Το μεταναστευτικό ως επικοινωνιακό «παιχνίδι» του συστήματος (και όχι μόνο) και ο ρόλος της Αριστεράς!

...ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ ΣΕ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ-ΛΑΥΡΙΟ  
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ*
Η δίκαιη εξέγερση των μεταναστών του κέντρου κράτησης της Αμυγδαλέζας πραγματοποιήθηκε καθώς κανένας δεν θα αντιδρούσε διαφορετικά εάν του παρέτειναν αδικαιολόγητα τον χρόνο προσωρινής(;) κράτησης από τους 12 στους 18 μήνες!


Η βίαιη καταστολή της, όμως, έρχεται να προστεθεί στην σειρά των κυβερνητικών πογκρόμ κατά μεταναστών μετά και την εισβολή ΜΑΤ και «αντιτρομοκρατικής», την Παρασκευή (2/8) στο Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων Λαυρίου. Μάλιστα, στην περίπτωση του Λαυρίου, η επιχείρηση της αστυνομίας πραγματοποιήθηκε υπό την αστεία πρόφαση ότι μέσα στο Κέντρο Υποδοχής κρύβονται όπλα! Συγκεκριμένα, η άνανδρη εισβολή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των ερευνών, μετά τον εντοπισμό οπλισμού σε φουσκωτό σκάφος στη Χίο! Όπως είναι λογικό δεν βρήκαν τίποτα και το μόνο που κατάφεραν ήταν να αναστατώσουν τους ήδη ταλαιπωρημένους πρόσφυγες (ανάμεσά τους μητέρες και ανήλικα παιδιά).
Κι ενώ αρκετοί πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι είμαστε κοντά σε πρόωρες εκλογές μετά και τις γερμανικές εκλογές, η φάμπρικα των καθεστωτικών ΜΜΕ , την ώρα που χιλιάδες συνάνθρωποί μας χάνουν τις δουλειές τους, την ώρα που χιλιάδες ακόμα τρέμουν μήπως τους βγάλουν το σπίτι στο σφυρί και αρκετοί άλλοι βιώνουν ποικιλοτρόπως την μνημονιακή επέλαση στο πετσί τους, στρέφει την πολιτική ατζέντα στο μεταναστευτικό!

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΩΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΩΣ ΜΕΣΟ «ΑΝΕΞΟΔΗΣ» ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η συγκυβέρνηση της φτωχοποίησης και του αυταρχισμού προσπαθεί συνειδητά να μετατοπίσει την προσοχή της κοινής γνώμης από το μνημόνιο και τα αντιλαϊκά μέτρα, στο μεταναστευτικό και την «ανομία»!
Βρισκόμαστε και πάλι στο σημείο όπου αντί οι «μνημονιακοί σωτήρες» να απολογούνται στο λαό για τα μνημόνια, για τη διαρκή φορολεηλασία, για τους κομμένους μισθούς και συντάξεις, για την ανεργία, για τις απολύσεις και την δυστυχία που προσφέρουν απλόχερα, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους ώστε η επερχόμενη προεκλογική περίοδος να μονοπωληθεί από τα θέματα που τα θεωρούν ως «προνομιακό» πολιτικό και επικοινωνιακό τους πεδίο.
Σαφέστατα, βέβαια, ο στόχος δεν είναι μόνο αυτός! Η τρομοκράτηση των θυμάτων των φασιστικών κρατικών ή/και παρακρατικών επιθέσεων, (σ.σ. που είναι εύκολα θύματα και δεν οδηγούν σε μεγάλη σύγκρουση με την κοινή γνώμη ,καθώς δεν υπάρχουν αρκετοί που θα σπεύσουν να επιδείξουν αλληλεγγύη σε αντίθεση π.χ. με περιπτώσεις ελλήνων εργαζομένων που απεργούν ή διαμαρτύρονται), οδηγεί και σε μια «ανέξοδη» καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, αποτρέποντας μ' αυτό τον τρόπο την ανάπτυξη κινημάτων που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τις πολιτικές τους και τις στρατηγικές επίδειξης αυταρχισμού.
Είναι αρκετά σαφές , πως η χρονική στιγμή εμφάνισης αυτών των φασιστικών λογικών και πρακτικών δεν είναι τυχαία. Σχετίζεται άμεσα με τη δομική κρίση του καπιταλισμού και, μάλιστα, οι λογικές και πρακτικές αυτές, έρχονται να επιλύσουν τις αντιθέσεις που δημιουργεί η κρίση από τη σκοπιά του κεφαλαίου, στο βαθμό που προκαλούν πλήγματα στο κίνημα και στη δυνατότητά του να ξεσπάσει και να σαρώσει τις μνημονιακές πολιτικές και τους υποστηρικτές τους.

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΡΘΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΤΟΥΣ ΑΤΖΕΝΤΑ

Η ριζοσπαστική Αριστερά δεν θα πρέπει , όμως, να συρθεί πίσω από την επικοινωνιακή τους ατζέντα της συγκυβέρνησης και του επιχειρηματικού «κατεστημένου».
Δεν θα πρέπει για ακόμη μια φορά (όπως π.χ. μετά τα γεγονότα της Νομικής) η κυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής να παρουσιαστούν ως ο πολιτικός φορέας του συνετού και μετριοπαθούς δημοκρατικού «Κέντρου», ενδυόμενοι το ρόλο του προστάτη του πολίτη από τους «φιλομετανάστες» Αριστερούς και τους «ταραξίες των άκρων». Μάλιστα, η εύκολη και «ανέξοδη» διαμονοποίηση αυτή των μεταναστών αλλά και όσων είναι αλληλέγγυοι μαζί τους, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι γίνεται τη στιγμή που οι ίδιοι οι έλληνες εργαζόμενοι μετατρέπονται σε οικονομικούς μετανάστες εντός συνόρων (από πλευράς εργασιακών συνθηκών, δικαιωμάτων).

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Η Αριστερά από την πλευρά της δεν θα πρέπει να μετατρέπεται διαρκώς , απλά και μόνο σε υπερασπίστρια των κοινωνικών μειονοτήτων, αλλά θα πρέπει να δρα ως ο καθοριστικός παράγοντας για την οργάνωση των αγώνων των Ελλήνων και ξένων εργαζομένων!
Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να περιορίζει τον ορίζοντά της αποκλειστικά σε θέματα «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αλλά θα πρέπει να είναι η υπερασπίστρια των ταξικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στο σύνολό τους, μαζί και των μεταναστών! Άλλωστε, η υπεράσπιση των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων συνεπάγεται και την υπεράσπιση των συμφερόντων των κάθε λογής κοινωνικών μειονοτήτων!

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ: ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ

Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θα πρέπει να παραγνωρισθεί το γεγονός ότι οι ανισότητες που δημιουργεί παγκοσμίως η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και η ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση χωρών και λαών, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, τα δικτατορικά καθεστώτα που στηρίζονται από «δυτικές» κυβερνήσεις (βλ. την πρωτοφανή αύξηση των εξαγωγών όπλων της Γερμανίας προς τα θεοκρατικά-δικτατορικά καθεστώτα του Κόλπου) είναι οι αιτίες για τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα προς τις χώρες του λεγόμενου αναπτυγμένου καπιταλισμού, με αυξομειώσεις στην έντασή τους, ανάλογα με την παγκόσμια οικονομική συγκυρία ή και πολιτικά γεγονότα και πολεμικά μέτωπα.
Επιπλέον, δεν θα πρέπει να παραγνωρισθεί και να αφεθεί στις καλένδες το γεγονός ότι η χώρα μας αποτελεί σταυροδρόμι, πύλη εισόδου στην ΕΕ και την ευρωζώνη και τελικά «αποθήκη ψυχών» - εγκλωβισμού , λόγω της επαίσχυντης συμφωνίας του Δουβλίνο 2 που συνυπέγραψαν μαζί με τους ευρωπαίους εταίρους τους οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Γι' αυτό πάγια θέση της Αριστεράς είναι η μονομερής καταγγελία της συμφωνίας του Δουβλίνο 2 με την παράλληλη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για τους μετανάστες που επιθυμούν να κατευθυνθούν σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Όπως, επίσης, δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε τη σημασία που έχει το γεγονός ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και η Ελλάδα ειδικότερα, δεν είναι μόνο το πειραματόζωο για την πραγματοποίηση επικίνδυνων νεοφιλελεύθερων-μνημονιακών πειραμάτων, αλλά και το διηθητικό χαρτί που δεν αφήνει τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα να οδηγηθούν στις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλιστικά Βορρά της Ευρώπης και της ΕΕ.
Αυτό που διακρίνει θετικά, άλλωστε, την Αριστερά τόσο σε σχέση με τα «ανθρωποειδή» και τους «μεταναστοφάγους» της «Χρυσής Αυγής», που λειτουργούν ως μακρύ χέρι του συστηματος όσο και με το κομμάτι εκείνο της αστικής τάξης που σπεύδει σε κάθε ευκαιρία να υπερασπιστεί ανέξοδα τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεταναστών, είναι ότι θεωρεί τους μετανάστες ως τμήμα του κόσμου της μισθωτής εργασίας της χώρας μας. Με αυτήν την έννοια ο κανόνας «της ίδιας αμοιβής για την ίδια δουλειά» αποτελεί προϋπόθεση όχι μόνο στοιχειώδους προστασίας από την άγρια εκμετάλλευση αλλά ταυτόχρονα και προστασία των ελλήνων εργαζομένων από την τακτική της εργοδοσίας να επιλέγει τους «φθηνότερους» , πιέζοντας προς τα κάτω τα μεροκάματα.
Επίσης μέλημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα πρέπει να είναι το άνευ όρων άνοιγμα των συνδικάτων στους μετανάστες εργάτες και η δημιουργία μιας σαφούς ταξικής συνείδησης και αλληλεγγύης τόσο για τους έλληνες όσο και για τους μετανάστες εργαζόμενους στη χώρα.
Σε αυτά τα πλαίσια, η Αριστερά και με σκοπό τη δημιουργία ενός μεγάλου ταξικά προσδιορισμένου πανεργατικού μετώπου, κόντρα στα μνημόνια, στην διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και στην «μαύρη» εργασία , θα πρέπει να δει το θέμα των μεταναστών και υπό αυτό το πρίσμα της καταδίκης της αστικής βίας και τρομοκρατίας (κρατικής και παρακρατικής) στους μετανάστες εργαζόμενους και «φτωχοδιάβολους» και όχι απλά ως θέμα υπεράσπισης μιας κάποιας κοινωνικής μειονότητας! Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι η Αριστερά, δεν θα πρέπει να απαιτήσει την αντικατάσταση των σημερινών «στρατοπέδων συγκέντρωσης» μεταναστών, με ανοιχτούς χώρους υποδοχής που θα προσφέρουν αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης και θα έχουν ανασταλτικό ρόλο στην πάσης φύσεως γκετοποίησή τους.
Μια τέτοια πολιτική σεβασμού των δικαιωμάτων τους και δίωξης των πάσης φύσεως δουλεμπόρων του ανθρώπινου πόνου και της ανθρώπινης δυστυχίας και όχι των μεταναστών εργατών και «φτωχοδιαβόλων», θα προσέφερε διέξοδο στα μεταναστευτικά αδιέξοδα της χώρας, αλλά και των ίδιων των μεταναστών, όπως επίσης και η άμεση χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και τα οποία γεννήθηκαν ή/και σπουδάζουν στη χώρα μας (σ.σ. και όχι μόνο στην περίπτωση που φέρνουν αθλητικές επιτυχίες και συμβάλλουν στην λογική του «άρτον και θεάματα» στο λαό).
Η Αριστερά δεν θα πρέπει να απεμπολήσει, σε καμία περίπτωση τις προτεραιότητές της, χάριν της ατζέντας που σπεύδουν να δημιουργήσουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ και ο ταξικός της αντίπαλος!

* Ο Χρήστος Κασίμης είναι μέλος του συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου

πηγή:iskra