Δόξα τω θεώ που θα μας κόψουν μόνο 88 εκατομμύρια

του Αντισυνταγματάρχη (ΣΔΓ) Α. Τσουκαράκη

Για να ξεχαστεί μια κρίση ρίχνουν στο τραπέζι μια μεγαλύτερη κρίση, ώστε το κοινό στο οποίο απευθύνονται να αποχαυνωθεί, να μπερδευτεί και μετά ως «μάννα εξ ουρανού» να περάσουν ό,τι με την πρώτη κρίση σχεδίασαν, κάνοντας και τάματα, μάλιστα, που τα αποτελέσματα της επίθεσης δεν άγγιξαν όσο ακούστηκε.

Είναι αδιαμφισβήτητα δεδομένο ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας με την ψήφιση του επικαιροποιημένου μεσοπρόθεσμου οφείλει να δώσει για την ανάκαμψη και ανάπτυξη της Χώρας από το μισθολογικό του κόστος περίπου 88 εκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, θα πρέπει τα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να υποστούν περαιτέρω περικοπές στα εισοδήματά τους, από το 2014 και μέχρι (;;;;) να ανακάμψει η Χώρα, και μάλιστα μεγαλύτερες από αυτές που ήδη υπέστησαν αναδρομικά από τη 1-8-2012.

Για τις προηγούμενες περικοπές υπήρξαν μεγαλειώδεις και πρωτόγνωρες για τα Ελληνικά δεδομένα κινητοποιήσεις των εν ενεργεία στρατιωτικών, που ανησύχησαν τους πολιτικούς οι οποίοι θεωρούσαν τους στρατιωτικούς εύκολη δεξαμενή και δεδομένους, αντιλαμβανόμενοι, πλέον, ότι χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Ακολούθησε, με ίδια μέσα, τρομοκρατία και εκφοβισμός, πειθαρχικές διώξεις και τιμωρίες και απόπειρα ποινικοποίησης της συλλογικής έκφρασης, η οποία (απόπειρα) έπεσε στο κενό. Το πράγμα δυσκόλεψε και προφανώς καθίσταται δύσκολο να περάσουν «αμαχητί και χωρίς κόστος» οι περικοπές των περίπου 88 εκατομμυρίων ευρώ. Πέφτει, λοιπόν, στο τραπέζι και διαρρέονται εικασίες και σκέψεις για περικοπές της τάξης των 165 εκατομμυρίων ευρώ.

Είναι σίγουρο ότι θα επικρατήσει ανησυχία, πανικός και σύγχυση στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, που όμως αυτή τη φορά δεν θα φορτωθεί στο ΣΥΣΜΕΔ, αφού το ίδιο το σύστημα την προκαλεί, οπότε καλύπτεται από νομιμότητα. Δεν θα υπάρξουν διώξεις. Δεν θα ενοχληθεί κανείς. Οπότε τι μένει; Να μαζέψουμε τα 165 εκατομμύρια και να βγούμε πλέον με τον αρχικό μας στόχο, τα 88 εκατομμύρια, και όλοι μας θα είμαστε ευχαριστημένοι. Οι μεν γιατί πέτυχαν αυτό που στην αρχή σχεδίασαν, οι δε (στρατιωτικοί) κάνοντας το σταυρό τους για το ελάχιστο κακό. Πώς όμως θα συμβεί αυτό; Θα συμβεί άραγε αυτό;

Προφανώς έγιναν και συνεχίζονται να γίνονται διεργασίες στα κομματικά γραφεία, βλέπετε οι κομματικοί μηχανισμοί καλά κρατούν στο στράτευμα, μέσα από τις οποίες διερευνούνται και εφαρμόζονται άλλες μορφές «πίεσης» προς τους στρατιωτικούς, σε μια προσπάθεια να «κάτσει» η αντίδραση που διαφάνηκε ότι φούντωσε ή αυτή η αντίδραση να διοχετευτεί προς άλλη κατεύθυνση, πάντως μακριά από τους πολιτικούς που δημιούργησαν την κρίση. Το ποιες μορφές τελικά αποφασίστηκαν και εφαρμόζονται είναι σε όλους γνωστό και οι καρποί τους θα αποδώσουν σε πολύ σύντομο χρόνο με την ανακοίνωση αποτελεσμάτων επιτροπών, τις μάχες που δόθηκαν από τις «φίλιες» δυνάμεις και την (μη) αναχαίτιση που κατάφεραν εκεί, κάνοντας πάντως τα αδύνατα δυνατά, χωρίς βέβαια αυτές οι «φίλιες» δυνάμεις να καταλάβουν ότι δεν μας εκφράζουν. Οι εν ενεργεία στρατιωτικοί να παρακολουθούν από μακριά και έτοιμοι να κάνουν το σταυρό τους.

Μα καλά έτσι νομίζετε; Νομίζετε ότι καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια; Νομίζετε ότι δεν κάνουμε τίποτα; Καλά κάνετε και το πιστεύετε. Η ιστορία θα δείξει, και η ιστορία γράφεται από παρέες. Η παρέα μας μεγαλώνει, δυναμώνει, γίνεται πέτρα και σφυρί.

Άλλωστε «Βαθιά βροντή, κοντά βροχή».