Μας έχουν βάλει πίσω από κόκκινες πόρτες. Είναι σαν μια διακήρυξη ότι δεν είμαστε το ίδιο με εσάς, υποστηρίζουν οι μετανάστες

Τα σπίτια που τους «φιλοξενούν» μέχρι να εξεταστεί η αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει βρίσκονται σε παρακμιακές γειτονιές της βορειοανατολικής Αγγλίας, οι οποίες μετά βίας γλίτωσαν από την κατεδάφιση. Σε αυτές τις «αποθήκες ψυχών», εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν την απόφαση για το μέλλον τους στη Γηραιά Αλβιώνα πίσω από παλιές πόρτες με ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι όλες κόκκινες.
Σε αποκαλυπτικό τους ρεπορτάζ, το οποίο κινητοποίησε το υπουργείο Εσωτερικών, οι «Times» διαπιστώνουν ότι οι αιτούντες άσυλο, που έχουν συγκεντρωθεί στο συγκεκριμένο σημείο, ζουν με αυτό το ομοιόμορφο «σημάδι». Ενα «σημάδι» που κάποιοι παραλλήλισαν με τα κίτρινα αστέρια που έπρεπε να φορούν οι Εβραίοι στη ναζιστική Γερμανία.
Οι κατοικίες που μισθώνονται από το υπουργείο Εσωτερικών για τη φιλοξενία των αιτούντων άσυλο ανήκουν στο σύνολό τους στην εταιρεία ακινήτων Jomast, η οποία έχει πάρει την υπεργολαβία από την εταιρεία ασφαλείας G4S, που έχει υπογράψει τη σχετική σύμβαση με το κράτος. Αρκετοί από τους πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν εκεί είχαν διαμαρτυρηθεί ότι έχουν βρει αρκετές φ

 Κόκκινες πόρτες ρατσιστικής ντροπής 

ορές έξω από τα σπίτια τους χαραγμένα εθνικιστικά σύμβολα ή περιττώματα ζώων και δέχονται φραστικές επιθέσεις από συμμορίες νεαρών. Η Jomast, που ανήκει εξ ολοκλήρου στον μεγιστάνα Στιούαρτ Μονκ, αρνήθηκε ότι υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική «απαρτχάιντ» που στιγματίζει τους αιτούντες άσυλο.


Δύο πρόσφυγες στη βορειοανατολική Αγγλία είχαν προσπαθήσει να αλλάξουν το χρώμα της πόρτας. Οταν έβαψαν την πόρτα λευκή τούς επισκέφθηκε ένας υπάλληλος εταιρείας και τους ενημέρωσε ότι δεν επιτρέπεται. Λίγες ημέρες αργότερα, η πόρτα τους ήταν και πάλι κόκκινη Ωστόσο, η έρευνα των «Times» έδειξε ότι από τα 168 σπίτια που ανήκουν στην εταιρεία, τα 155 έχουν κόκκινες πόρτες και οι συντάκτες επισκέφθηκαν 66, εκ των οποίων τα 62 στέγαζαν αιτούντες άσυλο, 22 διαφορετικών εθνικοτήτων. Στα υπόλοιπα έμεναν 2 πρώην αιτούντες άσυλο και δύο Βρετανοί πολίτες.
«Μας έχουν βάλει πίσω από κόκκινες πόρτες. Οταν το βλέπει ο κόσμος, όλοι ξέρουν ότι αυτό σημαίνει αιτούντες άσυλο. Είναι σαν μια διακήρυξη ότι δεν είμαστε το ίδιο με εσάς» λέει στην εφημερίδα ένας από τους πρόσφυγες.
Οσο κι αν η Jomast προσπάθησε να διαψεύσει πως πρόκειται για οργανωμένη πρακτική, οι μαρτυρίες λένε το αντίθετο. Δύο πρόσφυγες είχαν προσπαθήσει να αλλάξουν το χρώμα της πόρτας, για να αποφύγουν το «στίγμα». Ως αιτούντες άσυλο δεν έχουν το δικαίωμα εργασίας και λαμβάνουν περίπου 40 ευρώ την εβδομάδα για να επιβιώσουν. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να κάνουν οικονομίες για αρκετό καιρό προκειμένου να αγοράσουν χρώμα και βούρτσα. Οταν επιτέλους έβαψαν την πόρτα λευκή, που για τους ίδιους συμβόλιζε την ειρήνη, τους επισκέφθηκε ένας υπάλληλος της Jomast και τους ενημέρωσε ότι δεν επιτρέπεται να αλλάξουν το χρώμα. Λίγες ημέρες αργότερα, η πόρτα τους ήταν και πάλι κόκκινη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αναφορά για το ζήτημα στην G4S, την εταιρεία που έχει αναλάβει τη στέγαση των προσφύγων και μεταναστών στη νοτιοανατολική Αγγλία. Τον Φεβρουάριο του 2014 ένας βουλευτής των Φιλελευθέρων είχε αναφερθεί στις κόκκινες πόρτες σε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, και έλαβε διαβεβαίωση από την εταιρεία ότι θα επιληφθεί του θέματος. Τίποτα, όμως, δεν άλλαξε.

Ερευνα
Πλέον το υπουργείο Εσωτερικών ξεκίνησε έρευνα, και ο αρμόδιος υπουργός Μετανάστευσης, Τζέιμς Μπρόκενσαϊρ, δήλωσε «βαθύτατα ενοχλημένος», προσθέτοντας ότι περιμένει «υψηλά στάνταρντ από τους εργολάβους». «Εάν βρούμε αποδείξεις διακρίσεων εις βάρος των αιτούντων άσυλο, θα δοθεί άμεσα λύση, καθώς τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές».
Η εταιρεία δεσμεύτηκε πως μέσα στο επόμενο εξάμηνο όλες οι πόρτες θα έχουν βαφτεί σε διάφορα χρώματα. Για την ιστορία, όπως μας ενημερώνουν οι «Times», ο κύριος Μονκ κατοικεί σε μια έπαυλη του 18ου αιώνα και φυσικά η πόρτα της δεν είναι κόκκινη.

ΜΑΡΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ
#ΕΘΝΟΣ