Δήλωση του Δημήτρη Τσουκαλά, Βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Δυστυχώς ξεχάσαμε πως κάποτε ήμαστε και εμείς πρόσφυγες!

Ένα ακόμα δημοσίευμα ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου είδε το φως της δημοσιότητας, αμαυρώνοντας τη φήμη της Ελλάδας ως προς την αντιμετώπιση των Σύριων προσφύγων, που αναζητούν καταφύγιο στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, σε ρεπορτάζ του BBC οι Σύροι καταγγέλλουν τις ελληνικές αρχές για εκδίωξη των προσφύγων, που προσπαθούν να μπουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα με βάρκες, για να ζητήσουν άσυλο.

Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ, μέχρι σήμερα έχουν ταφεί 400 νεκροί, στην πλειονότητα τους Σύροι, στο χωριό Σιδηρώ. Πληροφορία συγκλονιστική που μας 
προκαλεί έκπληξη και περιμένουμε από τις αρμόδιες αρχές την επαλήθευση ή την διάψευση της αντίστοιχα.

Πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα όχι απλά για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά για να έχουν μέλλον, και υπήρξαν άτυχοι. Κάποιοι εξ αυτών καταθέτοντας την εμπειρία τους σχετικά με το ταξίδι της προσφυγιάς, περιέγραψαν πώς όταν έφθασαν στην ελληνική όχθη του Έβρου, οι Έλληνες αστυνομικοί τους έσπρωξαν πίσω προς την τουρκική πλευρά ή σε άλλες περιπτώσεις τους κακοποίησαν για να τους αποτρέψουν να αποβιβαστούν στο ελληνικό έδαφος.

Η λειτουργία της Υπηρεσίας Ασύλου γι αυτούς που αιτούνται άσυλο, λειτουργεί με τέτοιο αδιαφανή και αντιπαραγωγικό τρόπο, με αποτέλεσμα να έχει καταντήσει Γολγοθάς για τους αιτούντες. Ακόμα κι αν καταφέρουν να υπερβούν όλα τα εμπόδια οι ταλαίπωροι αυτοί πρόσφυγες, κινδυνεύουν εν αναμονή της χορήγησης ασύλου να πέσουν θύματα ρατσιστικής βίας. Η φασιστική ακροδεξία στην Ελλάδα και οι παλινωδίες της Συγκυβέρνησης ως προς την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου, αφήνουν έρμαιο τους μετανάστες στα νύχια των «κορακιών».

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Οι πρόσφυγες κινδυνεύουν και από την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό των μυστικών υπηρεσιών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της απαγωγής του τούρκου πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά, που είδε το φως της δημοσιότητας χάρη στη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Παρά τις καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας και άλλων Διεθνών Οργανισμών, η χώρα μας δεν λέει να συμμορφωθεί. Αλλά το πιο λυπηρό είναι ότι δεν έχει περάσει ούτε ένας αιώνας από όταν οι πατεράδες και οι παππούδες μας ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα από τα ίδια μέρη, περνώντας από τα ίδια σύνορα και με τους ίδιους τρόπους και μέσα.

Όπως οι Μικρασιάτες, οι Πόντιοι και οι Κωνσταντινουπολίτες δεν θέλανε να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να έρθουν στην Ελλάδα βασανισμένοι, ταλαιπωρημένοι, χωρίς καμία απολύτως περιουσία, έτσι και αυτοί τώρα κυνηγημένοι από τα καθεστώτα των χωρών τους και πολέμους που άλλοι αποφάσισαν, αναζητούν μία ανάσα ελπίδας για τους ίδιους και τα παιδιά τους, μη έχοντας άλλες επιλογές …