Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ «58» ΚΑΙ Η ΕΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ «ΠΟΥΡΝΑΡΙ»

Του ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ*

«Το πουρνάρι ή πρίνος Δρυς η κοκκοφόρος ( Quercus coccifera ) είναι ένα είδος αείφυλλης σκληρόφυλλης δρυός με ευρεία εξάπλωση γύρω από τη Μεσόγειο…»

«Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς, θεάς της σοφίας ».

Τα παραπάνω αποτελούν πιστή αντιγραφή ερμηνείας αξιόπιστων λεξικών.

Στο πεδίο των πολιτικών ιδεών και των πολιτικών προγραμμάτων, η μεταφορά της πολιτικής «ελιάς» ως σχέδιο οικοδόμησης μιας «κέντρο-αριστερής πολιτικής συμμαχίας» στην ιταλική κοινωνική πολιτική πραγματικότητα κατέληξε σε ένα πολιτικό Βατερλό, όπως όλοι γνωρίζουμε, με αρνητικότατες συνέπειες για τους εργαζόμενους και τα λαικά στρώματα της Ιταλίας. Με μία ιταλική αριστερά που ακόμη και σήμερα πληρώνει   το βαρύ τίμημα των επιλογών της.

Η απόλυτη μηχανιστική μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα αυτού του σχεδίου προκειμένου να διασωθεί το ναυάγιο που υπέστη η νεοφιλελεύθερη σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας , που έτσι και αλλιώς έχει ήδη δώσει απτά δείγματα γραφής, προδιαγράφεται ως μια απέλπιδα και εκ των προτέρων αποτυχημένη προσπάθεια.Μια ιστορική γραφή νεοφιλελεύθερων δογμάτων, πολιτισμικού ξεπεσμού, περιθωριοποίησης της συλλογικής συνείδησης και ιστορικής μνήμης του λαού μας, την πιο βάρβαρη ταξική αδικία σε πλατιά κοινωνικά στρώματα, ανάμεσα σε αλλά πολλά. Επομένως η μνημονιακή θύελλα δεν έπεσε από τον ουρανό. Τα «λίπασμα» είχε πέσει εδώ και δεκαετίες, σαν μια μεθοδική μικροχειρουργική επέμβαση με απόλυτη επιστημονική ακρίβεια.

Οι ολιγάρχες των μίντια, σε συμμαχία με τους τραπεζίτες, έχουν σήμερα πάρει στους ώμους τους την επικοινωνιακή στρατηγική αυτού του εγχειρήματος για να δώσουν σάρκα και οστά σε ένα πολιτικό πτώμα.

Ο διακεκριμένος αριστερός βραζιλιάνος πλαστικός χειρούργος Ζόρζ Πιταγκί , ανέφερε « ότι στις εκατοντάδες πετυχημένες επεμβάσεις του δεν κατάφερε ποτέ να «εξαφανίσει γερασμένες και σκουριασμένες ιδέες και σκέψεις». Έτσι και σήμερα επιχειρείται μια απίστευτη εκστρατεία «λοβοτομής» στην συνείδηση του ελληνικού λαού, όπου πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί και πολιτικές «προσωπικότητες», οι λεγόμενοι 58, βγαίνουν από την αφάνεια, την σκόπιμη και πρόσκαιρη εξαφάνιση τους.

Νομίζουν ότι είναι σαν κάποια ποπ ανάλαφρα τραγούδια, που κάποτε βρέθηκαν στα «τοπ τσάρτς» αλλά σήμερα κανείς δεν τα θυμάται. Ευτυχώς ο Ελληνικός λαός έχει μνήμη, εμπειρίες και λαϊκή σοφία, ενώ ταυτόχρονα σήμερα υφίσταται μια πρωτοφανή κοινωνική γενοκτονία, όπου οι υπαίτιοι έχουν ονοματεπώνυμο, πολιτική ταυτότητα και ιδεολογικές διαδρομές εντός και εκτός της χώρας, στελέχη του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων πολιτικών και χρηματοπιστωτικών κέντρων, που ο ρόλος τους υπήρξε καθοριστικός για την σημερινή ανθρωπιστική τραγωδία.

Ευτυχώς τα πουρνάρια δεν μεταλλάσσονται σε αιωνόβιες ελιές. Οι αιωνόβιες ελιές, ακόμη και σε χέρσα γη, αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου. Η κίνηση των 58 αποτελεί αναπαλαίωση των πιο φθαρμένων πολιτικών και προσώπων, που δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να μεταλλαχτούν.

Οι «ψευδο-σοσιαλιστές» με την «προσφορά» τους στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, δεν έχουν καμία ομοιότητα με το αιωνόβιο μεσογειακό δέντρο που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους μεγάλους πολιτισμούς της Μεσογείου.

Η δικιά μας ελιά δεν επιδέχεται μηχανιστικές μεταφορές και ιστορικές αλλοιώσεις από άλλες πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες. Πάνω της έχει ένα κόκκινο αστέρι. Συμπορεύεται με τους εργάτες της γης και του εργοστασίου του χθές, με τους ταπεινούς και απόκληρους του σήμερα, τη νεολαία και τη διανόηση, την επαναστατική σκέψη μιας αριστεράς ποτισμένης με θυσίες και αίμα, ριζωμένης στη γή μας.

Η σημερινή Ε.Ε. μετατρέπεται σε ένα αντιδραστικό ολοκλήρωμα με σκληρές μονεταριστικές και νεο-αποικιακές πολιτικές, ιμπεριαλιστικές γεωπολιτικές βλέψεις, με μια περιφέρεια βυθισμένη στην ακραία φτώχεια και υποταγμένη στην γερμανική οικονομική κυριαρχία.

Η ριζοσπαστική αριστερά σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο, με ιστορική διαύγεια και προγραμματική αυτοπεποίθηση οφείλει να διακρίνει τι μεταρρυθμίζεται και τι ανατρέπεται, τι γκρεμίζεται και τι αποκαθίσταται. Εν τέλει να μην περιμένει τον ιστορικό αυτοματισμό στην Ευρώπη με αόρατες καλένδες, αλλά να αδράξει την ευκαιρία της ιστορικής στιγμής για μια αποτελεσματική ρήξη, με προοδευτικά και σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, για την Ελλάδα και τις άλλες χώρες που θα ακολουθήσουν.

Σε μια τέτοια ιστορική μετάβαση, η ελληνική και η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία επέλεξαν στρατόπεδο. Η δικιά μας αριστερά, έχει ιστορικές ευθύνες, που αποτελούν βαρόμετρο για την ιστορική της συνέχεια, την επιτυχή πολιτική, πολιτιστική και πολιτική της εξόρμηση ή την μεταβολή της σε «εξάρτημα στιγμιαίας εκτόνωσης» της δομικής καπιταλιστικής κρίσης. Στην δικιά μας περίπτωση τα γηρατειά της αριστεράς δεν έχουν ανάγκη από πολιτική χειρουργική πλαστική. Αντίθετα, στο πέρας του χρόνου ομορφαίνει όλο και περισσότερο, συνδυάζει τη συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία, τη σοφία αλλά και τα λάθη και τις μεγάλες ανατροπές .

Όλοι έχουμε ευθύνη σε αυτό το ιστορικό εγχείρημα ώστε η αριστερά, στο σύνολο της, να μην διαψεύσει τους πόθους του λαού μας αλλά και των άλλων λαών, που αναμένουν από εμάς την ιστορική σπίθα για έναν άλλο κόσμο, επιβεβλημένο και εφικτό.

* Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνος για την εξωτερική και αμυντική πολιτική.


πηγή: iskra.gr