Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά Ψηλή μου δεντρολιβανιά

Πώς ένα ερωτευμένο παλληκάρι έπλασε τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα

Στα χρόνια του Βυζαντίου οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες. Κάποιος νεαρός λοιπόν, ταπεινής καταγωγής, ερωτευμένος με μια

αρχοντοπούλα, σκέφθηκε να εκμεταλλευθεί την μοναδική εξαίρεση του κανόνα, που επέτρεπε το κοινωνικό πρωτόκολλο. Έτσι την πλησιάσε την περίοδο των εορτών για να της απευθύνει τραγουδιστά τις ευχές του. Προηγουμένως βεβαίως είχε φροντίσει να εντάξει ανάμεσα στα

κάλαντα του Μεγάλου Βασιλείου και το ερωτικό ποίημα που είχε συνθέσει .

Έμπλεξε λοιπόν τα δύο τραγούδια με τέτοιο τρόπο μεταξύ τους, ώστε κάθε δεύτερη στροφή να παινεύει την καλή του.

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά

Κι αρχή καλός μας χρόνος

Εκκλησιά με τ' άγιο θόλος

Άγιος Βασίλης έρχεται

Και δεν μας καταδέχεται

Από την Καισαρεία

Συ είσ' αρχόντισσα κυρία

Βαστάει πένα και χαρτί

Ζαχαροκάντιο ζυμωτή

Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι

Δες κι’ εμέ, δες κι’ εμέ το παλικάρι

Δες με αρχόντισσα κυρία, που δεν με καταδέχεσαι. Κυρά φτιαγμένη από ζάχαρη, ψηλή σαν δεντρολιβανιά. Με το ψηλό κωνικό σου καπέλο με το τούλι στην κορφή που μοιάζει σαν το θόλο της εκκλησιάς…

Αν λοιπόν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς σας ακούγονταν μέχρι σήμερα ολίγον τι ασυνάρτητα η παράδοξα, τώρα που γνωρίζετε την ρομαντική τους προέλευση θα δικαιώσετε την παράδοση, που τα πέρασε από γενιά σε γενιά, για να γίνουν τα πιο διαδεδομένα στον ελληνικό χώρο. Δυστυχώς θα απογοητεύσουμε τους πιο ρομαντικούς από σας αφού δεν μπορούμε να σας πούμε αν τελικά η πανέμορφη κυρά κατάλαβε, πόσο μάλλον αν ανταποκρίθηκε στο ιδιόμορφο αυτό κάλεσμα αγάπης.