Δικαιοσύνη και ισονομία έναντι πάντων

Συντάκτης: Σταύρος Κοντονής*

Οταν η κυβέρνηση εξήγγειλε τον Ιανουάριο το σχέδιό της για την πάταξη της βίας στους αγωνιστικούς χώρους και του τέλους της διαπλοκής στο ποδόσφαιρο, γνωρίζαμε ότι η προσπάθεια για να ευοδωθεί τελικά, θα έπρεπε να είναι συνεχής, αδιάλειπτη και ασυμβίβαστη.

Γνωρίζαμε από την αρχή τις δυσκολίες:

• α) την καχυποψία των παραγόντων και μεγαλομετόχων των ποδοσφαιρικών ομάδων, οι οποίοι στο πλαίσιο του πελατειακού συστήματος που είχε οικοδομηθεί επί δεκαετίες από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., είχαν συνδιαμορφώσει με το πρόθυμο πολιτικό προσωπικό των δύο προαναφερόμενων κομμάτων, μια κατάσταση ιδιότυπων συμψηφισμών και δοσοληψιών,
• β) την αντίδραση των παραγόντων της ΕΠΟ, η οποία επικαλούμενη την παρέμβαση των διεθνών ομοσπονδιών, που θα οδηγούσε στον αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από τις διεθνείς διοργανώσεις, απαιτούσε τη διατήρηση του καθεστώτος «αυτονομίας» που της είχε εκχωρηθεί από τη Ν.Δ., εγκαθιδρύοντας ένα καθεστώς απόλυτης ασυδοσίας και περιφρόνησης της έννομης τάξης και της νομοθετικής λειτουργίας, σε σημείο να προσομοιάζει η ποδοσφαιρική ομοσπονδία με «Βατικανό», και
• γ) την αντίδραση μιας μερίδας οπαδών, οι οποίοι είτε εξαιτίας ενός ακραίου και ιδεοληπτικού φανατισμού είτε εξαιτίας της εμπλοκής τους με οικονομικά ισχυρούς παράγοντες, επί χρόνια είχαν επιβάλει, όχι μόνο την εξωθεσμική «παρουσία» τους στα πεπραγμένα των ομάδων, αλλά πολύ περισσότερο τη μόνιμη ατιμωρησία τους, όταν αποφάσιζαν να δράσουν επιθετικά και βίαια.

Εκείνο που ομολογουμένως δεν περιμέναμε, ήταν η πεποίθηση όλων των παραπάνω ότι τελικά οι εξαγγελίες θα έμεναν στα λόγια ή ακόμη χειρότερα ότι ο νόμος 4326/15 θα παρέμενε γράμμα κενό περιεχομένου, εντασσόμενος στο πάνθεον των ανεφάρμοστων ρυθμίσεων. Ισως θα έπρεπε να είμαστε λίγο περισσότερο υποψιασμένοι, έχοντας κατά νου τον τρόπο που αντιδρούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όταν ερχόταν η ώρα της τήρησης των προβλεπόμενων διατάξεων.
Σήμερα ελπίζω να έχουν αντιληφθεί άπαντες ότι η κυβέρνηση θα υλοποιήσει το σύνολο των εξαγγελιών της, όση αντίδραση και αν προκαλείται, έχοντας συναίσθηση ότι πολιτεύεται και νομοθετεί προς το συμφέρον:

• α) των επιχειρηματιών που θέλουν να επενδύσουν, χωρίς να αναγκάζονται σε «παράπλευρες» ενέργειες επηρεασμού και ελέγχου των οργάνων του ποδοσφαίρου,
• β) των φιλάθλων που απαιτούν από την πολιτεία να διασφαλίζει την εκ μέρους των παρακολούθηση των αθλητικών συναντήσεων, χωρίς να διακυβεύεται η σωματική τους ακεραιότητα και
• γ) ιδίως των νέων ανθρώπων που υποχρέωσή μας είναι να τους προστατεύσουμε από το να γίνονται έρμαια οικονομικών συμφερόντων, εμπλεκόμενοι στον φαύλο κύκλο της βίας και της αλληλοεξόντωσης.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί εφαρμόζονται με δίκαιο τρόπο έναντι πάντων. Τα συστήματα εποπτείας των αγωνιστικών χώρων και το ηλεκτρονικό εισιτήριο, που για πρώτη φορά λειτούργησαν στα γήπεδα, η αυστηροποίηση των διατάξεων για αδικήματα που τελούνται στους αγωνιστικούς χώρους και η επιβολή διοικητικών μέτρων και προστίμων εις βάρος των ΠΑΕ για επεισόδια των οπαδών τους, είναι μέτρα που λάβαμε, εφαρμόζουμε, επανεκτιμάμε την αποτελεσματικότητά τους και βελτιώνουμε.
Ιδιαιτέρως θέλω να τονίσω τη στελέχωση των δικαιοδοτικών οργάνων του ποδοσφαίρου με εν ενεργεία δικαστές, πρωτοβουλία που συνάντησε, κατά τον χρόνο της ψήφισης του νόμου, τις σφοδρές και απ’ ορισμένους δόλιες αντιρρήσεις παραγόντων του ποδοσφαίρου. Σήμερα ο πειθαρχικός έλεγχος ασκείται από τακτικούς δικαστές και εισαγγελείς και ουδείς δικαιούται να προσάψει σκοπιμότητες στους ανωτέρω λειτουργούς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν θα γίνουν λάθη, πλην όμως ο καθένας που πιστεύει ότι δεν έγινε ορθή εκτίμηση των αποδεικτικών μέσων, έχει τη δυνατότητα να προσφύγει για να επανεξεταστεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνει καμία σύγκριση μεταξύ της προϋφισταμένης καταστάσεως και της σημερινής, σχετικά με την ακηδεμόνευτη και ανεξάρτητη κρίση των τακτικών δικαστών.
Γι’ αυτόν τον λόγο οι πειθαρχικές διώξεις που ασκούνται από τον αθλητικό εισαγγελέα και οι αποφάσεις που λαμβάνονται από τους αθλητικούς δικαστές, πρέπει να είναι σεβαστές απ’ όλους, διότι εκτός του ότι είναι σώφρον να τους αφήσουμε ν’ ασκήσουν το έργο τους, όπως εκείνοι κρίνουν καλύτερα, χωρίς παρεμβάσεις ή προσπάθειες σπίλωσής τους, με την ανεξαρτησία που τους διασφαλίζει το Σύνταγμα, είναι εκείνοι που καθίστανται εγγυητές της σωστής εφαρμογής των νόμων του κράτους και των κανονισμών που έχουν ψηφίσει οι διοργανώτριες αρχές, δηλαδή οι ΠΑΕ και η ΕΠΟ.
Γι’ αυτόν τον λόγο ανακοινώσεις και δημοσιεύματα που βάλλουν κατά των δικαστικών λειτουργών, όταν οι αποφάσεις τους δεν είναι αρεστές, ισοδυναμούν με προσπάθειες ποδηγέτησης της Δικαιοσύνης, επηρεασμού της κρίσης τους και άσκησης τρομοκράτησης. Σ’ αυτή την περίπτωση κανένας δεν πρέπει να μείνει απαθής.
* Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού


#efsyn.gr