Αριθμολαγνεία στην Ελληνική Αστυνομία:Μια ανίατη, θανατηφόρα ''ασθένεια´(;)

  

Ποσότητα και όχι ποιότητα είναι το ζητούμενο από την πλειονότητα των αξιωματικών που προΐστανται σε μάχιμες υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας.Φράσεις όπως, «Δεν με ενδιαφέρει να μου φέρεται ένα αυτόφωρο με ένα κιλό ηρωίνη, αλλά δέκα αυτόφωρα με ένα φιξάκι», ακούγονται εδώ και πολλά χρόνια από τα χείλη ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών.
Εκβιαστικά διλήμματα τίθενται από αξιωματικούς σε κατωτέρους, όπως πρόσφατα, κατά την αστυνομική επιχείρηση που διενεργείται, αυτό το διάστημα, στο κέντρο της Αθήνας, με την ονομασία ΄΄Θησέας΄΄, όταν αστυνόμος απείλησε εμμέσως πλην σαφώς βαθμοφόρο ο οποίος ανέφερε ότι δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσουν να κάνουν προσαγωγές ναρκομανών μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η αριθμολαγνεία των προϊσταμένων. Ήταν απαραίτητο, σύμφωνα με τον βαθμοφόρο, να γίνει πιο συστηματική δουλειά για να συλληφθούν άτομα που διενεργούν εμπόριο ναρκωτικών, ακόμα και αν αυτό απαιτεί περισσότερο χρόνο.

Νοοτροπίες όπως αυτές έχουν προκαλέσει τραγελαφικές καταστάσεις. Πριν χρόνια στην Πεύκη, κατά τη διενέργεια ελέγχων μετά την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα, προσήχθη νεαρός που κρατούσε στα χέρια του ένα μπουκάλι σαμπάνια και μία τούρτα, ενώ κατευθυνόταν πεζός στο σπίτι των γονιών του για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του! Η συγκεκριμένη προσαγωγή ήταν αποτέλεσμα πιεστικών καλεσμάτων προς τους αστυνομικούς που διενεργούσαν τους ελέγχους στα πλαίσια ενός παραλογισμού που συνοψίζεται στη φράση, «Δεν γίνεται να μην κάνετε ο καθένας σας μία προσαγωγή. Κάποιον θα βρείτε εκεί γύρω, οποιονδήποτε».

Έχουμε ξεχάσει ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της αστυνομίας μέσα στην κοινωνία. Οι πρακτικές αυτές στρέφονται τελικά εναντίον ενός συγκεκριμένου κοινωνικού στρώματος, το οποίο αποτελείται από χρήστες ναρκωτικών, φτωχούς βιοπαλαιστές, αλλοδαπούς, μικρομεσαίους με χαμηλά εισοδήματα. Όλοι αυτοί ανέχονται να προσάγονται χωρίς δικαιολογία στα αστυνομικά τμήματα, γιατί οι αστυνομικοί εκβιάζονται ότι αν δεν φέρουν αριθμούς είτε θα μετακινηθούν εντός της υπηρεσίας τους είτε θα μετατεθούν σε άλλη. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι αριθμοί με τους οποίους οι στατιστικές αρχές της Ελληνικής Αστυνομίας γεμίζουν τα δελτία τύπου, επιδεικνύοντας με νούμερα την αποτελεσματικότητα των (προληπτικών) προσαγωγών. Τι περιμένει κανείς από ένα σύστημα παράθεσης αριθμών όταν κατατάσσει στις εξιχνιάσεις εγκλημάτων, χωρίς να διευκρινίζει περαιτέρω, τις ανευρέσεις κλεμμένων οχημάτων τα οποία έχουν εγκαταλείψει μήνες ή ακόμα και χρόνια σε απομακρυσμένες και έρημες περιοχές της Αττικής.

Κάποιοι θα πουν ότι οι αξιωματικοί εκτελούν και αυτοί διαταγές. Θα απαντήσω σε αυτούς ότι ο ρόλος του αξιωματικού είναι να εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη. Να επιδιώκει την συστηματική και ουσιαστική δουλειά. Να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις ευκαιρίες στο πλαίσιο της δικαιοδοσίας του. Να επιζητά, έστω και στον περιορισμένο χρόνο που διαθέτει για να φέρει εις πέρας μία επιχείρηση, την ποιοτική αστυνόμευση και όχι την ποσότητα.

Ο αστυνομικός δεν μπορεί να εκβιάζεται να κάνει κάτι μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν οι στατιστικές υπηρεσίες και η πολιτική ηγεσία που θα βγει στα ΜΜΕ κραδαίνοντας χαρτιά με αριθμούς δίχως ουσία.