Η αστυνομικός που πήγε εθελόντρια στη Νιγηρία

 

Επέλεξε να διαθέσει την άδειά της όχι σε κάποιον τουριστικό προορισμό, αλλά για να προσφέρει τη βοήθειά της στην Αφρική, εκεί όπου κάθε εθελοντής είναι πολύτιμος. Η Στέλλα Σφετκοπούλου αστυνομικός στην Κομοτηνή είναι ένα από τα πέντε μέλη της «Πλατείας»,  που βρέθηκε στη Νιγηρία σκοπό να προσφέρει  ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους του χωριού Amasiri, στην πολιτεία Ebonyi.

Η φιλική σχέση που διατηρούσε η οικογένειά της κ. Σφετκοπούλου με τον Andrew Okoh Νιγηριανό, με σπουδές ψυχολογίας στην Ελλάδα και πρόεδρο σήμερα της Νιγηριανής ανθρωπιστικής οργάνωσης «Gilead Springs International Inc.», ήταν η αφορμή για το ταξίδι αυτό.

 

Ένα ταξίδι ζωής που μόνο η ίδια μπορεί να περιγράψει και να το μεταφέρει στο «Χ» δίνοντας έτσι το έναυσμα και σε άλλους που θέλουν να προσφέρουν εθελοντικά τη βοήθειά τους σε πολίτες αφρικανικών χωρών που την έχουν πραγματική ανάγκη.

  

 

Η ΥΠΟΔΟΧΗ

 

«Στις 16.3.2015, πενταμελής ομάδα αναχώρησε για τη Νιγηρία με σκοπό να προσφέρει  ανθρωπιστική βοήθεια στους κατοίκους του χωριού Amasiri, στην πολιτεία  Ebonyi. Τα μέλη της «Πλατείας» αποφάσισαν να στηρίξουν έμπρακτα το έργο της Νιγηριανής ανθρωπιστικής οργάνωσης «Gilead  Springs International Inc.», της οποίας αποτελούν επίσης μέλη. Προσγειωθήκαμε στο Λάγος. Η ζέστη σε συνδυασμό με την υγρασία έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική.  Την επόμενη μέρα φύγαμε για Ενούγκου με εσωτερική πτήση. Από εκεί μας παρέλαβε το βαν του οργανισμού και ακολούθησε ταξίδι 2,5 ωρών μέχρι να φτάσουμε στο χωριό Amasiri. Φτάσαμε νύχτα στο Amasiri. Ήμασταν στη μέση του πουθενά. Το αυτοκίνητο σταμάτησε κάπου, η πόρτα άνοιξε. Το ίδιο και δεκάδες αγκαλιές. Μας περίμεναν. Μας αγκάλιασαν. Μας αποδέχτηκαν. Γιατί η αποδοχή κοιτά με την καρδιά και όχι με τα μάτια. Παντού άκουγες φωνές. “Στέλλα, Στέλλα! mam Στέλλα! Αθανασία!” Χαθήκαμε σε έντονα συναισθήματα, στη χαρά, στην αγάπη τους, στους χορούς τους. Αναρωτιόμασταν τι κάναμε για να αξίζουμε όλο αυτό. 

 

  

 

Δεκάδες παιδιά ξεπροβάλλανε συνεχώς από παντού! Έτρεχαν στους χωματόδρομους και δίνανε ζωή στο χωριό με τις χαρούμενες φωνές τους! Αυτά ήταν φυσικά και οι μεγαλύτεροι θαυμαστές μας!  Όλα ποζάρανε στο φακό μας! Από παντού άκουγες την φράση «Oniotsa snap me!» (λευκέ άνθρωπε βγάλε με φωτογραφία!). Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν τους δείχναμε τη φωτογραφία! Μεγάλα χαμόγελα και περηφάνια μόλις αναγνωρίζανε τον εαυτό τους!

 

Τρέχανε ακούραστα πίσω από το βαν που μας μετέφερε για να μας πλησιάσουν όσο περισσότερο μπορούσανε! Όλα θέλανε να μας αγγίξουνε και να μας φιλήσουνε! Κάποια άλλα μας αγγίζανε με το δάχτυλο για να δούνε αν το χρώμα μας ‘‘ξεβάφει’’! Κάποια πολύ μικρά σε ηλικία, τρομάζανε και τρέχανε κλαίγοντας στην αγκαλιά των μαμάδων τους, λες και είδανε φάντασμα! Απολύτως φυσιολογικές αντιδράσεις, αν αναλογιστεί κανείς πως ήταν η πρώτη φορά που βλέπανε λευκούς!

 

Μικροί και μεγάλοι ήταν ιδιαίτερα φιλικοί μαζί μας! Όλοι θέλανε να μας μιλήσουνε, να μας αγγίξουνε, να φωτογραφηθούνε μαζί μας, να μάθουν από πού ερχόμαστε, να μας μυήσουν στον πολιτισμό τους! Περπατούσαμε στο χωριό και όλοι μας χαιρετούσαν με ενθουσιασμό! Ενθουσιαζόταν όταν τους απαντούσα στην τοπική τους διάλεκτο!  Τζόκουα=γεια, Ιμεραγκά=τι κάνεις, Γκένι μπο άχα γκι;=πως σε λένε; μπιά=έλα

 

  

 

Η ΒΟΗΘΕΙΑ

 

Οι Γιατροί Καρδιάς στην τελευταία τους αποστολή προσέφεραν δωρεάν ιατροφαρμακευτική υποστήριξη στους κατοίκους των χωριών Αmasiri και Itim στη ΝΑ Νιγηρία (23-31/3/2015). Να σημειωθεί ότι τα συγκεκριμένα χωριά δεν τα είχε προσεγγίσει ποτέ κανένας οργανισμός για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας! Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος και κάθε ημέρα επικρατούσε το αδιαχώρητο! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει για τους εκεί ανθρώπους το να πάνε στο μέρος τους γιατροί από την Ευρώπη που θα δίνουν φάρμακα φερμένα από την Ευρώπη. Μιλούμε για ένα σύστημα υγείας που είναι εμφανέστατα χαμηλότερου επιπέδου, σε σύγκριση με τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας.

 

Η λέξη γιατρός και νοσοκομείο είναι προνόμιο των πλουσίων. Οι υπόλοιποι απλά είναι καταδικασμένοι λόγω μιας ελλιπούς/ανεπαρκούς/λανθασμένης γνωμάτευσης ή λόγω αδυναμίας προσέγγισης του πλησιέστερου νοσοκομείου εγκαίρως (το κοντινότερο νοσοκομείο απείχε από το Amasiri 80 χλμ απόσταση που ο ασθενής έπρεπε να διανύσει με τα πόδια). Τα φάρμακα που χορηγούνται είναι χαμηλής δραστικότητας και συνεπώς μη αποτελεσματικά. Πολλές φορές χορηγούνται φάρμακα χωρίς ετικέτες στο εξωτερικό της συσκευασίας, πράγμα που σημαίνει ότι κάνεις δεν γνωρίζει την ονομασία, την χημική σύσταση και την προέλευση του φαρμάκου.

 

Το έργο των Γιατρών Καρδιάς τεράστιο, η παρουσία τους όαση μέσα στην έρημο. Όπου πάνε, πάνε με τα χέρια γεμάτα και φεύγουν με τα χέρια άδεια. Όταν ζήσεις με τέτοιους ανθρώπους, αρχίζεις και βλέπεις τις δικές σου ελλείψεις. Οι ασθενείς εκατοντάδες. Κι αυτοί εκεί, να δουλεύουν ασταμάτητα! Οι στιγμές που βοηθάς, είναι πιο ιερές κι από τις στιγμές που προσεύχεσαι... Το κάθε παιδί αντιδρούσε με διαφορετικό τρόπο! Άλλο χαμογελούσε, άλλο χόρευε από τη χαρά του, άλλο ντρεπόταν και κρυβόταν, άλλο παρέμενε ανέκφραστο να σε κοιτάζει απλώς σοκαρισμένο γιατί ποτέ δεν του είχε δώσει κάποιος το παραμικρό. 

  

 

Η ΦΙΛΗ

 

Kι ήταν εκείνα τα παιδιά, που σε καθήλωναν με τις ερωτήσεις τους. Ήταν εκείνες οι ψυχές, που κάθε τους ''γιατί'' γινόταν καρφί στην καρδιά σου. Η καλύτερη φίλη που απέκτησα στη Νιγηρία είναι η Miracle. Είναι 16 χρονών και θέλει να γίνει γιατρός. Πρόκειται για μια καθόλα γλυκιά, ευγενική και διακριτική παρουσία που κέρδισε το ενδιαφέρον μου από την πρώτη στιγμή που την είδα να κάθεται μόνη σε μια γωνιά της αυλής του σπιτιού που μέναμε και να διαβάζει ένα βιβλίο.

 

Ένα κορίτσι με μάτια θλιμμένα που δεν χαμογελούσε πολύ. Πανέξυπνη, μελετηρή, δυστυχώς όμως πολύ απογοητευμένη. Απογοητευμένη γιατί δεν έβλεπε κανένα μέλλον στη χώρα της, τόσο στον τομέα των σπουδών όσο και σε οποιοδήποτε άλλο τομέα. Μετά από πολλές ώρες συζήτησης κατάφερα να την πείσω πως τα όνειρά της έχουν αξία και πως μπορεί να τα καταφέρει αρκεί να το πιστέψει! Και πως όλη η νέα γενιά έχει στα χέρια το μέλλον και μπορεί να βελτιώσει την κρατούσα κατάσταση! Χαίρομαι που πριν φύγω είδα την ελπίδα στα μάτια της και το λαμπερό της χαμόγελο! Η ζωγραφιά που έφτιαξε και μας έδωσε πριν αναχωρήσουμε για το αεροδρόμιο, μιλούσε για όνειρα! «know your dreams-achieve them» και κάτω δεξιά υπέγραψε ως Dr Miracle AGBO! Πόσο συγκινήθηκα…

 

  

 

Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

 

Κατά την διάρκεια της παραμονής μας πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτικά σεμινάρια (χειροποίητο κόσμημα και ζωγραφική). Επίσης πραγματοποιήθηκαν μαθήματα υπολογιστών. Έβλεπες παιδιά αλλά και ενήλικους μαθητές που άγγιζαν με δέος και σεβασμό τα υλικά, ακόμη και τα πλήκτρα του πληκτρολογίου. Πραγματοποιήθηκαν διαλέξεις σε μικρούς και μεγάλους σχετικές με το AIDS, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους κανόνες υγιεινής και τα σκουπίδια.

 

  

 

Κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας οι δραστηριότητές μας ήταν οι παρακάτω:

-εκπαιδευτικά σεμινάρια (χειροποίητο κόσμημα, ζωγραφική), 

-ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μέσω της συνεργασίας μας με την ελληνική οργάνωση Γιατροί Καρδιάς-Heart Doctors (καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής τους, ένα μέλος της «Πλατείας» βοηθούσε τους γιατρούς στο καθημερινό έργο τους, προετοιμάζοντας τα φάρμακα),

-μαθήματα υπολογιστών σε σχολεία της περιοχής,

-εγγραφές παιδιών για το sponsorship programme που έχει σκοπό να ξεκινήσει o οργανισμός Gilead Springs International, 

-δραστηριότητες με παιδιά και δασκάλους (''εκπαίδευση'' δασκάλων σε δικούς μας τρόπους διδασκαλίας & δημιουργική απασχόληση παιδιών),

-ομιλίες στους κατοίκους (AIDS, κανόνες υγιεινής, ανθρώπινα δικαιώματα, ψυχολογία παιδιού-ψυχολογική υποστήριξη),

-διανομή ρούχων & παιχνιδιών,

 

  

 

Η ΓΙΟΡΤΗ

 

Ο καιρός των μουσώνων στην περιοχή είναι ευκαιρία για παιχνίδι και για μπάνιο, μιας και το νερό της βροχής θεωρείται το πλέον καθαρό. Κατά την επιστροφή μας στο σπίτι πέσαμε πάνω σε γλέντι γάμου, που η δυνατή βροχή δεν κατάφερε να διαλύσει. Μπορεί να πήγαμε απρόσκλητοι στον γάμο, μας κάνανε όμως να νιώσουμε οι πιο ευπρόσδεκτοι καλεσμένοι! Σαν γνήσιοι Έλληνες ‘‘ρίξαμε’’ έναν χορό, φωτογραφηθήκαμε με τη νύφη και τον γαμπρό και συνεχίσαμε για το σπίτι.

 

Δύο γεγονότα γιορτάζουν με μεγαλοπρέπεια οι Νιγηριανοί, ανεξαρτήτως της οικονομικής τους κατάστασης: τους γάμους και τις κηδείες. Ακόμη και οι φτωχότεροι βρίσκουν τον τρόπο να προετοιμάσουν μεγαλοπρεπείς τελετές. Μάλιστα, ετοιμάζουν διάφορα αναμνηστικά δώρα που χαρίζουν σε συγγενείς και φίλους (μπλουζάκια, πιάτα, ποτήρια, ημερολόγια, βεντάλιες), τα οποία και φέρουν την φωτογραφία είτε των νεόνυμφων  είτε του ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή!

 

Εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι στις κηδείες ηλικιωμένων ανθρώπων, ακούς χαρμόσυνα τραγούδια. Οι συγγενείς και οι φίλοι του νεκρού χορεύουν ως αργά το βράδυ! Βλέπετε, θεωρούν το γεγονός ως «την γιορτή της ζωής», διότι ο θάνατος ισοδυναμεί με το πέρασμά στην αιώνια ζωή. Και φυσικά όταν πρόκειται για κάποιο ηλικιωμένο, δεν μπορεί να είναι δυσάρεστο γεγονός! Μην ξεχνούμε άλλωστε, πως για τους Αφρικανούς ο χορός είναι απόλυτα συνυφασμένος με την καθημερινή τους ζωή! Ποτέ δεν χάνουν την ευκαιρία να χορέψουν έστω και για πέντε λεπτά!

 

ΤΟ ΝΕΡΟ

 

Μετά από μια κουραστική μέρα, αφήσαμε τα παιδιά να μας καθοδηγήσουνε σε ένα μικρό περίπατο στη γειτονιά τους. Η διαδρομή πανέμορφη, ανάμεσα σε πράσινο και δέντρα μάνγκο. Συναντήσαμε κάποιον που με μεγάλο κόπο έφτιαχνε μέσα στην φοβερή ζέστη τούβλα από χώμα και νερό, τα καλούπωνε και τα άφηνε για μια εβδομάδα μέχρι να ξεραθούν. Το πραγματικό αξιοθέατο για τα παιδιά όμως, το οποίο και μας προέτρεπαν ενθουσιασμένα να πάμε να δούμε από κοντά ήταν μια γούρνα με νερό. Τόσο βρώμικο νερό… Και όμως ήταν χαρούμενα, γιατί είχαν νερό στη γειτονιά τους. Από εκεί κουβαλούσανε κουβάδες με νερό στα σπίτια τους, για να κάνουνε μπάνιο και να πλύνουνε ρούχα και πιάτα. Ένας είναι ο δημοφιλής τρόπος για να κουβαλούνε όλα τα βαριά αντικείμενα. Η μέθοδος «κουβάλημα στο κεφάλι» είναι η πιο γνωστή συνήθεια των Αφρικανών ανεξαρτήτου ηλικίας, γεγονός που τους προκαλεί μεγάλα προβλήματα στη μέση με την πάροδο των χρόνων λόγω της συστηματικής καταπόνησης.

 

  

 

Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 

Στις 30 Μαρτίου, μετά το πέρας των προγραμματισμένων ημερήσιων δραστηριοτήτων, ακολούθησε  εορταστική εκδήλωση που διοργάνωσε ο οργανισμός Gilead Springs International προς τιμήν των εθελοντών (που είναι ταυτόχρονα μέλη του αλλά και μέλη της «Πλατείας») και των «Γιατρών Καρδιάς» με τοπικούς χορούς και τραγούδια. Παραβρέθηκε ο τοπικός παραδοσιακός άρχοντας (βασιλιάς) του Αmasiri, ο οποίος ευχαρίστησε θερμά όλους για τις υπηρεσίες τους προς τους κατοίκους και παρέδωσε αναμνηστικές πλακέτες. Οι μαθητές των τμημάτων ζωγραφικής έφτιαξαν μια ομαδική εργασία την οποία και δώρισαν σε σεβαστό πρόσωπο του χωριού! Θέλαμε να τους μυήσουμε στη χαρά της προσφοράς καθώς και να αναπτύξουμε μεταξύ τους το πνεύμα συνεργασίας! Τους αποδείξαμε πως η ομαδική δουλειά είναι πιο εύκολη, πιο ξεκούραστη και πιο αποτελεσματική! Κατάλαβαν πως όλοι μαζί πετυχαίνουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα και επιπλέον δένονται μεταξύ τους και είναι πιο δυνατοί.

 

Είναι ευρέως γνωστό ότι η Νιγηρία διανύει μια δύσκολη περίοδο. Παρ' όλα αυτά η ομάδα των εθελοντών μετά από ώριμη σκέψη αποφάσισε και  πραγματοποίησε  τελικά αυτό το ταξίδι, με την ελπίδα η παρέμβαση στην περιοχή να αλλάξει τις ζωές πολλών ανθρώπων προς το καλύτερο! Αξίζει να σημειωθεί πως  ήμασταν οι πρώτοι που  προσεγγίσαμε την περιοχή για εθελοντική εργασία και ανάληψη ανθρωπιστικής δράσης, καθώς μέχρι σήμερα δεν είχε προσφερθεί κανενός είδους βοήθεια από κάποιον οργανισμό στους κατοίκους της συγκεκριμένης περιοχής. 

 

Αυτό που κυρίως θέλαμε ήταν να αναπτύξουμε το αίσθημα της αλληλοβοήθειας και της μεταξύ τους συνεργασίας το οποίο και επιτύχαμε σε μεγάλο βαθμό (αναλογικά με το χρονικό διάστημα παραμονής μας). Τους αποδείξαμε με πράξεις, πως η ομάδα έχει δύναμη και πως η ομαδική εργασία έχει πάντα καλύτερο αποτέλεσμα! Πρόσθετα, κύριο μέλημά μας ήταν να τους μάθουμε να αξιοποιούν τους φυσικούς τους πόρους αναπτύσσοντας επιχειρηματικές δράσεις. Βέβαια, οι εμπειρίες και τα μαθήματα ζωής που αποκομίσαμε ήταν εξίσου σημαντικά και τολμώ να πω πως και εμείς μάθαμε! Μάθαμε να εκτιμούμε τα όσα θεωρούμε δεδομένα (καθαρό νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ανέσεις που οφείλονται στην πρόοδο της τεχνολογίας κτλ), μάθαμε πως πρέπει να είμαστε μαχητές και να μην σταματούμε ποτέ να χαμογελάμε».

 

#xronos.gr