4.5 χρόνια peiratiko reportaz
Τα 4 ορφανά από την Συρία είχαν διασωθεί από τους λιμενικούς την περασμένη Κυριακή στην Κεφαλλονιά, μαζί με τον πατέρα τους και άλλους 26 μετανάστες...
Τραγική ιστορία...
Η μητέρα τους είχε σκοτωθεί από βόμβα.
Kι ο πατέρας τους
είχε πέσει επάνω τους και τα είχε αγκαλιάσει για να τα σώσει...
Εκεί, στον όλεθρο, τα κατάφερε...
Τα έφερε στην Ελλάδα.
Το κύκλωμα είχε πάρει 2.700 ευρώ σε καθένα από τους 31 μετανάστες.
Στο λιμεναρχείο Κεφαλλονιάς, οι λιμενικοί τα αγάπησαν.
Ήταν πολύ γλυκά και ομιλητικά παιδιά.
Ένας λιμενικός τους έφερε ρούχα από αυτά των παιδιών του.
Τους έδιναν οι λιμενικοί μπισκότα κι αυτά άνοιγαν το κουτί και τους κέρναγαν.
Ψυχούλες ορφανές και πονεμένες.
Αλλά ευγενικά και καλοσυνάτα παιδιά, χαμογελούσαν κι ευχαριστούσαν τους λιμενικούς στο λιμεναρχείο.
Και τους γιατρούς στο νοσοκομείο.
Ο πατέρας είπε πως θα τα πήγαινε στην Αθήνα.
Πιθανόν, το ίδιο αδίστακτο κι απάνθρωπο κύκλωμα, τα
οδήγησε στην Λευκάδα, λέγοντας πως θα τους
μετέφεραν στην Ιταλία.
Πως; Με σάπια βάρκα χωρίς καύσιμα;
Γνώριζαν πως τους οδηγούν στον θάνατο οι αδίστακτοι δουλέμποροι απελπισμένων ανθρώπων.
Η Κεφαλλονιά κλαίει.
Οι ένστολοι στο λιμεναρχείο είναι συγκλονισμένοι.
Θρήνος βουβός...
Τα γνώρισαν αυτά τα παιδιά. Τα αγάπησαν.
Δεν μπορούν να το πιστέψουν.
Σώθηκαν και μόνο λίγες μέρες μετά, χάθηκαν τόσο άδικα...
Μαζί με τον πατέρα, που στον πόλεμο έχασε την γυναίκα του.
Και ήλπιζε πως θα ζήσουν τουλάχιστον κοντά του, μακριά από την φρίκη του πολέμου,
τα 4 παιδιά τους...
Αδικο!
Πόπη Χριστοδουλίδου
Τα 4 ορφανά από την Συρία είχαν διασωθεί από τους λιμενικούς την περασμένη Κυριακή στην Κεφαλλονιά, μαζί με τον πατέρα τους και άλλους 26 μετανάστες...
Η μητέρα τους είχε σκοτωθεί από βόμβα.
Kι ο πατέρας τους
είχε πέσει επάνω τους και τα είχε αγκαλιάσει για να τα σώσει...
Εκεί, στον όλεθρο, τα κατάφερε...
Τα έφερε στην Ελλάδα.
Το κύκλωμα είχε πάρει 2.700 ευρώ σε καθένα από τους 31 μετανάστες.
Στο λιμεναρχείο Κεφαλλονιάς, οι λιμενικοί τα αγάπησαν.
Ήταν πολύ γλυκά και ομιλητικά παιδιά.
Ένας λιμενικός τους έφερε ρούχα από αυτά των παιδιών του.
Τους έδιναν οι λιμενικοί μπισκότα κι αυτά άνοιγαν το κουτί και τους κέρναγαν.
Ψυχούλες ορφανές και πονεμένες.
Αλλά ευγενικά και καλοσυνάτα παιδιά, χαμογελούσαν κι ευχαριστούσαν τους λιμενικούς στο λιμεναρχείο.
Και τους γιατρούς στο νοσοκομείο.
Ο πατέρας είπε πως θα τα πήγαινε στην Αθήνα.
Πιθανόν, το ίδιο αδίστακτο κι απάνθρωπο κύκλωμα, τα
οδήγησε στην Λευκάδα, λέγοντας πως θα τους
μετέφεραν στην Ιταλία.
Πως; Με σάπια βάρκα χωρίς καύσιμα;
Γνώριζαν πως τους οδηγούν στον θάνατο οι αδίστακτοι δουλέμποροι απελπισμένων ανθρώπων.
Η Κεφαλλονιά κλαίει.
Οι ένστολοι στο λιμεναρχείο είναι συγκλονισμένοι.
Θρήνος βουβός...
Τα γνώρισαν αυτά τα παιδιά. Τα αγάπησαν.
Δεν μπορούν να το πιστέψουν.
Σώθηκαν και μόνο λίγες μέρες μετά, χάθηκαν τόσο άδικα...
Μαζί με τον πατέρα, που στον πόλεμο έχασε την γυναίκα του.
Και ήλπιζε πως θα ζήσουν τουλάχιστον κοντά του, μακριά από την φρίκη του πολέμου,
τα 4 παιδιά τους...
Αδικο!
Πόπη Χριστοδουλίδου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.