Στα μισά του δρόμου πάνε φούντο

Με εξαίρεση μια φορά, η Ν.Δ. όποτε έκανε κυβέρνηση δεν εξάντλησε τετραετία

Σαράντα χρόνια φούρναρης η Ν.Δ., αλλά δεν έχει μάθει ακόμα να... ψήνει στην πολιτική. Αν μιλούσαμε για ποδόσφαιρο, τότε θα κάναμε λόγο για ένα απίστευτο στατιστικό στοιχείο.
Μια παράδοση που δεν... σπάει με τίποτα. Έτσι, λοιπόν, η Ν.Δ. όσες φορές έχει γίνει κυβέρνηση στη μεταπολίτευση, δεν εξαντλεί ποτέ τετραετία. Κάτι που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα συμβεί και αυτή τη φορά, παρά τις όποιες ντρίμπλες γίνονται με ψήφους εμπιστοσύνης, ανασχηματισμούς κι εφήμερες συνεργασίες.

Μόνο μια φορά, λοιπόν, η Ν.Δ. έβγαλε, τεχνικά, ολόκληρη τετραετία, όμως και τότε ο αρχηγός της είχε προλάβει να... λακίσει για να γλιτώσει ατσαλάκωτος τη διαφαινόμενη ήττα από το ΠΑΣΟΚ. Ασφαλώς κι αναφερόμαστε στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Γεώργιο Ράλλη στις εκλογές του 1981.

Όλες τις άλλες φορές που η Ν.Δ. ανέβηκε «σόλο’ ή με... παρέα στην εξουσία, είτε έτρεξε προς πρόωρες εκλογές λόγω φθοράς, είτε τελικά έπεσε πριν από την ώρα της μόνη της και από δικά της αυτογκόλ, είτε δεν άντεξε από τον αέρα της αντιπολίτευσης και από το μπούχτισμα του κόσμου.

Απ’ αυτή την άποψη, δηλαδή από το γεγονός ότι ποτέ με κυβέρνηση Ν.Δ. ο τόπος δεν ηρέμησε για μια τετραετία, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, θα μπορούσαμε κατά κάποιον τρόπο να μιλήσουμε και για έναν διαχρονικό παράγοντα αστάθειας. Όταν, δηλαδή, ο λαός δίνει στη Ν.Δ. ρόλο πρωταθλητισμού κι εξουσίας, τότε τα κάνουν θάλασσα στο κόμμα.

Τα κάνουν θάλασσα

Το 1974, λοιπόν, η Ν.Δ. εξελέγη θριαμβευτικά. Η μαυρίλα και η σαπίλα της χούντας τέλειωνε, η Δημοκρατία στον τόπο αποκαθίστατο και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έκανε εκλογικό περίπατο καβάλα στ’ άλογο με ποσοστό 54% και ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο. Περισσότεροι από 2,6 εκατ. Έλληνες έδωσαν στη Ν.Δ. την ψήφο τους για την επόμενη τετραετία.

Κανονικά, οι εκλογές ήταν να γίνουν τον Νοέμβριο του 1978. Ο Καραμανλής, όμως, επέλεξε να προσφύγει στις κάλπες περισσότερο από έναν χρόνο νωρίτερα.

Από το τέλος του καλοκαιριού του 1977 είχε ξεκινήσει η φημολογία, αφού υπήρχαν μεγάλα εθνικά θέματα ανοιχτά, ενώ και στο εγχώριο μέτωπο η κατάσταση ήταν τεταμένη λόγω αρκετών προβλημάτων, ένα εκ των οποίων και τα απομεινάρια των χουντικών που δημιουργούσαν συνέχεια εντάσεις, με την κυβέρνηση να αισθάνεται γενικότερα πίεση από την Άκρα Δεξιά.

Ο Καραμανλής, μην μπορώντας να ελέγξει όλα τα φλέγοντα ζητήματα, με τη Ν.Δ. να αντιμετωπίζει κι εσωτερικά προβλήματα και νιώθοντας ότι δεν έχει πια τόσο θερμή στήριξη από τον λαό, επέσπευσε τις εκλογές.

Στις 20.9.1977 η χώρα μπαίνει επίσημα σε προεκλογική περίοδο, με τον Καραμανλή να στέλνει επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τσάτσο για διάλυση της Βουλής και ανασχηματισμό στις 20 Οκτωβρίου. Με φόντο τις εκλογές πια, έναν μήνα μετά.

Στην επιστολή του ο Καραμανλής επικαλείται «ακραιφνώς και μόνο εθνικούς λόγους», για θέματα όπως το Κυπριακό ή η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, ωστόσο τα πράγματα, όπως εξηγήσαμε, δεν ήταν ακριβώς έτσι.

«Η επιτυχής αντιμετώπιση των κρίσιμων αυτών προβλημάτων απαιτεί σκέψη νηφάλια και αποφασιστικότητα, όχι μόνο σ’ αυτούς που τα χειρίζονται υπεύθυνα, αλλά και στον λαό. Πρέπει προπαντός ο χειρισμός των θεμάτων να είναι απηλλαγμένος από κομματικούς ανταγωνισμούς, φανατισμούς και οξύτητες, που μοιραίως θα προκύψουν αν το κρίσιμο έτος 1978 συμπέσει να είναι και έτος προεκλογικό. Επιπλέον η κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση, για να επιτύχει στα θέματα αυτά τους εθνικούς στόχους χρειάζεται αυξημένο κύρος και ανανεωμένη εμπιστοσύνη, την οποία μόνο μια πρόσφατη εντολή του λαού μπορεί να της προσδώσει», ανέφερε ο Καραμανλής.

Στις εκλογές η Ν.Δ. ναι μεν κερδίζει, αλλά με απώλειες 500.000 ψηφοφόρων και με τα ποσοστά να προσγειώνονται ανώμαλα στο 41,8%. Το ΠΑΣΟΚ με 25% έμπαινε ήδη σε τροχιά εξουσίας.

Το μπαλάκι…

Ακόμα, όμως, και τη μοναδική φορά που επί Ν.Δ. γίνανε εκλογές πάνω στην τετραετία, δηλαδή στις 18.10.1981, πάλι κάτι είχε προηγηθεί που έδειχνε το κλίμα ηττοπάθειας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βλέποντας τον Ανδρέα Παπανδρέου να έχει ποσοστά απόλυτης υπεροχής, έριξε το μπαλάκι της ήττας στον Γεώργιο Ράλλη.

Ο Καραμανλής, που δεν ήθελε να συνδέσει το όνομά του με τη συντριβή του 1981, έφυγε... νωρίς, αξιοποιώντας το τάιμινγκ εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ, κι έτσι ο Ράλλης ανέλαβε το δύσκολο έργο να πάει στο στόμα του λύκου, που στην προκειμένη ήταν το ΠΑΣΟΚ, το οποίο στις 18.10.1981 πήρε 48%, με τη Ν.Δ. να γκρεμοτσακίζεται στο 35%.



Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από τις 10 Μαΐου του 1980 ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θέση στην οποία έμεινε για μια πενταετία. Η Ν.Δ., όμως, σε όλη αυτή τη μακρά προεκλογική περίοδο μέχρι τον Οκτώβριο του 1981 βυθιζόταν στην εσωστρέφεια. Έγραφαν τα «Νέα» στις 7.5.1980, με τις εξελίξεις στο κόμμα να είναι καταιγιστικές μετά την παραίτηση του ηγέτη του:

«Ο κ. Καραμανλής εγκατέλειψε οριστικά πια στην ‘‘τύχη της’’ τη Ν.Δ. και στην επιστολή παραιτήσεώς του από το βουλευτικό αξίωμα δείχνει την τάση να αποδεσμευθεί οριστικά πια από τη Δεξιά, την οποία καλούνται να ‘‘μοιρασθούν’’ οι κ.κ. Αβέρωφ και Ράλλης. Ο αγώνας της διαδοχής προσέλαβε τα τελευταία 24ωρα μορφή ‘‘εμφυλίου σπαραγμού’’ και, προ του κινδύνου άμεσης διάσπασης της Νέας Δημοκρατίας, συνεφωνήθη να αναλάβουν και οι δυο διεκδικητές την υποχρέωση ότι οποιοσδήποτε κι αν εκλεγεί, ο άλλος θα παραμείνει και στο κόμμα και στην κυβέρνηση αναλαμβάνοντας την αντιπροεδρία».

Για να ξαναγίνει η Ν.Δ. πρώτο κόμμα σε εκλογές έπρεπε να περάσει σχεδόν μια δεκαετία. Το ΠΑΣΟΚ εξάντλησε την τετραετία του μέχρι το 1985, όπως και την επόμενη θητεία του μέχρι το καλοκαίρι του 1989.



Το… περιπετειώδες ’89

Στις εκλογές που γίνονται στις 18.6.1989 η Ν.Δ. ξαναβρίσκεται στην πρωτιά με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην ηγεσία. Με 44%, αλλά δίχως πλειοψηφία στη Βουλή, αφήνει πίσω κατά πέντε μονάδες το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου που βρισκόταν στα κάτω του πια, έχοντας να αντιμετωπίσει, πέρα από τη φθορά της πρωθυπουργίας αυτής καθαυτής, και το βάρος μεγάλων σκανδάλων.

Η Ελλάδα έμπαινε σε περίοδο πολιτικής αστάθειας. Τον Νοέμβριο του 1989 γίνονται νέες εκλογές, όπου η Ν.Δ. ξανακερδίζει με 46% και 148 βουλευτές. Κι έτσι προέκυψε η βραχύβια οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Τον Απρίλιο του 1990 τριτώνουν οι εκλογικές μάχες μέσα σε έναν χρόνο με όλη τη χώρα να μοιάζει με καζάνι που βράζει. Σκανδαλολογία, εκλογολογία, σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Η Ν.Δ. με 46,8% πιάνει τις 150 έδρες και με τη βοήθεια της ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου και μιας απόφασης για λάθος κατανομή εδρών βρίσκεται με 152 στην κυβέρνηση, αγκομαχώντας και παραπατώντας από την πρώτη κιόλας στιγμή.

Στις 9.9.1993 η κυβέρνηση της εύθραυστης πλειοψηφίας πέφτει, μετά την ανεξαρτητοποίηση του Συμπιλίδη, και υποχρεωτικά πάει σε νέες πρόωρες εκλογές στις 10.10, οπότε και «ανασταίνεται» το μέχρι πρότινος καταρρέον ΠΑΣΟΚ.



Η Ν.Δ. θα μείνει εκτός εξουσίας για 11 ολόκληρα χρόνια. Ύστερα από τις πρόωρες εκλογές του 1996, λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη έκανε ακόμα δυο ουσιαστικά «γεμάτες» τετραετίες μέχρι το 2000 και το 2004.

Στις 7.3.2004 ο Καραμανλής εκλέγεται πρωθυπουργός με τα ποσοστά της Ν.Δ. στο 45% και του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου στο 40%. Το μεθύσι των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, που είχε παρασύρει με θετική αύρα την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ολοκληρώθηκε έξι μήνες μετά και η Ν.Δ. άρχισε να έρχεται αντιμέτωπη πλέον με τα σοβαρά προβλήματα.

«Εθνική υπόθεση»

Μέσα στον 15αύγουστο, και πιο συγκεκριμένα στις 17.8.2007, ο Καραμανλής βγάζει διάγγελμα για να ανακοινώσει ότι προσφεύγει πρόωρα στις κάλπες. Η κατάρτιση του προϋπολογισμού για το 2008 αποκτούσε «χαρακτήρα εθνικής υπόθεσης», όπως τόνιζε μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, και γι’ αυτό χρειαζόταν «νωπή και ισχυρή λαϊκή εντολή» για την έγκρισή του.

Ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε και τις «αλλαγές και μεταρρυθμίσεις» που... σχεδίαζε – με το στόμα – η κυβέρνησή του, φωτογραφίζοντας γενικόλογα το ασφαλιστικό, δίχως ειδική αναφορά. Επικαλέστηκε, μάλιστα, και τη Συνταγματική Αναθεώρηση ως αιτία που δικαιολογούσε τότε την προσφυγή στις κάλπες.

«Δεν ισχυρίζομαι ότι τα κάναμε όλα τέλεια, ότι ήμαστε αλάνθαστοι, αφού υπήρξαν και αδυναμίες», είπε ο Καραμανλής, επιχειρώντας να αντιπαρέλθει τα μεγάλα σκάνδαλα που ταρακουνούσαν την απερχόμενη κυβέρνηση τριετούς διάρκειας, αναφέροντας ότι «η Ν.Δ. έκανε κανόνα τη διαφάνεια και δεν απέκρυψε τίποτα».

Η Ν.Δ. χάνει τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες στις 16.9.2007 και με 152 βουλευτές φτιάχνει μια ισχνή κυβερνητική πλειοψηφία, που αντέχει μόνο δύο χρόνια.

Το 2009 με το χρέος να έχει φουσκώσει, τον εξωτερικό δανεισμό να έχει ξεφύγει, με την οικονομική κρίση να έχει σφίξει για τα καλά τον λαιμό της Ελλάδας και με την ευρωκάλπη του Ιουνίου να δείχνει ότι η Ν.Δ. κατεδαφίζεται (32%), ο Καραμανλής πετάει λευκή πετσέτα.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 ο Καραμανλής με διάγγελμα - παρωδία ανακοινώνει νέες πρόωρες εκλογές για τις 4.10, κατηγορώντας τη διεθνή κρίση. Τα ΜΜΕ κάνουν λόγο για «απόδραση», ενώ ακόμα και μέσα από τη Ν.Δ. παραδέχονται ηττοπάθεια.

Ο Καραμανλής είπε στο διάγγελμά του με μισόλογα ότι χρειάζεται «ξεκαθάρισμα του πολιτικού τοπίου και νωπή λαϊκή εντολή, αφού έρχονται δυο δύσκολα χρόνια στην οικονομία», ότι «η χώρα δεν αντέχει ειδικά στη σημερινή συγκυρία μια προεκλογική μάχη αργότερα» και πως «μπροστά στη συμπεριφορά ακραίας ανευθυνότητας του ΠΑΣΟΚ, ιδίως στο θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, οι εκλογές είναι πράξη πολιτικής ευθύνης».



Εποχή μνημονίων

Τα αποτελέσματα του 2009 έφεραν τη Ν.Δ. δεύτερο κόμμα με 33,4%, με το ΠΑΣΟΚ να κερδίζει με 43,9%. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Η χώρα μπήκε στην πιο βαθιά μεταπολιτευτική της περιπέτεια για να φτάσουμε στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012, όταν η Ν.Δ. αρχικά με 19,8% τον Μάιο και με 29,6% τον Ιούνιο κατάφερε να κάνει κυβέρνηση. Με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και πατερίτσες το ΠΑΣΟΚ του 12% (πια) και τη ΔΗΜΑΡ του 6%.

Το ότι ο Σαμαράς δεν θα κρατηθεί στην πρωθυπουργία μέχρι τον Ιούνιο του 2016 και ότι κι αυτός θα έχει τη μοίρα των προκατόχων του στη Ν.Δ. είναι κάτι που, αν μιλούσαμε με στοιχηματικούς όρους, θα θεωρούνταν «σιγουράκι». Οι πρόωρες εκλογές μοιάζουν δεδομένες κι όλοι ψάχνουν απλώς το «πότε».

Από εκεί και πέρα, όμως, το να επικαλείται συνέχεια ο πρωθυπουργός τη «σταθερότητα», όταν η Ν.Δ. δεν έχει σταυρώσει τετραετία για τετραετία και κάθε τρεις και λίγο σύρει τον τόπο σε πρόωρες εκλογές, αυτό είναι κάτι που μοιάζει με ανέκδοτο. Για το μόνο που δεν μπορεί να περηφανευτεί η Ν.Δ. είναι για το σταθερό τοπίο όταν αυτή κυβερνά. Όποτε έρχεται στα πράγματα, η κοινωνική και πολιτική ηρεμία πάει περίπατο... Όπως κι αυτή τη φορά.


   #topontiki