Ante portas ή κατόπιν εορτής;

Του ΣΤΑΘΗ*

Οταν ο κρατικός (ακροδεξιός) αυταρχισμός αντιπαρατίθεται στηνπαρακρατική ακροδεξιά αλητεία, τότε η αστική δημοκρατία βρίσκεται ανάμεσα στις σταγόνες της αστικονεοφιλελεύθερης τανάλιας.

Η Χρυσή Αυγή ήθελε (για μια ακόμα φορά) να μοιράσει τρόφιμα μόνονγια Ελληνες. Ρατσιστικό; βεβαίως! Ανελλήνιστo; κυρίως! Ομως δικαίωμά της. Νόμιμο κόμμα είναι, κάνει τις επιλογές της και για αυτέςκρίνεται. Ισως μάλιστα η ενέργεια αυτή των ναζιστών να περνούσε απαρατήρητη ή και να υφίστατο τις επικρίσεις όλων εκείνων που καταλαβαίνουν σιγά - σιγά με τι έχουμε να κάνουμε.

Την αρχή για τη μετατροπή της πονηρής πολιτικής των Χρυσαυγιτών σεείδηση πρώτου μεγέθους έκαμε ο κ. Καμίνης απαγορεύοντας το ρατσιστικό ανοσιούργημα. Στη συνέχεια έσπευσε ο κ. Δένδιας και, κηρύσσοντας «στρατιωτικό νόμο», σε τέσσερα-πέντε τετράγωνα των Αθηνών, έδωσε επικές (επικοινωνιακές) διαστάσεις στη μικρότητα που ετοιμαζόταν να κάνει η Χρυσή Αυγή. Ο κ. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (όχι βεβαίως απ’ τον ίδιον) έκανε την τρίχα τριχιά (για να πάει να κρεμαστεί η δημοκρατία).

Αλήθεια, ο κ. Δένδιας δεν γνώριζε ότι με την απαγόρευση θα γιγάντωνε την εμβέλεια (την επικοινωνιακή τουλάχιστον) της φασιστικής φάρσας; Bεβαίως το γνώριζε. Ο κ. Δένδιας δεν είναι ηλίθιος. Ηεκτροφή όμως της ακροδεξιάς επιρροής συμφέρει τη δεξιά (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) που κυβερνά, και ωςαντίπαλο δέος της Αριστεράς, και ως συμψηφιστικό απόθεμα (ακρο)δεξιάς εκλογικής δύναμης για την περίπτωση που η θεσμισμένη δεξιά θα τη χρειαζόταν.

Επίσης, με την (ακροδεξιάς εμπνεύσεως και πρακτικής) απαγόρευση εναντίον της ακροδεξιάς αλητείας ο κ. Δένδιας «νομιμοποιεί» ένα προηγούμενο απαγορεύσεων εναντίον άλλων κομμάτωνκαι σχημάτων, παραδείγματος χάριν του ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίον ο κ. Δένδιας-Σαμαράς αρέσκεται να ανακαλύπτει κουκουλοφόρους κάθε Τετάρτη απόγευμα και Παρασκευή πρωί), του ΚΚΕ κι όποιου άλλου κόμματος ή πολίτη δεν κάθεται ήσυχα στον καναπέ του.

Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια ο κ. Σαμαράς-Δένδιας-Βενιζέλος: και την πριμοδότηση της ακροδεξιάςεπιρροής ως αντίπαλο δέος της Αριστεράς, και την εκ περιτροπής αιχμαλωσία με απαγορεύσεις(τύπου στρατιωτικού νόμου) τυχόν λαϊκών κινητοποιήσεων. Αλλωστε οι επιδόσεις αυτής της κυβέρνησης σε επιστρατεύσεις είναι γνωστές - ακόμα επιστρατευμένοι είναι οι καθηγητές!-εγέρθητου! Απ’ την άλλη μεριά κότα η Χρυσή Αυγή. Κότα λειράτη! Εφαγε την απαγόρευση Σαμαρά αμάσητη κι άρχισε τις γυριστές -ωραία, θα μοιράσουμε τα τρόφιμα απ’ τα γραφεία μας. Γυριστές και κωλοτούμπες. Οπως κάνει συνήθως για όλα όσα κάνει - δεν έριξα εγώ κάτω τον πάγκο, κ. Πρόεδρα, μόνος του έπεσε - δεν βάρηξα εγώ την Κανέλλη, κ. Πρόεδρα, εκείνη μου αντιμίλησε - και τα συναφή.

Ομως, απ’ όλην αυτή την ιστορία το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, αφορά στους συμπολίτες μας που πάνε να πάρουν τρόφιμα «μόνον για Ελληνες». Αλλοι, τρελαμένοι απ’ τη φτώχεια, κάνουν στην άκρη το ποιος και με ποιους όρους δίνει αυτά που παίρνουν, κι άλλοι αποδίδουν στο τέρας τα εύσημα, καθαγιάζοντας μέσα τους το δηλητήριο ως αρωγή. Εχουν όλοι αυτοί οι συμπατριώτες μας «δίκιο» - τοδικό τους δίκιο. Η ένδεια και η απελπισία, η αγανάκτηση και ο τρόμος γεννούν το δικό τους δίκιο έξω απ’ την ηθική, πέρα απ’ την ιστορική μνήμη, τους θεσμούς και τις πολιτικές υπαγορεύσεις.

Για την ένδεια, τον τρόμο, την απελπισία, την οργή και άλλα πολλά που κατατρύχουν αυτούς τους πολίτες ευθύνεται η άρχουσα αστική τάξη, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, οι οικονομικοί της εντολείς κιΕπικυρίαρχοι.

Ζώντας πολλά απ’ τα θύματα αυτής της πολιτικής μέσα στην εγκατάλειψη, έρμαια της οικονομικήςαπελπισίας και του μεταναστευτικού προβλήματος, αδυνατούν να καταλάβουν -κι αν το καταλαβαίνουν το αντιπαρέρχονται- ότι η Χρυσή Αυγή είναι η μαύρη χειρ του συστήματος που τους έχειαλέσει. Αυτή η πραγματικότης, βαριά και δυσοίωνη για τη δημοκρατία και για την πατρίδα, αποτελεί ένα πρόβλημα που επειγόντως πρέπει να βρει τη λύση του η Αριστερά και κάθε άλλη δημοκρατική δύναμη, όχι του «συνταγματικού τόξου» κατά τον θρασύτατο νεολογισμό του ΠΑΣΟΚ (μια ακόμαπαρένδυση), αλλά κάθε κόμματος που δεν συντάσσεται με την (ακρο)δεξιά, νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή πολιτική. Δεν μπορούν να είναι ή να θεωρηθούν αντιφασιστικά τα κόμματα εκείνα, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που διεκπεραιώνουν την πολιτική εκείνη (κι εκείνων) που γεννά τον φασισμό.

Το βάρος της αντιφασιστικής συνεννόησης ακόμα και ενότητας (πριν να είναι αργά) πέφτει σε όλα τα άλλα κόμματα.

Οχι όμως μιας αντιφασιστικής ενότητας σε αμυντική βάση (αυτή ουδέποτε τελεσφόρησε), αλλά μιας πολιτικής που μπορεί να δώσει απτές κι εφαρμόσιμες λύσεις. Και για την οικονομική καταστροφή και για το μεταναστευτικό και για την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013