ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟΠΑΤΟΣ

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, ο Αρβανίτης, δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Το ίδιο και οι παραστάτες του, ο Κασιδιάρης, η Ζαρούλια και τα άλλα «παιδιά», που ήταν παρόντα τη στιγμή του χαιρετισμού της «τιμής», της «ανατάσεως» και της «νίκης». Για μια ακόμα φορά μας συστήθηκαν. Με το πραγματικό τους πρόσωπο. Κάποιοι, βέβαια, συνεχίζουν να παριστάνουν ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Έχουμε και λέμε:

1) Η «Χρυσή Αυγή» είναι εγκληματική συμμορία. Η απόδειξη, η βασική, η κύρια, η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της εγκληματικής φύσης αυτής της συμμορίας, δεν είναι ποινικού, είναι πολιτικού χαρακτήρα. Και είναι τούτη: Ότι πρόκειται για μιαναζιστική συμμορία. Επαναλαμβάνουμε: Ο λόγος που καθιστά εγκληματική τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι αυτός: Ότι είναι ο φορέας του ναζισμού. Είναι εγκληματική επειδή, ακριβώς, είναι ο φορέας του ναζιστικού εγκλήματος. Αυτή είναι η ουσία του εγκλήματος που εκπροσωπεί το φίδι του χρυσαυγιτισμού: Ο ναζισμός.

2) Καμιά δικαστική εξέλιξη δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει αυτό το πολιτικό τεκμήριο: Ότι ο ναζισμός ισοδυναμεί με το έγκλημα και ότι η «Χρυσή Αυγή» ως ναζιστική συμμορία είναι μια εγκληματική συμμορία. Καμία νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία δεν μπορεί να επιφέρει την κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι μόνο πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν μόνο έτσι: Πολιτικά! Όσοι στο όνομα της «αντιμετώπισης» του φασισμού κρύβονται πίσω δικανικά «κόλπα» και νομοθετικές ακροβασίες, στη ουσία παίζουν το παιχνίδι της «θυματοποίησης» των εγκληματιών του ναζισμού.

3) Αυτός ο ναζιστικός απόπατος, όχι μόνο δεν συνιστά «αντισυστημική» πολιτική οργάνωση, αλλά ενσαρκώνει το ίδιο το σύστημα και μάλιστα στην – κατά Μπρεχτ – «πιο ωμή, πιο καταπιεστική, πιο δόλια και πιο θρασεία» μορφή του. Όχι μόνο δεν αποτελεί «πατριωτικό» κόμμα, αλλά αποτελεί τον ορισμό της προδοσίας του λαού. Είναι η βρωμιά, η δυσωδία και η σαπίλα του υπάρχοντος συστήματος, στο τετράγωνο. Αντίστοιχα, γεννήματα αυτού του συστήματος και αυτής της δημοκρατίας των αντίστοιχων ανά τις εποχές «συνταγματικών τόξων» ήταν και οι πυγμαλίωνες της συμμορίας των «κασιδιάρηδων» που έσυραν την ανθρωπότητα στον όλεθρο: Οι Χίτλερ, οι Γκαίμπελς, τα «Ες - Ες» και οι Γκέρινγκ.

4) Η «Χρυσή Αυγή» είναι το παράγωγο της σαπίλας. Είναι το απόβλητο της σαπίλας. Και - ως εκ τούτου - είναι το δημιούργημα της σαπίλας. Είναι το ταξικό δηλητηριώδες σαπρόφυτο που ευδοκιμεί (με λίπασμα το λούμπεν κατακάθι του κοινωνικού δαρβινισμού) στα θερμοκήπια των δημίων του λαϊκού εξανδραποδισμού. Είναι το φρανκενσταϊνικό κατασκεύασμα της καπιταλιστικής αγριότητας. Βρίσκεται στην καρδιά της δυσωδίας του συστήματος της βαρβαρότητας, της ανελευθερίας, της βρωμιάς και της πολιτικής χυδαιότητας. Γέννημα της ίδιας μήτρας ήταν και η επταετής σύμφυση μεταξύ της φασιστικής θηριωδίας και της άφατης γελοιότητας που εκπροσώπησαν τα ινδάλματα των «κασιδιάρηδων»: Οι Παπαδόπουλοι, οι Παττακοί και οι Μακαρέζοι.

Η «Χρυσή Αυγή» για να διεκδικήσει ρόλο μαστιγίου και «χωροφύλακα» στην υπηρεσία των αφεντικών ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους υποδύεται διάφορους ρόλους. Υποδύεται την «φιλάνθρωπη» ΜΚΟ που μοιράζει τρόφιμα (από εκείνα που βουτάει από τους Πακιστανούς με τους οποίους συνεργάζεται). Υποδύεται ότι περνάει γριούλες στο απέναντι πεζοδρόμιο (το πεζοδρόμιο που κατά δήλωση Μιχαλολιάκου τα «τάγματα εφόδου» τροχίζουν τις λόγχες τους και δολοφόνησαν τον Φύσσα). Υποδύεται, φυσικά, τον «τιμωρό των κακώς κειμένων»...

Παλιό κόλπο. Αυτή ήταν και θα είναι πάντα η ιστορία και η πρακτική του φασισμού: Να κρύβει την προβιά του λύκου για να παραστήσει τον «φίλο» των προβάτων. Αλλά η Ιστορία είναι αμείλικτη: Το φύλλο συκής των ναζιστικών και φασιστικών μορφωμάτων έχει πάντα ημερομηνία λήξης. Έτσι συνέβη με την Γκεστάπο του Χίτλερ, με τους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι, με τους ταγματασφαλίτες των «Τσολάκογλου» και των «Ράλληδων».

Πάντα, έρχεται η στιγμή που η εξουσία των Κρουπ, των «Ζήμενς» και των Ροκφέλερ (βαστάζων του Χίτλερ), η εξουσία των ανάκτων τύπου Βιτόριο Εμμανουέλε (βαστάζου του Μουσολίνι) , η εξουσία των βιομηχάνων τύπου Χατζηκυριάκων και τραπεζιτών τύπου Ανδρεάδηδων (βαστάζων και υπουργών της κυβέρνησης του φασίστα Μεταξά), πετά από πάνω της τα περιττά μακιγιάζ.

Και τότε, έρχεται και η στιγμή που ο ναζισμός, ο φασισμός, ως η πιο θρασεία και ωμή έκφραση αυτής της εξουσίας, εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό της σουλούπι: Άλλοτε του Χίτηκαι άλλοτε του γερμανοτσολιά , του ΕΣΑτζή και του ταγματαλήτη. Άλλοτε του πολιτικού υποκόσμουκαι άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού. Άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ.

Στα πογκρόμ που σχεδιάζουν είναι όλοι υποψήφια θύματα: Από τον γιο του μάστροΤακη, του Παύλου μέχρι τον μετανάστη. Κι από τον πολιτικό τους αντίπαλο μέχρι τον οποιονδήποτε θα διεκδικεί να είναι «διαφορετικός» από το εμβληματικό πρότυπο που εκπροσωπούν οι «Καιάδες» και οι Παναγιώταροι. Αλλά τα πογκρόμ που σχεδιάζουν δεν θα καταφέρουν ποτέ να τα διαπράξουν. Γιατί ο λαός θα τους τσακίσει.

Υστερόγραφο: Χτες ο βουλευτής Αρβανίτης έδωσε... διευκρινίσεις για το ναζιστικό του χαιρετισμό. Επανέλαβε τα γνωστά χρυσαυγίτικα περί αρχαιοελληνικού άμα τε και... ελληνορθόδοξου χαιρετισμού. Από πλευράς μας εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη στρεψοδικία. Και φυσικά αντιπαθούσαν τη θρασυδειλία. Το ίδιο και οι πρώτοι χριστιανοί στους οποίους τρέφουμε βαθιά ιστορική εκτίμηση καθότι και οι πρώτοι – με μια έννοια – «κομμουνιστές». Η θρασυδειλία, εν ολίγοις, είτε μιλάμε για την ελληνική αρχαιότητα, είτε για την χριστιανική παράδοση, ήταν ακριβώς αυτό που είναι και σήμερα: Ίδιον των σκουληκιών.

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014