''Θα ζήσουμε καλά κι αυτοί χειρότερα''

του Αντισυνταγματάρχη (ΣΔΓ) Α. Τσουκαράκη

Προέδρου του ΣΥΣΜΕΔ

Παραμονές Χριστουγέννων 2013 και για εκατοντάδες οικογένειες στρατιωτικών η εορταστική ατμόσφαιρα φαίνεται ότι δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και για εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών. Τυπικός έως ανύπαρκτος στολισμός στα σπίτια και μικρά παιδιά με δεκάδες απορίες. Γιατί μπαμπά; Γιατί μαμά; Κομμάτι της κρίσης και οι Έλληνες στρατιωτικοί υφίστανται τις συνέπειές της, χωρίς να είναι επιλογή τους και χωρίς τη συνδρομή τους. Βλέπετε άλλοι συνέδραμαν στην κρίση, άλλοι «έφαγαν» με χρυσά κουτάλια.

Παραμονή Χριστουγέννων. Πλημμύρισαν οι ευχές, αλλά το χρηματικό απόθεμα μηδενικό. Ο μισθός δεν έχει καταβληθεί και το τραπέζι αναμένεται φτωχικό, λιτό. Οι χαρές και τα γέλια ανήκουν σε άλλες εποχές. Κι όμως, ελπίζεις μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα πας στα μαγαζιά να ψωνίσεις έστω και το κάτι παραπάνω, για να μπορέσεις να αισθανθείς τη διαφορετικότητα των ημερών. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Υπάρχει χρόνος. Θα ακούσουν αυτοί που πρέπει να ακούσουν. Θα πράξουν όμως αυτό που πρέπει;

Τα ερωτήματα πολλά και παραμένουν. Γιατί; Πού έφταιξα; Τι έκανα λάθος; Γιατί με τιμωρούν; Εγώ δεν ήμουν πάντα συνεπής στις υποχρεώσεις μου; Δεν έδινα πάντα τον καλύτερό μου εαυτό; Δεν έκανα πάντα την υπέρβασή μου; Δεν εκτελούσα άνευ αντιλογίας τις διαταγές; Δεν συνέδραμα, στο ποσοστό που μου αναλογούσε, στον Οργανισμό; Μα δεν εργάστηκα, τουλάχιστον, τις διπλάσιες ώρες χωρίς να αποζημιωθώ για να δουλέψει η μηχανή; Δεν αποχωρίστηκα την οικογένειά μου για να αισθάνονται όλοι οι άλλοι ασφαλείς; Δεν χαιρέτησα τα παιδιά μου με το κλάμα στα ματάκια τους; Δεν έκανα πέτρα την καρδιά μου; Γιατί αυτοί δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους; Μου κρύβουν κάτι; Ακόμη κι αυτές τις Άγιες ημέρες;

Δεν πειράζει όμως. Ήδη τους έχουμε μάθει καλά. Οι ευχές δεν μπορούν να αποκαταστήσουν πλέον τίποτα. Οι υποσχέσεις δεν μπορούν να ισορροπήσουν την «κλεμμένη» ζωή μας, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι ξύλινες υποσχέσεις. Υποσχέσεις της στιγμής, μόνο για να αποδώσουν καρπούς σε αυτούς που τις λένε. Τα λόγια δεν μας αγγίζουν πια. Οι καρποί δεν θα «σκάσουν» ποτέ. Μάθαμε. Βάλαμε μυαλό. Διαβάσαμε το παραμύθι πολλές φορές. Το μάθαμε απ΄ έξω. Ο επίλογός του γράφτηκε καλά στο μυαλό μας: «θα ζήσουμε καλά κι αυτοί χειρότερα».

Υπομονή λοιπόν κι έρχεται. Χρόνια πολλά σε όλους. Δεν χάνουμε την ελπίδα μας και την αλληλεγγύη μας. Υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Οι καρποί είναι δικοί μας και η σοδειά θα είναι δυνατή.

πηγή:www.sysmed.gr