''To protect and to serve'' - Το όραμα της Αστυνομίας

Toν Φεβρουάριο του 1955 η Αστυνομία του Λος Άντζελες, μέσω του περιοδικού της “The Los Angeles Police Beat”, διοργάνωσε ένα διαγωνισμό με θέμα την εύρεση ενός μότο – σλόγκαν για την αστυνομική ακαδημία.

Οι όροι του διαγωνισμού ανέφεραν ότι έπρεπε με λίγες λέξεις να εκφράζει τα ιδανικά και την αποστολή στην οποία η αστυνομία είναι αφιερωμένη. Επίσης, υπήρχε το ενδεχόμενο να καθιερωθεί ως το επίσημο του τοπικού Τμήματος.

Νικητής αναδείχθηκε ο αστυφύλακας Joseph S. Dorobek με το σλόγκαν “To Protect and to Serve” (Να προστατεύεις και να υπηρετείς).

To απόφθεγμα αμέσως καθιερώθηκε και χρησιμοποιήθηκε από την Αστυνομική Ακαδημία κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης των υποψηφίων αστυνομικών ως στόχος και σκοπός του επαγγέλματος.

Με την πάροδο του χρόνου έτυχε ευρύτερης αποδοχής, με αποτέλεσμα, την 4 Νοεμβρίου του 1963, το δημοτικό συμβούλιο της πόλης του Λος Άντζελες να υπερψηφίσει την απαραίτητη θεσμική διάταξη με την οποία πλέον έπρεπε να τοποθετείται, μαζί με το σήμα της πόλης, σε όλα τα περιπολικά του τμήματος.

Ύστερά από αυτό, ήταν πλέον θέμα χρόνου να αφομοιωθεί και να χρησιμοποιηθεί από τα υπόλοιπα αστυνομικά τμήματα κατά μήκος των Ηνωμένων Πολιτειών, με μικρές παραλαγές όσο αφορά την σειρά των λέξεων, χωρίς βέβαια να αλλάζει η ουσία και το περιεχόμενο του.

Σε ποιους αναφέρεται;

Πέρα από την ανάγκη της αστυνομίας του Λος Άντζελες για την εύρεση ενός αποφθέγματος, ωφείλei κανείς να αναρρωτηθεί σε ποιους αναφέρεται, για να το κατανοήσει καλύτερα. Ποιοι είναι αυτοί που πρέπει να προστατεύει και να υπηρετεί η αστυνομία. Αρκετά εύκολο. Η απάντηση είναι οι πολίτες, όλοι ανεξαιρέτως.

Είναι κατανοητό πως κάτι τέτοιο δεν δύναται να επιτευχθεί σε απόλυτο βαθμό, διότι θα απαιτούσε το εξής: κάθε πολίτης να έχει και από έναν αστυνομικό για να τον προστατεύει και να τον υπηρετεί. Προφανώς αυτό, υπό την συγκεκριμένη προσέγγιση, είναι ακατόρθωτο και άμεσα διακρίνεται η ανέφικτη φύση του ανωτέρω αποφθέγματος, με ορατό τον κίνδυνο απαξίωσής του._­

Για ποιο λόγο να αναγράφεται κάτι τέτοιο στα περιπολικά, εφόσον δεν μπορεί να έρθει εις πέρας;

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το απόφθεγμα οφείλει να εκφράζει λακωνικά τα ιδανικά και την αποστολή στην οποία η αστυνομία είναι αφιερωμένη και να αποτελεί τον στόχο και τον σκοπό του επαγγέλματος. Πιο απλά, συνοψίζοντας τα ανωτέρω σε μία λέξη, οφείλει να εκφράζει το όραμα της.

Ένα όραμα δύσκολο για να επιτευχθεί, αλλά σίγουρα αξίζει να αγωνισθεί κανείς για αυτό. Ένα όραμα που προσεγγίζει την ουτοπία, δίχως αυτό να το καθιστά απόλυτα ανέφικτο.

Και όπως λέει η γνωστή ρήση: Σε τι χρησιμεύει η ουτοπία; Σε κάνει να προχωράς.

Επομένως όχι μόνο η αναγραφή του στα περιπολικά, αλλά η ίδια του η ύπαρξη είναι αρκετά σημαντική, διότι παρέχει κατεύθυνση, παρέχει ένα σημείο που πρέπει να προσεγγίσεις. Σε κάνει να προχωράς.

Έχει η Ελληνική Αστυνομία όραμα;

Ας περιοριστούμε τώρα στα του οίκου μας. Έχει η Ελληνική Αστυνομία όραμα; Εύλογη απορία.

Τον Οκώβριο του 2009 ο τίτλος του υπουργείου αλλάζει. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης μετονομάζεται σε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στην συνέχεια, τον Ιούνιο του 2012, σε Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη.

Η μετατροπή αυτή, η πρόσθεση στον τίτλο των λέξεων “Προστασίας του Πολίτη”, θα μπορούσε να θεωρηθεί θετική διότι υπενθυμίζει έμμεσα στο προσωπικό την πραγματική του αποστολή και το επανατοποθετεί έκει που επιβάλλεται να είναι, δίπλα στους πολίτες.

Δυστηχώς, μόνο ως ειρωνική μπορεί να θεωρηθεί αυτή η κίνηση, διότι πολύ απλά, μετανομάζοντας ένα υπουργείο δίχως να ληφθούν τα απαραίτητα διαρθρωτικά και ουσιαστικά μέτρα, δεν πρόκειται να αλλάξει μια υπηρεσία μόνη της ως δια μαγείας προς το καλύτερο.

Συνεπώς τι επιτεύχθηκε; Τίποτα το ιδιαίτερο. Ο τίτλος άλλαξε, όμως όλα τα υπόλοιπα παρέμειναν ίδια, όπως και πριν. Η αστυνομία φορτωμένη με διάφορα πάρεργα, όπως έκδοση ταυτοτήτων – διαβατηρίων, επίδοση δικογράφων, έλεγχος καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, εφαρμογή του Γενικού Οικοδομικού Κώδικα, μέτρα τάξης σε γήπεδα και αρκετά άλλα, τα οποία κανονικά αποτελούν αρμοδιότητα άλλων υπηρεσιών, συνεχίζει το βαρετό διεκπαιρεωτικό της έργο με αποκορύφωμα τον μήνα Μάρτιο, κατά την διάρκειά του οποίου λαμβάνουν χώρα οι κρίσεις των αξιωματικών.

Το γεγονός αυτό συνεπάγεται από έντονη αστυνομική δραστηριότητα, συνήθως υπό την μορφή εξορμήσεων, ως μια ύστατη προσπάθεια βελτίωσης των στατιστικών και γενικά της εικόνας που παρουσιάζει το έργο της αστυνομίας, δηλαδή του εκάστοτε αρμόδιου αξιωματικού.

Εάν αυτό είναι το όραμα της Ελληνικής Αστυνομίας, τότε σίγουρα δεν αφορά τον αστυνομικό που βρίσκεται καθημερινά στον δρόμο και έρχεται σε άμεση επαφή με τους πολίτες, αλλά αφορά αυτούς που επικεντρώνονται σε καριέρες και σε εξυπηρετήσεις μικροπολιτικών και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Τελικά υπάρχει όραμα για την Ελληνική Αστυνομία;

Εάν υπάρχει όραμα στην Ελληνική Αστυνομία, σίγουρα δεν θα βρεθεί στο νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε πρόσφατα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο για την αναδιάρθρωσή της, διότι δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό.

Αλλαγές διαμορφώνονται αλλά όχι στα σημεία που πραγματικά πρέπει. Τα πάρεργα εξακολουθούν να υφίστανται, οι συνθήκες εργασίας παραμένουν ίδιες, με τάση να χειροτερεύουν, Π.Δ. παραβιάζονται καθημερίνα χωρίς να υφίσταται ουδείς πειθαρχικό έλεγχο, η πολιτική λιτότητας, μείωσης δαπανών και μισθολογικών περικοπών καλά κρατεί και το σστυνομικό έργο επικεντρώνεται κυρίως σε κατασταλτικές δράσεις.

Είναι επιτακτική ανάγκη να επαναπροσδιοριστούν τα ιδανικά και η αποστολή στην οποία η αστυνομία είναι αφιερωμένη για να αποτελέσουν τον στόχο και τον σκοπό του επαγγέλματος. Αυτό είναι δυνατό να επιτευχθεί μέσα από την βελτιστοποίηση και αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Είναι κρίμα που ποτέ δεν έχει δοθεί η αναγκαία προσοχή σε ένα ζήτημα τόσο σημαντικό όσο η εκπαίδευση των αστυνομικών. Θλιβερό που χάθηκε ακόμη μία ευκαιρία μέσα από το νομοσχέδιο που μόλις ψηφίσθηκε.

ΚΑΝΤΙΝΑΣ Κωνσταντίνος

Μέλος Α.Π.ΑΣ.

(Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αστυνομικών)

#apasa.gr