Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή! του Βασίλη Κούτσικου

του Βασίλη Κούτσικου

Υποψήφιος για Δ.Σ. με την ΑΠΑΣΑ

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αστυνομικών Αθήνας

Σε λίγες μέρες και συγκεκριμένα 28-29-30/5, θα μας δοθεί η ευκαιρία με την ψήφο μας να αναδείξουμε τα νέα συνδικαλιστικά μας όργανα.

Θέλοντας να κάνω μια σύντομη αναδρομή κυρίως για να αναδειχτεί η αξία αυτής της ψήφου θα ξεκινούσα από το 1985.

Συνάδελφοί μας, οργάνωσαν, ιδρύσαν σωματεία και αγωνίστηκαν σε συνθήκες παρανομίας τότε, με ότι αυτό συνεπάγεται, για να μας αναγνωριστεί το δικαίωμά μας ως ένστολοι εργαζόμενοι στον συνδικαλισμό. Λίγα χρόνια μετά με αγώνες και θυσίες, το δίκαιο αυτό αίτημα κατακτήθηκε. Από τότε μέχρι και σήμερα έχει διανυθεί  μια πορεία σχεδόν εικοσιπέντε χρόνων που σίγουρα δεν μπορεί να αναλυθεί  λεπτομερώς σ’ αυτό το κείμενο. Σ όλο αυτό το διάστημα συνέβησαν πολλά. Με εργαλείο και όχημα τις συνδικαλιστικές μας  οργανώσεις δόθηκαν μάχες και κερδήθηκαν αιτήματα, εργασιακά (νυχτερινά, πενθήμερα κ.α) και θεσμικά (αξιοκρατικό σύστημα μεταθέσεων, αξιοκρατία στις προσλήψεις, πανελλήνιες) που προσπάθησαν να βελτιώσουν όσο και να προχωρήσουν τον οργανισμό που υπηρετούμε ένα βήμα πιο πέρα σύμφωνα με τις ανάγκες τις εποχής. Δυστυχώς υπήρξαν και μάχες που έπρεπε να δοθούν και δεν δόθηκαν ποτέ, συμβιβασμοί εν κρυπτό, επαγγελματίες συνδικαλιστές που χρησιμοποίησαν όπως και σ’ άλλους εργασιακούς χώρους την συνδικαλιστική τους δράση ως εφαλτήριο για βουλευτικές έδρες δείχνοντας μετέπειτα το πραγματικό τους πρόσωπο ψηφίζοντας μέτρα μείωσης μισθών και υποτίμησης της εργασίας των πρώην συναδέλφων τους που υποτίθεται πως για χρόνια εκπροσωπούσαν.

Τόσο ο κατάλογος με τα θετικά αλλά και με τα αρνητικά θα μπορούσε να αναλυθεί σε μάκρος. Εδώ όμως έγινε μια απλή αναφορά θέλοντας να προσεγγίσω ένα ερώτημα που η συζήτηση με συναδέλφους επαναφέρει συχνά αλλά απασχόλησε και εμένα παίρνοντας την απόφαση να ασχοληθώ ενεργά.

Μας προσφέρει κάτι ο συνδικαλισμός? 

Πριν απαντήσω θα ήθελα να κάνω μια διαπίστωση. Το παραπάνω ερώτημα αλλά και οι αμφιβολίες των συναδέλφων εκπορεύονται κυρίως από το ίδιο το πολιτικό σύστημα και τα συνεργαζόμενα μαζί του ΜΜΕ, που ρημάζει την ζωή την δικιά μας  και ολόκληρης της κοινωνίας χέρι – χέρι με «επαγγελματικές» συνδικαλιστικές ηγεσίες που συνειδητά από κοινού απαξίωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα με κύριο σκοπό να τ’ αφήσουμε στα χέρια τους, να το ελέγξουν.

Σ’ ότι αφορά την απάντηση λοιπόν  ΝΑΙ.

Ο συνδικαλισμός είναι το όπλο μας όπως και όλων των εργαζομένων. Ένα όπλο που δεν μας χαρίστηκε αλλά αποκτήσαμε με αγώνες και θυσίες συναδέλφων. Ίσως το μόνο μας όπλο απέναντι σε μια πολιτική που στο όνομα σωτηρίας της εθνικής οικονομίας και αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, εξαθλιώνει εμάς τις οικογένειές μας, ολόκληρη την κοινωνία. Είναι το όπλο με το οποίο οφείλουμε να υπερασπιστούμε τις εναπομείνασες κατακτήσεις μας αλλά και να συμβάλουμε στην επίλυση χρόνιων προβλημάτων προσφέροντας πιο αποτελεσματικά το συνταγματικά καταχωρημένο αγαθό της ασφάλειας στην κοινωνία και στον λαό.  

Είναι ίσως από τα τελευταία συλλογικά όπλα που μας έχουν μείνει και ίσως γι’ αυτό το απαξιώνουν με τόση λύσσα.

Εμείς λοιπόν και εδώ έρχεται η αξία που λέγαμε στην αρχή, της ψήφου, αλλά και της εν γένει συμμετοχής που περιλαμβάνει έλεγχο, συμμετοχή και δράση, απαιτείται και μέσω της επερχόμενης εκλογικής διαδικασίας να πάρουμε θέση.

Να ξεβολέψουμε απαξιωμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες οι οποίες μάλιστα ανακυκλώνονται συνεχώς τα τελευταία χρόνια και να πάρουμε το όπλο στα χέρια μας μέσω των επιλογών μας.

Προσωπικά επέλεξα την συμμετοχή μου στο συνδυασμό της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας ΑΣτυνομικών Αθήνας που αποτελείτε από νέους συναδέλφους που θέλουμε να πιστεύουμε ότι διακατεχόμαστε από τη άδολη αγωνιστικότητα και το πάθος των πρωτεργατών του συνδικαλιστικού μας κινήματος.

ΑΣ ΠΙΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ     

Πηγή Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αστυνομικών Αθήνας ΑΠΑΣΑ- openpolice.blogspot.com

Facebook https://www.facebook.com/pages/%CE%91%CE%A0%CE%91%CE%A3%CE%91/460428097381442?ref=hl