Ολόκληρη η πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για την οικονομική εξυγίανση των πολιτικών κομμάτων

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Επί της αρχής

Τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων και ιδίως το φαινόμενο του υπέρογκου τραπεζικού δανεισμού που ορισμένα εξ αυτών έχουν συσσωρεύσει αποτελεί ένα διαρκές πρόβλημα για τη δημοκρατία και τη λειτουργία της, αφού νοθεύει τον πολιτικό ανταγωνισμό, δημιουργώντας συνθήκες ανισοτιμίας μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, αλλά κυρίως υπονομεύει την ανεξαρτησία των υπερχρεωμένων κομμάτων. Την ίδια στιγμή αποτελεί μία μείζονα πρόκληση προς το κοινό περί δικαίου αίσθημα, καθώς δημιουργείται στους πολίτες η πεποίθηση ότι τα κόμματα – και ιδίως εκείνα που κυβέρνησαν καθ' όλη την περίοδο από τη μεταπολίτευση έως και την έναρξη της οικονομικής κρίσης – βρίσκονται υπεράνω νόμου και υποχρεώσεων και μπορούν να λαμβάνουν «δανεικά και αγύριστα», σε αντίθεση με τους ίδιους που αντιμετωπίζουν διαρκώς πλέον τον κίνδυνο της υπερχρέωσης και της πτώχευσης.

Οι επί το αυστηρότερο αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο για τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων που υιοθετήθηκαν την προηγούμενη δεκαετία και ειδικά την περίοδο 2016-2018 συνέβαλαν καθοριστικά στην εφεξής εξυγίανση της οικονομικής λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, ωστόσο παραμένει ενεργό και άλυτο το πρόβλημα της συσσώρευσης χρεών από την προηγούμενη περίοδο από συγκεκριμένα κόμματα.

Με δεδομένη τη θέση που επιφυλάσσει το ελληνικό Σύνταγμα στα πολιτικά κόμματα και τον θεμελιώδη ρόλο τους στη λειτουργία του σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος, τα κόμματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ως οποιαδήποτε ιδιωτική δραστηριότητα ή «επιχείρηση», αλλά κάθε ρύθμιση για την οικονομική τους εξυγίανση οφείλει να διασφαλίζει ταυτόχρονα τη βιωσιμότητά τους. Ωστόσο, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να καταλήγει σε ένα ιδιότυπο καθεστώς δανειακής ασυλίας και στην παραπομπή της αποπληρωμής του συσσωρευμένου χρέους στις καλένδες.

Μέχρι σήμερα, ο νομοθέτης έκανε την επιλογή να δώσει στα πολιτικά κόμματα το περιθώριο να εξυγιάνουν με δική τους πρωτοβουλία και σε συνεργασία με τις τράπεζες τα οικονομικά τους και να διευθετήσουν τα χρέη τους. Πρόκειται για κάτι που έκαναν πράγματι αρκετά κόμματα, όχι όμως και εκείνα που είχαν τη μερίδα του λέοντος στον τραπεζικό δανεισμό, τα οποία εξακολουθούν να αυξάνουν ανεξέλεγκτα τις δανειακές τους υποχρεώσεις.

Βάσει των ανωτέρω, καθίσταται αναγκαία η νομοθετική παρέμβαση προκειμένου να αυστηροποιηθεί ακόμη περισσότερο το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και κυρίως να διασφαλιστεί ότι τα πολιτικά κόμματα και τα στελέχη τους θα φροντίσουν σοβαρά και συστηματικά για την απομείωση και τελικά την εξόφληση των συσσωρευμένων χρεών τους.

Επί των άρθρων

Με το πρώτο άρθρο της προτεινόμενης ρύθμισης, μειώνεται το ποσοστό της συνολικής ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης το οποίο είναι βάσει του νόμου 3023/2002 (Α' 146), όπως ισχύει, ανεκχώρητο έναντι απαιτήσεων από δανειακές συμβάσεις από πενήντα τοις εκατό (50%) που ήταν μέχρι σήμερα σε εικοσιπέντε τοις εκατό (25%).

Με τη ρύθμιση αυτή εξασφαλίζεται αφ' ενός η διαφύλαξη ενός ελάχιστου τμήματος της κρατικής χρηματοδότησης προκειμένου να καλύπτεται η στοιχειώδης λειτουργία ενός κόμματος, σύμφωνα και με τη λογική του άρθρου 29 του Συντάγματος για την κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων, αφ' ετέρου η διοχέτευση ενός μεγαλύτερου τμήματος αυτής προς την εξόφληση συσσωρευμένων τραπεζικών χρεών, με στόχο την επιτάχυνσή της.

Με το δεύτερο άρθρο της προτεινόμενης ρύθμισης προβλέπεται η παρακράτηση ποσοστού σαράντα τοις εκατό (40%) της βουλευτικής αποζημίωσης των μελών των κοινοβουλευτικών ομάδων για την εξόφληση απαιτήσεων έναντι των οικείων πολιτικών κομμάτων, εφ' όσον αυτά είναι υπερχρεωμένα. Για τους σκοπούς της διάταξης αυτής ένα κόμμα λογίζεται ως υπερχρεωμένο όταν το σύνολο των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεών του σύμφωνα με τον ετήσιο ισολογισμό του υπερβαίνει το δεκαπλάσιο της συνολικής κρατικής χρηματοδότησης που έλαβε κατά το ίδιο έτος, εξαιρουμένης τυχόν εκλογικής χρηματοδότησης.

Η προτεινόμενη διάταξη υπαγορεύεται όχι μόνο από την ανάγκη εξεύρεσης πόρων για την εξόφληση των συσσωρευμένων χρεών πολιτικών κομμάτων, αλλά και προκειμένου να συνδέσει τον κομματικό οργανισμό και τις λειτουργίες του με την εξωτερική έκφρασή του, που είναι κατ' εξοχήν η κοινοβουλευτική. Οι βουλευτές ενός κόμματος δεν είναι δυνατόν να το εκπροσωπούν θεσμικά και στη δημόσια σφαίρα, χωρίς να αναλαμβάνουν ένα ελάχιστο καθήκον αλληλεγγύης προς το κόμμα τους, πολύ περισσότερο που στις σύγχρονες κομματικές δημοκρατίες η ανάδειξη των αντιπροσώπων του λαού προϋποθέτει την ένταξή τους σε κάποιο κόμμα και τους συνδυασμούς του. Το ποσοστό παρακράτησης που επιλέγεται  διασφαλίζει ώστε τα κοινοβουλευτικά στελέχη να μη συναινούν ούτε να ανέχονται τάσεις υπερχρέωσης του κόμματός τους, ενώ ταυτόχρονα το εναπομένον επιτρέπει την κάλυψη των δαπανών που σχετίζονται με τις ανάγκες άσκησης του λειτουργήματος των βουλευτών.

Τέλος, με το τρίτο άρθρο προβλέπεται η έναρξη ισχύος της παρούσας πρότασης νόμου.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ

«Οικονομική εξυγίανση των πολιτικών κομμάτων»

Άρθρο 1

Ανεκχώρητο κρατικής χρηματοδότησης έναντι απαιτήσεων από τραπεζικά δάνεια

1. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 7 του άρθρου 7 του ν. 3023/2002 (Α' 146), όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής :

«7. Απαγορεύεται η χορήγηση δανείων από τις τράπεζες προς τους δικαιούχους κρατικής χρηματοδότησης της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1, εφόσον, προς εξασφάλιση των δανείων αυτών, εκχωρείται ή ενεχυριάζεται είτε η κρατική χρηματοδότηση που αφορά σε οικονομικό έτος μεταγενέστερο του έτους χορήγησης του δανείου είτε ποσοστό της κρατικής χρηματοδότησης που υπερβαίνει το 75% της ετήσιας χρηματοδότησης του δικαιούχου.».

2. Το άρθρο 32 του ν. 4531/2018 (Α' 62) αντικαθίσταται ως εξής :

«Η αληθής έννοια της διάταξης του πρώτου εδαφίου της παρ. 7 του άρθρου 7 του ν. 3023/2002 (Α' 146) είναι ότι το ποσοστό εικοσιπέντε τοις εκατό (25%) της κρατικής χρηματοδότησης, την οποία λαμβάνουν οι δικαιούχοι της περίπτωσης ε.α΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ίδιου νόμου, είναι ανεκχώρητο έναντι των τραπεζικών απαιτήσεων που γεννώνται από τις δανειακές συμβάσεις, ανεξαρτήτως του χρόνου γέννησης αυτών.»

Άρθρο 2

Συμβολή των βουλευτών στην εξόφληση

των δανειακών υποχρεώσεων των κομμάτων τους

Στον ν. 3023/2002 προστίθεται άρθρο 7Γ ως εξής :

«Άρθρο 7Γ

Παρακράτηση βουλευτικής αποζημίωσης

Όταν το σύνολο των μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων δανειακών υποχρεώσεων πολιτικού κόμματος, σύμφωνα με τον ετήσιο ισολογισμό του, υπερβαίνει το δεκαπλάσιο της συνολικής κρατικής χρηματοδότησης που έλαβε το κόμμα αυτό κατά το ίδιο έτος, εξαιρουμένης τυχόν εκλογικής χρηματοδότησης, η Βουλή των Ελλήνων παρακρατά ποσοστό σαράντα τοις εκατό (40%) της βουλευτικής αποζημίωσης των μελών της οικείας κοινοβουλευτικής ομάδας, το οποίο αποδίδει σε ειδικό λογαριασμό που τηρείται στο Υπουργείο Εσωτερικών, προκειμένου να καταβληθεί για την εξόφληση απαιτήσεων που έχουν αναγγελθεί από τους δανειστές του οικείου κόμματος. Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Εσωτερικών ρυθμίζονται οι αναγκαίες λεπτομέρειες για την τήρηση και λειτουργία του ειδικού λογαριασμού.»

Άρθρο 3

Έναρξη ισχύος

Η ισχύς του παρόντος νόμου αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Οι προτείνοντες βουλευτές

Τσίπρας Αλέξης

Αβραμάκης Λευτέρης

Αγαθοπούλου Ειρήνη

Αθανασίου Νάσος

Αλεξιάδης Τρύφωνας

Αμανατίδης Γιάννης

Αναγνωστοπούλου Σία

Αποστόλου Βαγγέλης

Αραχωβίτης Σταύρος

Αυγέρη Δώρα

Αυλωνίτης Αλέξανδρος– Χρήστος

Αχτσιόγλου Ευτυχία

Βαγενά Άννα

Βαρδάκης Σωκράτης

Βαρεμένος Γιώργος

Βασιλικός Βασίλης

Βερναρδάκης Χριστόφορος

Βέττα Καλλιόπη

Βίτσας Δημήτρης

Βούτσης Νίκος

Γεροβασίλη Όλγα

Γιαννούλης Χρήστος

Γκαρά Νατάσα

Γκιόλας Γιάννης

Δραγασάκης Ιωάννης

Δρίτσας Θοδωρής

Ελευθεριάδου Σουλτάνα

Ζαχαριάδης Κώστας

Ζεϊμπέκ Χουσεΐν

Ζουράρις Κωνσταντίνος

Ηγουμενίδης Νίκος

Θραψανιώτης Μανώλης

Καλαματιανός Διονύσης-Χαράλαμπος

Καρασαρλίδου Φρόσω

Κασιμάτη Νίνα

Κατρούγκαλος Γιώργος

Κάτσης Μάριος

Καφαντάρη Χαρά

Κόκκαλης Βασίλης

Κουρουμπλής Παναγιώτης

Λάππας Σπυρίδων

Μάλαμα Κυριακή

Μαμουλάκης Χάρης

Μάρκου Κώστας

Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος

Μιχαηλίδης Ανδρέας

Μουζάλας Γιάννης

Μπαλάφας Γιάννης

Μπάρκας Κώστας

Μπουρνούς Γιάννης

Μωραΐτης Αθανάσιος

Νοτοπούλου Κατερίνα

Ξανθόπουλος Θεόφιλος

Ξανθός Ανδρέας

Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα

Παπαδόπουλος Σάκης

Παπαηλιού Γιώργος

Παπανάτσιου Κατερίνα

Παππάς Νίκος

Πέρκα Πέτη

Πολάκης Παύλος

Πούλου Γιώτα

Ραγκούσης Γιάννης

Σαντορινιός Νεκτάριος

Σαρακιώτης Γιάννης

Σκουρλέτης Πάνος

Σκουρολιάκος Πάνος

Σκούφα Μπέττυ

Σπίρτζης Χρήστος

Συρμαλένιος Νίκος

Τελιγιορίδου Ολυμπία

Τζάκρη Θεοδώρα

Τζανακόπουλος Δημήτρης

Τζούφη Μερόπη

Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος

Τσακαλώτος Ευκλείδης

Τσίπρας Γιώργος

Φάμελλος Σωκράτης

Φίλης Νίκος

Φλαμπουράρης Αλέκος

Φωτίου Θεανώ

Χαρίτου Τάκης

Χαρίτσης Αλέξης

Χατζηγιαννάκης Μιλτιάδης

Χρηστίδου Ραλλία

Ψυχογιός Γιώργος

Στην Βουλή ο τρόπος διενέργειας της αστυνομικής προανάκρισης του Δ. Λιγνάδη από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ

Κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κατέθεσαν 35 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με πρωτοβουλία της Τομεάρχη Πολιτισμού Σίας Αναγνωστοπούλου, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο διενεργήθηκαν οι αναγκαίες πράξεις στο στάδιο της αστυνομικής προανάκρισης, του Δημήτρη  Λιγνάδη.

Όπως αποκαλύπτουν σχετικά δημοσιεύματα, ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου που εδώ και τρεις περίπου μήνες παραμένει κρατούμενος, μερικές ημέρες πριν από τη σύλληψη του φαίνεται να διέγραψε από τον υπολογιστή του όλα τα αποθηκευμένα στοιχεία και αρχεία,  με την διαδικασία format .Απορίες επιπλέον δημιουργεί  το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατόν να ανακτηθεί το υλικό που ενδεχομένως σβήστηκε από τον υπολογιστή και τα κινητά του τηλέφωνα.

Επειδή πρόκειται για μια πολύκροτη υπόθεση, μείζονος πολιτικής, νομικής  και κοινωνικής αξίας και οι αρχές οφείλουν να ενεργούν τάχιστα, έτσι ώστε να μην αφήνονται περιθώρια και δυνατότητες να «χάνονται» πολύτιμα τεκμήρια, περιμένουμε με ενδιαφέρον τις απαντήσεις του κυρίου Χρυσοχοΐδη.

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης: 

Θέμα: Διενέργεια αναγκαίων πράξεων στο στάδιο της αστυνομικής προανάκρισης του Δ. Λιγνάδη.

Στις 6 Φεβρουαρίου, δημοσιεύτηκε στην  διαδικτυακή σελίδα 2020mag.gr αποκαλυπτική συνέντευξη του Νίκου Σ., ο οποίος και κατήγγειλε τον βιασμό του από τον Δ. Λιγνάδη.

Την ίδια ημέρα ανακοινώθηκε και επίσημα η αποδοχή της παραίτησης  από την υπουργό Πολιτισμού του ∆. Λιγνάδη ,Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Εν συνεχεία οι εξελίξεις στην υπόθεση ήταν ραγδαίες.
Ο Δ. Λιγνάδης συνελήφθη στις 20 Φεβρουαρίου 2021 κατόπιν σχετικού εντάλματος με την κατηγορία του βιασμού κατ' εξακολούθηση. Η σύλληψή του, όμως,  δεν συνοδεύτηκε από έρευνα στο σπίτι του, ούτε από  ταυτόχρονη κατάσχεση του κινητού ή του υπολογιστή του.

Ο ίδιος, όσο πλήθαιναν τα δημοσιεύματα και ο κλοιός σε βάρος του πλέον στένευε, στις  2 Φεβρουαρίου 2021 , δηλαδή, λίγες μέρες πριν την σύλληψή του -  έκανε format στον υπολογιστή του  και διέγραψε όλο το αποθηκευμένο περιεχόμενό και τα αρχεία.

Επιπλέον, στις 8 Φεβρουαρίου 2021 ο ηθοποιός αποφάσισε να κλείσει τον προσωπικό λογαριασμό  που διατηρούσε στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης  Facebook.

Στις 3 Μαρτίου, κατόπιν παραγγελίας της ανακρίτριας όταν οι αστυνομικές αρχές έκαναν αυτοψία στο σπίτι του ηθοποιού  και  κατάσχεσαν τον υπολογιστή του, όλα τα αρχεία είχαν ήδη σβηστεί και η ανάκτησή τους δεν ήταν δυνατή. Την ίδια ημέρα κατασχέθηκαν ακόμη ένα κινητό τηλέφωνο, ένα USB και δύο CD.

Στις 6 και στις 8 Μαρτίου οι αρχές πραγματοποίησαν εκ νέου αυτοψία  στο διαμέρισμα του Δ. Λιγνάδη, στο υπόγειο αλλά και στην ταράτσα της πολυκατοικίας όπου διέμενε και εκεί βρέθηκαν και κατασχέθηκαν πλήθος πειστηρίων (51), σημαντικών για την έκβαση της έρευνας.
Επιπρόσθετα, μέχρι σήμερα δεν έχει προχωρήσει η άρση του απορρήτου σε ειδικές εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook κ.ά., τα οποία σύμφωνα με τις καταγγελίες των θυμάτων χρησιμοποιούσε ο κατηγορούμενος.
Ωστόσο, και με βάση τα οριζόμενα στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας κατά το στάδιο της αστυνομικής προανάκρισης (άρθρο 245 παρ.2 του ΚΠοινΔικ): «Αν υπάρχουν ενδείξεις ότι τελέστηκε αδίκημα και από την καθυστέρηση απειλείται άμεσος κίνδυνος απώλειας των αποδεικτικών στοιχείων ή υπάρχει δυσχέρεια πραγματοποίησης συγκεκριμένης ανακριτικής πράξης ή κτήσης αποδεικτικού στοιχείου στο μέλλον ή αν πρόκειται για αυτόφωρο κακούργημα ή πλημμέλημα, οι κατά το άρθρο 31 ανακριτικοί υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να επιχειρούν όλες τις ανακριτικές πράξεις που είναι αναγκαίες για να βεβαιωθεί η πράξη και να ανακαλυφθεί ο δράστης, έστω και χωρίς προηγούμενη παραγγελία του εισαγγελέα. Στην περίπτωση αυτή ειδοποιούν τον εισαγγελέα με το ταχύτερο μέσο και του υποβάλλουν χωρίς χρονοτριβή τις εκθέσεις που συντάχθηκαν. Ο εισαγγελέας, αφού λάβει τις εκθέσεις, ενεργεί σύμφωνα με όσα ορίζονται στα άρθρα 43 κ.ε.». Συνεπώς, οι αστυνομικές αρχές όφειλαν και μπορούσαν κατά το στάδιο της αστυνομικής προανάκρισης να ερευνήσουν τα αρχεία των υπολογιστών, κινητών και άλλων συσκευών από τα οποία θα μπορούσαν να εξαχθούν κρίσιμα στοιχεία για την διερεύνηση της υπόθεσης.

Επειδή, πρόκειται για μια πολύκροτη υπόθεση μείζονος  κοινωνικής, πολιτικής, νομικής και ηθικής απαξίας.

Επειδή, οι αρχές οφείλουν να ενεργούν τάχιστα και να μην αφήνουν περιθώρια και δυνατότητες να απωλεσθούν σημαντικά τεκμήρια για την διερεύνηση μιας υπόθεσης.

Επειδή,  η διαγραφή των ηλεκτρονικών αρχείων και λοιπών πειστηρίων δυσχεραίνει σημαντικά και στην αστυνομική και δικαστική έρευνα.

Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

1. Για ποιον λόγο δεν  έγινε άμεσα από τις αστυνομικές αρχές η κατάσχεση του κρίσιμου υλικού που είχε ο κατηγορούμενος στην κατοχή του, όπως υπολογιστές, κινητά κ.ά.;
2. Τίθεται θέμα πειθαρχικών ή άλλων ευθυνών των προανακριτικών οργάνων;