Απο το ''ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ'' στο ''enstoloi.gr'' - 22 Χρόνια ενημέρωσης των ενστόλων

Το Τμήμα Σωμάτων Ασφαλείας ΣΥΡΙΖΑ, 22 χρόνια δίπλα στον ένστολο εργαζόμενο, τον Αστυνομικό, τον Πυροσβέστη, τον Λιμενικό αλλά και στον ένστολο συνδικαλισμό, να προβάλλει και να διεκδικεί τα αιτήματα των ένστολων.


Μετά τη διάσπαση του Ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς (Κ.Κ.Ε.-Ε.Α.Ρ.) και τη δημιουργία του νέου κόμματος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, συνεχίζεται η προσπάθεια, σε νέα πλέον βάση, κατανόησης των προβλημάτων των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας (Αστυνομία, Λιμενικό και Πυροσβεστικό Σώμα).

Έτσι δημιουργήθηκε το τμήμα Σωμάτων Ασφαλείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με στόχο το δημοκρατικό αναπροσανατολισμό των Σωμάτων Ασφαλείας στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Μία διαρκής προσπάθεια κατανόησης των προβλημάτων και κοινωνικοποίησης των εργαζομένων και το σημαντικότερο να προτείνει λύσεις και θεσμικές παρεμβάσεις που να κάνουν τη ζωή των εργαζομένων σε αυτά πιο ανθρώπινη και την αναγνώριση του έργου τους από την ίδια την κοινωνία.

Από τα πρώτα εργαλεία προς αυτή την κατεύθυνση, το ‘’ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ’’. Μία εφημερίδα της Αριστεράς για τους ένστολους, που στηρίζει την αναγνώριση του συνδικαλιστικού δικαιώματος μέσα και έξω από τη Βουλή, την εφαρμογή του Ν. 1264/82 (Συνδικαλιστικός Νόμος), προτείνει αξιοκρατική εισαγωγή με πανελλήνιες εξετάσεις και στα τρία σώματα (Αστυνομία, Λιμενικό, Πυροσβεστική) και ζητά τη μοριοποίηση των μεταθέσεων, αξιοκρατία στις κρίσεις και τις προαγωγές, εφαρμογή της νομοθεσίας για το ωράριο εργασίας, τον προγραμματισμό και την εφαρμογή του πενθημέρου, δημοκρατική εκπαίδευση, κατάργηση του στρατωνισμού στις σχολές Αρχιφυλάκων και Αξιωματικών, μετατροπή τους σε πολιτικά σώματα με ιεραρχία και ενσυνείδητη πειθαρχεία. Οι προτάσεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ έρχονται να μπολιαστούν με τα νεοσύστατα συνδικάτα στα Σώματα Ασφαλείας.

Η αποκομματικοποίηση και ο εκδημοκρατισμός σε όλες τις δομές και λειτουργίες προς όφελος του Ελληνικού λαού, η πιστή εφαρμογή του Συντάγματος και νόμων, καθώς και οι ελευθερίες των εργαζομένων (πλήρη συνταγματικά και πολιτικά δικαιώματα) ήταν η σταθερή πυξίδα σε όλη την πορεία των χρόνων.

Το ‘’ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ’’ από το 1992 μέχρι και το τελευταίο τεύχος 49 του 2009 του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και έπειτα μέσω του www.enstoloi.gr, στήριξε και στηρίζει τον αγώνα των ενστόλων για ΣΥΓΧΡΟΝΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ προς όφελος του Ελληνικού λαού.

Αρκετές προτάσεις του τμήματος που διεκδικήθηκαν και από τα συνδικάτα, έγιναν πράξη, όπως η αναγνώριση του συνδικαλιστικού δικαιώματος με το Ν.1264/82, οι πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή στην Αστυνομία, η μοριοποίηση των μεταθέσεων, η εκπροσώπηση στα ταμεία. Παρ’ όλα αυτά, μένουν πολλά ακόμα να γίνουν όπως η αποκομματικοποίηση, η αποστρατικοποίηση, ο δημοκρατικός έλεγχος και στήριξη του έργου των σωμάτων ασφαλείας από τη βουλή, η κατάργηση των ρουσφετιών της εκάστοτε κυβέρνησης, ο δημοκρατικός αναπροσανατολισμός τους, η αξιοκρατία, η αναβάθμιση της εκπαίδευσης που ακολουθεί μοντέλα περασμένων δεκαετιών, η αξιοκρατία και διαφάνεια στην αξιολόγηση, τις κρίσεις και τις προαγωγές, η διασφάλιση των εργαζομένων από την αυθαιρεσία της εκάστοτε πολιτικής και φυσικής ηγεσίας, η αναγνώριση της επικινδυνότητας του επαγγέλματος του Αστυνομικού, Λιμενικού και Πυροσβέστη, ο εκσυγχρονισμός και κωδικοποίηση της νομοθεσίας, η βελτίωση της καθημερινότητας, η εφαρμογή του ωραρίου και της πενθήμερης εργασίας, η κατάργηση της χρησιμοποίησής τους στην καταστολή των αγώνων του λαού για ζωή και αξιοπρέπεια, είναι μέχρι σήμερα ζητούμενα.

Οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας τα τελευταία χρόνια , με κορύφωση τα χρόνια των μνημονίων, υπέστησαν ανεπανόρθωτες βλάβες, σε οικονομικό, ασφαλιστικό, αλλά και θεσμικό επίπεδο. Οι εργασιακές τους συνθήκες χειροτέρεψαν και εργάζονται καθημερινά κάτω από ασφυκτική πίεση που αυξάνει την επικινδυνότητα του επαγγέλματός τους. Από τη μια καλούνται να αντιμετωπίσουν το έγκλημα απροστάτευτοι και από την άλλη τους χρησιμοποιούν απέναντι στο λαό για την υπεράσπιση των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων.

Η άρχουσα τάξη, οι κεφαλαιοκράτες, οι ολιγάρχες, οι ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης και των Π.Α.Ε., οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές μαζί με τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που για χρόνια τους υπηρετούν, χρησιμοποιούν τους εργαζομένους στα σώματα ασφαλείας για να προστατεύσουν και να αυξήσουν τον πλούτο τους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.


Οι εργαζόμενοι στα Σώματα Ασφαλείας είναι από τα μεσαία και χαμηλότερα οικονομικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι τα παιδιά μας, τα αδέλφια μας, οι γονείς μας. Συνταγματικό τους καθήκον είναι η ασφάλεια και η προστασία της ζωής και της περιουσίας του Ελληνικού λαού και η προστασία της κοινωνικής συνοχής και ειρήνης. Αντί γι’ αυτό όμως, χρησιμοποιούνται για να ελέγχουν τον κόσμο που αποβάλλεται και περιθωριοποιείται από αυτή την κοινωνία. Το προσωπικό των σωμάτων ασφαλείας και ο λαός που αγωνίζεται για να ανατρέψει την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική, μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, έχουν τα ίδια συμφέροντα και οι στόχοι τους πρέπει να είναι κοινοί. Είναι ταξικοί σύμμαχοι και η αμοιβαία προσέγγισή τους σήμερα, είναι πιο επιβεβλημένη από ποτέ. Η αριστερά μέχρι σήμερα, στήριξε τα αιτήματά τους, στάθηκε σταθερά δίπλα στις διεκδικήσεις τους και αγωνίστηκε για τον εκδημοκρατισμό λειτουργίας των σωμάτων, χωρίς να προσδοκά ψήφους και ανταλλάγματα. Τώρα είναι έτοιμη να κάνει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν τη δημοκρατική λειτουργία των σωμάτων, τη διαφάνεια, την αντικειμενικότητα, την αξιοκρατία, τα δικαιώματα των εργαζομένων, και θα επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους στη κατεύθυνση της προστασίας των συμφερόντων του λαού και της παροχής ουσιαστικής ασφάλειας, χωρίς διακρίσεις.


Απο το 1992 εκδίδει την εφημερίδα ''ΕΚΤΟΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ'' (βλέπε παρακάτω) ενημερώνοντας τους ενστόλους κυρίως στα Σώματα Ασφαλείας ( Λιμενικό -Αστυνομία -Πυροσβεστική)





Το 1998 τυπώνονται οι ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (πατήστε ΕΔΩ) και διανέμονται στους ένστολους





Η εφημερίδα αποστελλόταν με το ταχυδρομείο σε Υπηρεσίες και ένστολους σε όλη την Ελλάδα.

Το πρώτο τεύχος εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1992. Ένα οκτασέλιδο δελτίο με θεματολογία που παραμένει ακόμα και σήμερα επίκαιρη......

Το τελευταίο τεύχος.
Έπειτα απο 16 χρόνια πορείας, η έντυπη έκδοση
αντικαταστήθηκε απο την  την ηλεκτρονική ιστοσελίδα
www.enstoloi.gr





























Διαβάστε ΕΔΩ το ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ που εκδόθηκε το Νοέμβριο του 1992

Διαβάστε ΕΔΩ το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΥΧΟΣ που εκδόθηκε το Μάιο του 1992




Τα υπόλοιπα τεύχη θα είναι διαθέσιμα στο φάκελο......

Κουλτούρα μπάτσου ή κουλτούρα ποιότητας

Η αστυνομία είναι ένας πολυπληθής οργανισμός αλλά λειτουργεί χωρίς πολιτική για το ανθρώπινο δυναμικός της. Όσο κι αν διαγκωνίζονται για την αγάπη τους προς τους ένστολους, οι κυβερνητικοί εταίροι, τα έχουν κάνει θάλασσα και σε αυτό το κεφάλαιο, όχι τώρα που συγκυβερνούν, αλλά και παλιότερα όταν τους χώριζε άβυσσος…

Το γεγονός και μόνο ότι οι ίδιοι οι αστυνομικοί εξωτερικεύουν όλο και πιο φωναχτά τα αισθήματα ανασφάλειας και αβεβαιότητας που τους προκαλεί η δουλειά τους είναι αρκετό για να αντιληφθούμε το μέγεθος της ευθύνης εκείνων που διαχειρίστηκαν τις αστυνομικές υποθέσεις της χώρας μας τα τελευταία χρόνια. Με τα Μνημόνια τους έχουν διαλύσει κυριολεκτικά την προσωπικότητα. Ειδικά τους νέους, τους έχουν κάνει να μην τολμούν ούτε που να σκεφθούν την οικογενειακή αποκατάστασή τους, παιδιά και άλλες έγνοιες.

Αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους όμως οι έχοντες στιγματίσει αρνητικά και τις ζωές των αστυνομικών, προσπαθούν να υπονομεύσουν και να πνίξουν οτιδήποτε διαφορετικό προταθεί  για την προστασία τους και για τη λειτουργία της αστυνομίας στο σύνολό της. Όποιος μιλά για μια νέα αστυνομία με  κριτήρια πρωτίστως κοινωνικά και όχι κυβερνητικά, όπως γίνεται συνήθως, αντιμετωπίζεται εχθρικά. Η αστυνομία όμως υπάρχει για να καλύπτει ανάγκες της κοινωνίας με την ευρεία έννοια, όπως άλλωστε και οι κυβερνήσεις. Αν η αστυνομία δεν καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες  κανείς δεν εγγυάται ότι η κοινωνία θα επιδεικνύει απεριόριστη ανοχή σε κάτι που δεν θα της είναι πλέον χρήσιμο. Θα έχει τη μοίρα των κυβερνήσεων εκείνων που διαψεύδουν διαρκώς τις ελπίδες των πολιτών.

Η διαχείριση του αστυνομικού προσωπικού γίνεται σήμερα εμπειρικά και άρα αποσπασματικά, ανάλογα με τις τρέχουσες αστυνομικές ανάγκες, όπως αυτές καθορίζονται από την πολιτική που ακολουθεί ο εκάστοτε υπουργός. Αυτό το γνωρίζουν όλοι οι αστυνομικοί, αλλά δεν συναισθάνονται ότι μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική πολική. Να υπάρχει δηλαδή μακροπρόθεσμος και μεσοπρόθεσμος σχεδιασμός, να αποτελεί κύριο μέλημα της ηγεσίας η διοίκηση με επιστημονικά κριτήρια. Να είναι σαφές σε όλα τα επίπεδα της διοίκησης ότι αποτελεσματικός αστυνομικός είναι ο ικανοποιημένος αστυνομικός όχι μόνο εν ώρα υπηρεσίας, αλλά και στον εξωυπηρεσιακό του χρόνο. Να μπορεί να χαίρεται την οικογένεια και τα παιδιά του χωρίς το υπηρεσιακό άγχος.  Και να υπάρχει διαρκές ενδιαφέρον για την κατάκτηση του στόχου αυτού σε όλα τα στάδια της αστυνομικής λειτουργίας, από την εισαγωγή των πρώτων δοκίμων ως την συνταξιοδότησή τους.

Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Με διάλογο και επιστημονική προσέγγιση όλων των προβλημάτων. Π.χ. σε όλη την υπηρεσιακή τους διαδρομή να αξιολογούνται οι αστυνομικοί για τις δεξιότητες και τις εμπειρίες τους και να αξιοποιούνται για την αναβάθμισή τους και ως μονάδων και ως σύνολο. Όχι, όπως γίνεται σήμερα, να χάνονται οι όποιες εμπειρίες από υπηρεσία σε υπηρεσία ώσπου στο τέλος να αποστρατεύεται κάποιος πρόωρα και άδοξα όσο ακριβά κι αν έχει κοστίσει στο ελληνικό δημόσιο η περίπτωσή του. Ή να μην ενδιαφέρεται κανείς για το φαινόμενο να αποχωρούν τα καλύτερα μυαλά από την υπηρεσία, αλλά να βρίσκουν αμέσως δουλειά στον ιδιωτικό τομέα (π.χ. σεκιούριτι κλπ).

Το ανθρώπινο κεφάλαιο της αστυνομίας πρέπει να αντιμετωπιστεί με άλλα κριτήρια και άλλη φιλοσοφία για να αποβληθεί η ρετσινιά του «μπάτσου» και να αποκτήσει πραγματική διάσταση η συνταγματική επιταγή του αστυνομικού ως δημοσίου λειτουργού - υπαλλήλου στην  υπηρεσία της κοινωνίας.

Μια άλλη κουλτούρα πρέπει να αντικαταστήσει την «μπλε κουλτούρα» της αστυνομίας με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την ποιοτική μεταστροφή του αστυνομικού από άβουλο όργανο σε ενσυνείδητο κρατικό λειτουργό συγκεκριμένων προδιαγραφών όσον αφορά τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του. Ο σύγχρονος αστυνομικός πρέπει να πιστεύει στις ικανότητές του και να έχει το δικαίωμα να συμβάλει στη βελτίωση της επαγγελματικής του θέσης. Το σημερινό σύστημα τον αποθαρρύνει ενώ το ζητούμενο είναι ακριβώς το αντίθετο. Πώς θα αναπτύξει την αυτενέργεια που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες και η πολυσύνθετη αστυνομική διαχείριση κοινωνικών ζητημάτων και προβλημάτων.

(Συνεχίζεται)