Η διαφθορά στην αστυνομία με τα μάτια του ταξίαρχου Παναγιώτη Στάθη, Αυξάνονται οι καταγγελίες, τα αυτόφωρα και οι συλλήψεις...

Η διαφθορά στην αστυνομία υπό το πρισματικό κρύσταλλο του διευθυντή των αδιάφθορων.

Το συνέδριο της ΠΟΑΞΙΑ, που διοργανώθηκε πριν από λίγες ημέρες στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, είχε μια ξεχωριστή στιγμή. Την απεικόνιση της διαφθοράς από τον ταξίαρχο Παναγιώτη Στάθη, ο οπολιος περιέγραψε και μάλιστα σε βάθος, την εικόνα του σήμερα ως απότοκο προϊόν του χθες και τις τάσεις που αναμένεται να διαμορφώσουν το φαγεδαινικό αυτό φαινόμενο που αμαυρώνει κάθε

τόσο τη τιμή και την υπόληψη της αστυνομίας.

Στο σάιτ της ΠΟΑΞΙΑ (poaxia.gr ) απ' όπου και οι φωτογραφίες, αναρτήθηκε η ξεχωριστή και ξέχειλου ενδιαφέροντος ομιλία- παρουσίαση της κατάστασης από τον κ. Παναγώτη Στάθη, με θέμα “Εσωτερικές Υποθέσεις και η συμβολή τους στην αντιμετώπιση της Διαφθοράς”          

Εισαγωγή

«Η διαφθορά συνδέεται στενά και αφορά το οικονομικό και το οργανωμένο έγκλημα που αποτελεί μια από τις πλέον σοβαρές απειλές της σύγχρονης κοινωνίας και των δημοκρατικών θεσμών. Αναφέρεται δηλαδή στις περιπτώσεις που η εγκληματική δραστηριότητα αποτελεί τη σταθερή ή και αποκλειστική επιδίωξη μιας ιεραρχικά διαρθρωμένης ομάδας με την οποία διαβρώνεται ο κρατικός μηχανισμός και διευκολύνεται ο σκοπός της επίτευξης μεγάλης έκτασης πλουτισμού από εγκληματικές οργανώσεις "Επιχειρηματικού Χαρακτήρα".  

Στη σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η διαφθορά αποτελεί βασικό μέσο διάπραξης του οργανωμένου) εγκλήματος. Υπό τις συνθήκες αυτές, τα τελευταία χρόνια, η μάχη κατά (του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς έγινε αντικείμενο αυξημένου διεθνούς ενδιαφέροντος και προοδευτικά έφθασε στην κορυφή του παγκόσμιου ενδιαφέροντος (top of the international agenda) Υπολογίζεται ότι ποσοστό 2-5% του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος αφορά το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος (money laundering) και 30% των προσόδων του Ο.Ε. προσδιορίζεται για δωροδοκία κρατικών οργάνων. .Ο ετήσιος τζίρος της διαφθοράς στην Ελλάδα ξεπερνά τα πέντε (5) δις ευρώ. .

Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, εντοπίζει ότι οι (παράνομοι) τομείς των ναρκωτικών, της πορνείας, της λαθρεμπορίας ποτών και τσιγάρων και παρανόμων παιγνίων, συμμετέχουν στο ΑΕΠ κατά 0,7% (δηλ. περίπου τετρακόσια (400) εκατομμύρια ευρώ).   Η πρώτη-στενότερη τάση προσέγγισης της έννοιας της διαφθοράς (διαφθορά stricto sensu) έχει ως σημείο αναφοράς την εννοιολογική της ταύτιση με την δωροδοκία, παρ΄ ότι η ειδική ποινική υπόσταση της συγκεκριμένης αξιόποινης συμπεριφοράς (δωροδότης – δωρολήπτης), δεν ενυλώνει απόλυτα την κοινωνική απαξία του φαινομένου ούτε αποσαφηνίζει το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό από τη πράξη όπως λ.χ. την καλή διακυβέρνηση, τον υγιή ανταγωνισμό, την σταθερότητα των συναλλαγών, την αντικειμενικότητα της διοίκησης.  

Η δεύτερη εννοιολογική προσέγγιση, την οποία φαίνεται να υιοθετεί η βιβλιογραφία, είναι ευρύτερη (διαφθορά lato sensu) και αντιμετωπίζει τη διαφθορά κατά κύριο λόγο ως κατάχρηση δημόσιας εξουσίας χάριν του ιδιωτικού οφέλους.   Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά της διαφθοράς (United Nations Convention against Corruption)/2003, που έχει ενσωματωθεί στην Ελληνική Έννομη τάξη με το ν. 3666/2008, δίνει στα προληπτικά μέσα κατά της διαφθοράς ιδιαίτερη σημασία και τα περιλαμβάνει στο δεύτερο κεφάλαιο, τονίζοντας ότι “Κάθε Κράτος πρέπει..…… να αναπτύσσει και να εφαρμόσει ή να διατηρήσει αποτελεσματικές και συντονισμένες πολιτικές κατά της διαφθοράς, οι οποίες προάγουν τη συμμετοχή της κοινωνίας και αντανακλούν τις αρχές του κράτους δικαίου, την ορθή διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων και της δημόσιας περιουσίας, της ακεραιότητας, της διαφάνειας και υπευθυνότητας”.  

Με την ποινική Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη διαφθορά τα συμβαλλόμενα Κράτη ανέλαβαν επιπλέον, την υποχρέωση της ίδρυσης και στελέχωσης Ειδικών Σωμάτων ή Αρχών για την καταπολέμηση της διαφθοράς. Υλοποίηση αυτής, αποτέλεσε η Ίδρυση, το έτος 1999, της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, κατ΄ αρχήν για την αντιμετώπιση της «αστυνομικής διαφθοράς» και στη συνέχεια, με τους νόμους 3103/2003 και 3938/2011 της διαφθοράς ως κατάχρηση δημόσιας εξουσίας χάριν του ιδιωτικού οφέλους, δηλ. για αξιόποινες πράξεις δημοσίων λειτουργών, προσώπων που παρέχουν δημόσια Υπηρεσία, ξένων δημοσίων λειτουργών, υπαλλήλων ή αξιωματούχων της Ε.Ε., αλλά και ιδιωτών –επιχειρηματιών.  

Με την επέκταση των αρμοδιοτήτων της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, η Χώρα μας εξέφρασε με έντονο τρόπο τις πρακτικές που αποσκοπούν στην πρόληψη της διαφθοράς (μικρής και μεγάλης) όπως είχε δεσμευτεί με την Κύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών κατά της Διαφθοράς (ν. 3666/2008).   Κατά την τελευταία δεκαπενταετία η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων, άνοιξε νέους δρόμους στον αγώνα κατά της διαφθοράς, αρχικά με την αντιμετώπισή της στο Αστυνομικό Σώμα και στη συνέχεια σε όλο το Δημόσιο Τομέα.  

Σήμερα η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, είναι από τους λίγους Οργανισμούς ακεραιότητας με ευρεία δικαιοδοσία και εφαρμογή διεθνούς τεχνογνωσίας για την εξειδικευμένη έρευνα αξιοποίνων πράξεων, διαφθοράς, προστασίας περιουσιακών δικαιωμάτων και αντιμετώπισης προσβολών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.   Η (αξιόποινη) συνεργασία κρατικών οργάνων με εγκληματικές επιχειρήσεις (illegal enterprises), ή/και δίκτυα, συνιστά υποκατάσταση της κρατικής δομής από τη δομή και δράση των οργανωμένης μορφής εγκληματικών δικτύων.   Η πλέον γνωστή τυπολογία της διαφθοράς περιλαμβάνει διάφορες διαστάσεις, από την διαφθορά perse (π.χ. δωροδοκία, λήψη υλικού κέρδους), μέχρι την κατάχρηση εξουσίας (Shakedowns), την “προστασία” παράνομων δραστηριοτήτων, την άμεση εγκληματική δραστηριότητα και την ακραία μορφή της “διαδικασίας της διαφθοράς” δηλ. την υπερβολική χρήση βίας και την σεξιστική ή ρατσιστική συμπεριφορά.   Κάθε ένα από αυτά τα σημεία, μπορεί να συνδυαστεί με ένα ακόμη ή περισσότερα, αλλά και τις πράξεις και τους φορείς που εμπλέκονται, τους κανόνες που παραβιάζονται, τον βαθμό ανοχής, αδρανείας ή παραβατικής συμμετοχής από το όργανο που ενεργεί, τον βαθμό οργάνωσης των πρακτικών που αποκλίνουν και της αντίδρασης του φορέα.  

Η έρευνα για την συμμετοχή δημοσίων οργάνων σε αξιόποινες πράξεις που χωροταξικά κατηγοριοποιούνται στις παραπάνω κατηγορίες, συνεισφέρει στην κατανόηση του φαινομένου και στην υπεύθυνη διαχείριση του πραγματολογικού υλικού, με σκοπό το ξερίζωμα συμπεριφορών όπως η δυσανεξία της διαφθοράς, ηamoral συμπεριφορά, η αυθαιρεσία και η βαρβαρότητα που υπονομεύουν την συνολική νομιμότητα της επιβολής του κράτους δικαίου.   Η Υπηρεσία, διευκρινίζει ότι για την συλλογή και την εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων, εφαρμόζεται το κριτήριο της απόδειξης “πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας” και τα αποτελέσματα εδράζονται στην αυτοτελή αξιολόγηση του συνόλου του αποδεικτικού υλικού και από μια δέσμη. ενδείξεων ή αμάχητων τεκμηρίων επαρκούς βαρύτητας, ακρίβειας και συγχρονισμού γεγονότων.  

Εξειδικευμένες μέθοδοι έρευνας και αντιμετώπισης του φαινομένου έχουν ευρεία εφαρμογή. Έτσι,o“Προληπτικός έλεγχος” και “ανίχνευση περιστατικού” συνδέονται με την στρατηγική ανάλυση (περιγραφή κατάστασης, εκτίμηση κινδύνου), επιχειρησιακή ανάλυση (ανάλυση εγκληματικού δικτύου εγκλήματος, σκιαγράφηση προφίλ και συμπεριφοράς δραστών), την έρευνα με βάση την επεξεργασμένη πληροφορία, την στατιστική ανάλυση, ανάδειξη των τάσεων, ροπή κατεύθυνσης και συγκεκριμένων συμπεριφορών, αλλά και την εφαρμοζόμενη στα σύγχρονα διωκτικά Σώματα, “enterprise theory of investigation” (διάγνωση των συναφειών: δηλ. ανίχνευση διασύνδεσης προσώπων και ομάδων).  

Στο πλαίσιο αυτό, ερευνώνται ειδικά αξιόποινες συμπεριφορές προσώπων από τομείς και σημεία που είναι ευάλωτα σε διαφθορά (Υπηρεσίες Υγείας, Οικονομικές Υπηρεσίες, Τομέας ασφαλιστικών Εταιριών), Αστυνομικές Υπηρεσίες, “οικονομία της νύκτας”- μπαρ, κέντρα διασκέδασης, παράνομα παίγνια- ενεχυροδανειστήρια καθώς και αυτές που ενέχουν Ξέπλυμα χρήματος (logistics και μεταφορές όταν εξυπηρετούν λαθρεμπόριο).   ΚΥΡΙΟΙ ΑΞΟΝΕΣ   Η δραστηριότητα της Υπηρεσίας, τελεί υπό Κοινοβουλευτική Εποπτεία. Ο Διοικητής της Υπηρεσίας, ορίζεται από τον Υπουργό, μετά από Γνώμη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Η επιλογή του λοιπού Προσωπικού γίνεται με αυστηρά κριτήρια ακεραιότητας που αναφέρονται στο νόμο.   Την διασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας, μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας, εγγυάται η Εποπτεία του ανακριτικού έργου της Υπηρεσίας από ανώτερο Εισαγγελικό λειτουργό (Εισαγγελέα Εφετών).  

Η λειτουργία της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων δίνει προτεραιότητα στις «στρατηγικές ελέγχου» - «Control strategies» δηλαδή με τις επεμβάσεις ελέγχου στην Ελληνική Αστυνομία και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, χωρίς να παραβλέπει και τις «κατευθυντήριες στρατηγικές¬» (προληπτική δράση).   Η λήψη προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων διευκολύνεται με τη χρήση ειδικών μεθόδων δράσης (ανακριτικών, δικονομικών) όπως:

• Ηλεκτρονική διαχείριση εισερχομένων πληροφοριών (και μέσω τ/φ γραμμής «hot line») και ανάλυσης αυτών

• Ταξινόμηση και παρακολούθηση των μέτρων που λαμβάνονται

• Ενθάρρυνση και προστασία μαρτύρων, (wistlesblowers program)

• Ανακριτική διείσδυση

• Άρση απορρήτου επικοινωνιών

• Απαγόρευση της κίνησης τραπεζικών λογαριασμών

• Ηλεκτρονική διασταύρωση στοιχείων

• Ποινικές και διοικητικές κυρώσεις.  

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ - ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ  

Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων έχει τοπική αρμοδιότητα σε όλη τη Χώρα, υπάγεται απευθείας στον Αρχηγό της Αστυνομίας και διαρθρώνεται σε πέντε (5) Τμήματα: -Τμήμα Διαχείρισης Πληροφοριών και Στρατηγικής -Τμήμα Ειδικών Υποθέσεων -Τμήμα Ερευνών και Δίωξης -Τμήμα Διοικητικής Υποστήριξης -Τμήμα Παραλαβής και Ελέγχου Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης -Παράρτημα της Υπηρεσίας, λειτουργεί στην Βόρειο Ελλάδα, ως Υποδιεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων.  

Η ίδρυση και λειτουργία της Υπηρεσίας αποσκοπεί:

• Στην δημιουργία Υπηρεσίας υψηλών επιδόσεων

• Στη βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων στον πολίτη Υπηρεσιών

• Στην καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης, συνεργασίας και αμοιβαιότητας με το σύνολο των Υπηρεσιών και των πολιτών

• Στον εντοπισμό κάθε παθογένειας και αστοχίας στην ακολουθούμενη διαδικασία και υποβολή προτάσεων για θεραπεία

• Στην προστασία της ακεραιότητας των νομίμως ενεργούντων οργάνων.

• Στη δυνατότητα αποκάλυψης παράνομων, διεφθαρμένων, απατηλών ή βλαπτικών πρακτικών σε φορείς του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα, που προσβάλουν το δημόσιο συμφέρον, άτομα ή οργανισμούς.  

Ειδικές διατάξεις:

• Εποπτεία από Εισαγγελέα Εφετών (ανώτερος δικαστικός λειτουργός)

• Πρόβλεψη για αυστηρή τήρηση καθήκοντος εχεμύθειας

• Απρόσκοπτη πρόσβαση στα αρχεία Υπηρεσιών και Επιχειρήσεων.

• Ανάληψη εξειδικευμένων ερευνών για εγκλήματα διαφθοράς

• Έρευνα σε οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο, ύστερα από καταγγελία ή βάσιμη υπόνοια

• Άρση απορρήτου (επιστολών - τηλεφωνικής επικοινωνίας - τραπεζικού)

• Παύση ισχύος φορολογικού απορρήτου όταν ενεργείται έρευνα

• Προσαγωγή μαρτύρων - υπόπτων στην έδρα

• Καταγραφή σχετικών πράξεων εκτός κατοικίας με συσκευές ήχου εικόνας ή άλλα τεχνικά μέσα και η χρησιμοποίηση τους ως αποδεικτικού υλικού

• Άρση του αδίκου της πράξεως, ύστερα από ειδική εντολή – Πράξη του Διοικητού της Υπηρεσίας και έγκριση του Εισαγγελικού Λειτουργού.

• Απαλλαγή από καθημερινά έργα διοικητικής φύσεως

• Εξειδικευμένη μεθοδολογία - Εστίαση στις έρευνες.  

Η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων διέπεται από:

• Λειτουργία με νεωτεριστική δομή και οργάνωση

• Αυτοτέλεια (υπαγωγή στο Ανώτατο Όργανο της Ιεραρχίας)

• Προικοδότηση με αυξημένες εξουσίες και αρμοδιότητες

• Χρήση προηγμένων τεχνικών έρευνας (ηχογραφήσεις, βιντεοσκοπήσεις, άρση απορρήτων, απαγόρευση κίνησης λογαριασμών)

• Μυστική (καλυμμένη) αστυνομική έρευνα (undercover agents)

• Ηλεκτρονική διασταύρωση στοιχείων - «προφίλ» υπόπτου

• Παράκαμψη γραφειοκρατικών αγκυλώσεων

• Αυστηρή επιλογή Προσωπικού.  

Η παρουσίαση του έργου της Υπηρεσίας, μέσω της Έκθεσης του έτους 2012, η συγκριτική αξιολόγηση στοιχείων κατ΄ έτος και η εμφανής τάση αυξητικής απόδοσης των επιδόσεών της είναι αρκούντως κατατοπιστική και εμφανής.

Η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων έχει να παρουσιάσει, διαχρονικά, μία σταθερή πορεία με αυξητική τάση, αναφορικά με το συνδυασμό διαχείρισης υποθέσεων (πληροφοριών - καταγγελιών) και αποτελέσματος (σχηματισμού δικογραφιών και εν τέλει άσκηση ποινικών διώξεων).  

Ειδικότερα στον τομέα των καταγγελιών που αφορούν σε υπαλλήλους διαφόρων Τομέων του Δημοσίου παρατηρείται αλματώδης αύξηση, ειδικότερα τα έτη 2012 και 2013 πράγμα που καταδεικνύει την αυξανόμενη εμπέδωση στη συνείδηση των πολιτών της αποτελεσματικότητας της Υπηρεσίας σε φαινόμενα διαφθοράς όχι μόνο για το Σώμα της Αστυνομίας αλλά και σε όλο το Δημόσιο Τομέα.  

Αναφορικά με τους υπαλλήλους του Δημοσίου ως προβληματικές περιοχές παρεχομένων υπηρεσιών του Δημοσίου με τα περισσότερα καταγγελλόμενα κρούσματα διαφθοράς, αναδεικνύονται, το 2012 σε σχέση με το 2011, οι 152 (116 το 2011)από Υπηρεσίες Ο.Τ.Α., 63 (6 το 2011) από Υπηρεσίες Περιφέρειας, 62 (31 το 2011) από Οικονομικές Υπηρεσίες, 60 (56 το 2011) από Υπηρεσίες Υγείας και 43 (15 το 2011) από Υπουργεία.  

Πέραν όμως της γενικής επισκόπησης στοιχείων που μπορούν να καταδείξουν την σύνολη εικόνα της Υπηρεσίας διαχρονικά, έχει σημασία να δούμε το τώρα και μέσα από αυτό, να επιχειρηθεί, με συγκεκριμένα δεδομένα και υπό το πρίσμα των κοινωνικο - οικονομικών αλλαγών κατά την τρέχουσα συγκυρία που έχουν επηρεάσει και το φαινόμενο «διαφθορά» σε όλες του τις εκφάνσεις, η ανίχνευση της περαιτέρω πορείας και της αποτελεσματικότητας της Υπηρεσίας ως κεντρικού κρατικού πυλώνα καταπολέμησης του φαινομένου.  

Το έτος 2012, συγκριτικά με το έτος 2011, τα στοιχεία ως προς την αποτελεσματικότητα της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων έχουν ως εξής:  

• Αύξηση των καταγγελιών γενικά κατά31%

• Αύξηση των καταγγελιών που αφορούν αστυνομικούς κατά22%

• Αύξηση των καταγγελιών που αφορούν δημόσιους Υπαλλήλους κατά 97%

• Αύξηση στα αυτόφωρα κατά 24%

• Αύξηση στις συλλήψεις κατά 31%

• Αύξηση στις ποινικές διώξεις κατά 4%.  

Παρατίθενται αναλυτικά εξιχνιασθείσες υποθέσεις με την διαδικασία του αυτοφώρου και οι πραγματοποιηθείσες συλλήψεις, που αποτελούν τον πυρήνα της αποτελεσματικότητας οποιασδήποτε διωκτικής Υπηρεσίας:

• 32 Υποθέσεις που εφαρμόστηκε η διαδικασία του αυτοφώρου εκ των οποίων οι 17 αφορούν την Αστυνομία και οι 12 τον Δημόσιο Τομέα.

• 53 Συλλήψεις με τη διαδικασία του αυτοφώρου εκ των οποίων 15 Αστυνομικοί, 5 Ειδικοί Φρουροί, 14 Υπάλληλοι Δημοσίου, 19 Ιδιώτες.  

Συμπέρασμα:   Οι τρείς πτυχές ενός ολιστικού προγράμματος καταπολέμησης; της διαφθοράς περιλαμβάνουν : α) τη σαφή θέση στο ηγετικό επίπεδο ότι σε κάθε περίπτωση έχει υιοθετηθεί η πολιτική της μηδενικής ανοχής, β) τον εκ των προτέρων προσδιορισμό των κινδύνων διαφθοράς και την πραγματοποίηση εσωτερικών ελέγχων για την πρόληψη και τον εντοπισμό δυνητικά προβληματικών σημείων, γ) την ανάπτυξη και διεργασία αντιδραστικών πρωτοκόλλων στις περιπτώσεις υποψίας περί ύπαρξης συμπεριφορών διαφθοράς.  

Η οικοδόμηση ισχυρών θεσμών αποτελεί κεντρική πρόκληση και είναι το κλειδί για τον έλεγχο της διαφθοράς. Αν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα και καλές πρακτικές επιτυχημένων προσπαθειών σε συγκεκριμένα όργανα, είναι εξίσου σαφές ότι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της διαφθοράς, θα πραγματοποιηθεί με σχεδιασμό και ισχυρή βούληση, συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στο πλαίσιο μιας διαφανούς διαδικασίας, και την ισχυροποίηση ελεγκτικών μηχανισμών με την χρήση των νέων εργαλείων και προσεγγίσεων. Αυτή θα πρέπει να συνοδεύεται από μια μεταρρυθμιστική αλλαγή στο χειρισμό των υποθέσεων με αυστηρή τήρηση της νομιμότητας, της εφαρμογής των κανόνων, της διαφάνειας και της λογοδοσίας.  

Οι έρευνες για τη διαφθορά αποτελούν μια κρίσιμη απάντηση σε μερικές από τις προκλήσεις που έχουν ήδη επισημανθεί. Οι προσπάθειες για τον έλεγχο ή την πρόληψη πρέπει να θεωρηθούν ως θετική εξέλιξη, και είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι στρατηγικές πρόληψης και ελέγχου με αυξημένη χρήση ειδικών τεχνικών, καθιστούν ρεαλιστικό τον στόχο για εξάλειψη των διεφθαρμένων πρακτικών.   Η πολυμορφία, η έκταση, αλλά και ο οργανωμένος και διασυνοριακός ή υπερεθνικός (“transnational”) πολλές φορές χαρακτήρας του φαινομένου της διαφθοράς, επιβάλλουν για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του, τον εμπλουτισμό της εθνικής στρατηγικής με στοιχεία από τη διεθνή εμπειρία.   Εξ άλλου η επιτυχής κατάστρωση πλάνων αντιμετώπισης του προβλήματος και ο σχεδιασμός δημιουργίας δομών συνολικής συμμόρφωσης προϋποθέτει καλό επίπεδο συντονισμού όλων των διαφορετικών παραγόντων και οργάνων που τη συνθέτουν, ώστε η σύμπραξη των φορέων κατά της διαφθοράς να παρουσιάζει ομοιογένεια, συγχρονισμό και αποτελεσματικότητα.

Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι ανεξάρτητα από τα πολλά σημαντικά κοινωνικά και οργανωτικά προβλήματα που υπάρχουν, μια στρατηγική για επιτυχή έλεγχο της διαφθοράς και μεταρρύθμισης των δημοσίων Υπηρεσιών, μπορεί να πραγματοποιηθεί. Αυτό δεν αποτελεί γενική δήλωση προθέσεων αλλά ρεαλιστική σύσταση που υποδηλώνει εφαρμογή νέας τακτικής με συνεχή επαγρύπνηση, εστίαση στην δεοντολογία και τα πρότυπα, διαφάνεια, λογοδοσία και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.-»

bloko