Toυ Θ.Καρτερού,
Μετά τη συνέντευξη του Τσίπρα στο "Βήμα της Κυριακής" ακολούθησαν τα συνήθη. Ο εμπαθής Σίμος περίπου τον επικήρυξε ως περίπου προδότη, πρώτον διότι δυσφημίζει συστηματικά τη χώρα και δεύτερον διότι θέλει να την οδηγήσει στη χρεοκοπία. Η αντιπαθής ομάδα του Antinews (Φαήλος και Σία), ως ειδική στη διάγνωση κινδύνων, διέγνωσε τον επικίνδυνο λαϊκισμό του. Ενώ οι συμπαθείς εξ οικείων κριτικοί τον σβέρκωσαν διότι στη συγκεκριμένη συνέντευξη υπήρξε υπερβολικά συμβιβαστικός.

Αυτά ενδεικτικώς. Γιατί υπήρξαν όπως πάντα πλήθος από δημοσιεύματα, σημειώματα, σχόλια, και κραυγές, που τοποθετούν τη συγκεκριμένη συνέντευξη κάπου μεταξύ προδοσίας εις βάρος της χώρας και προδοσίας εις βάρος της αριστερής ενδοχώρας. Συμπέρασμα; Δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αστερίσκους τη σήμερον ημέρα. Διότι όπως και να σε λένε, Βασίλη, Παναγιώτη, Ρένα, Γαβριήλ, ή ακόμα χειρότερα Αλέξη, όπως κι αν μιλήσεις, όπως κι αν σωπάσεις, θα τις υποστείς τις Συμπληγάδες τους.
Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη, η υπόθεση. Κι όλο θα βρουν και μια και δυο και δέκα λέξεις -κι αν δεν βρουν, θα κατασκευάσουν- για να λεξικογραφήσει ο καθένας τα εξαποδώ του: Προδοσία, εξτρεμισμός, βία, συμβιβασμός, λαϊκισμός, διαχείριση. Κι έτσι, αντί να ασχολούνται οι ενδιαφερόμενοι με το τι λένε οι συνεντευξιαζόμενοι, να ασχολούνται με το τι λένε οι διαμαρτυρόμενοι για όσα λένε οι συνεντευξιαζόμενοι. Και να ξεπέφτει το όλον, εσκεμμένα ή από χρήσιμη ηλιθιότητα, σε κουτσομπολιό και κυνήγι λέξεων.
Αυτό έγινε, ξανάγινε, ξανάγινε εκατό φορές και θα ξαναγίνει άλλες χίλιες μέχρι τις εκλογές. Δεν χρειάζεται σοφία για να το προβλέψει κανείς. Δεν χρειάζεται μάλιστα σοφία για να προβλέψει κι ότι τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά. Παίζονται πολλά για να παίξουν τίμια εκείνοι που θα χάσουν πολλά από μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα στηθούν συνεπώς πολλά παιγνίδια, θα κατασκευαστούν πολλές προκλήσεις, θα αξιοποιηθούν αδυναμίες, θα γίνουν επενδύσεις στην γκρίνια και τις διαφορές για να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στον τίμιο αγώνα κι όχι να τον κερδίσει.
Ως εκ τούτου καλό θα ήταν να σκέφτεται δυο και τρεις φορές όχι μόνο όποιος μιλάει δημοσίως, αλλά και όποιος σχολιάζει δημοσίως όσα λέει όποιος μιλάει δημοσίως. Και δεν θα ήταν κακό όσοι μιλούν να παίρνουν υπόψη κι εκείνους που τους ακούνε...