Ζητείται κυβέρνηση Φρανκενστάιν στη Βουλγαρία...του Άρη Χατζηστεφάνου

Έτοιμες να συνεργαστούν ακόμη και με νεοναζιστές για κυβέρνηση τεχνοκρατών οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ.

Τις εντολές σχηματισμού κυβέρνησης, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν είτε σε ένα συνασπισμό – Φρανκενστάιν είτε σε νέες εκλογές, θα αρχίσει να παραδίδει από τη Δευτέρα ο πρόεδρος της Βουλγαρίας.
Οι κάλπες της περασμένης Κυριακής απλώς επιβεβαίωσαν την αδυναμία του σημερινού πολιτικού δυναμικού να διαχειριστεί την κατάσταση σε μια χώρα που ισορροπεί ανάμεσα στις απάνθρωπα αντιλαϊκές επιταγές της Ε.Ε, την μαφιόζικου τύπου διακυβέρνηση των μεγάλων κομμάτων αλλά και την άνοδο της φασίζουσας δεξιάς.
To δεξιό GERB (Πολίτες για μια Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας) του Μπόικο Μπορίσοφ ήρθε πρώτο στην ψηφοφορία με 31.4% των ψήφων και 97 έδρες με τους σοσιαλιστές να ακολουθούν με 27.34% και 84 έδρες. Στο κοινοβούλιο κατάφεραν να εισέλθουν μόνο δυο ακόμη κόμματα: ο πολιτικός σχηματισμός της τουρκικής μειονότητας MRF με 9.15% και το ακροδεξιό Ataka με 7.6%.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι περίπου ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, που προτίμησαν μικρότερα κόμματα, δεν εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο αφού δεν ξεπέρασαν το όριο του 4%. Αν συνυπολογίσει κανείς και την πρωτοφανή αποχή, αποτέλεσμα της αηδίας που προκαλεί σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού το σημερινό πολιτικό σκηνικό, οι κάλπες έδωσαν ίσως το λιγότερο αντιπροσωπευτικό αποτέλεσμα στην πρόσφατη ιστορία της Βουλγαρίας.

«Στις εκλογές ψήφισε μόνο ο σκληρός πυρήνας των σημερινών κομμάτων» εξηγούσε ο ανταποκριτής των Νιου Γιορκ Τάιμς συμπληρώνοντας ότι πριν ακόμη ανοίξουν οι κάλπες οι αρχές εντόπισαν 350.000 παράνομα ψηφοδέλτια του GERB.
Παρόλα αυτά ήταν το ίδιο κόμμα που αμέσως μετά τις εκλογές ζήτησε άμεση επιστροφή στις κάλπες αμφισβητώντας το αποτέλεσμα – κίνηση πυροτέχνημα στην οποία ο Μπορίσοφ προχώρησε όταν διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας με κανένα από τα κόμμα που εισήλθαν στη βουλή.
Οι σοσιαλιστές είχαν από την πρώτη στιγμή ανακοινώσει ότι λαμβάνοντας την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης θα αναζητήσουν τις «ευρύτερες» δυνατές συμμαχίες για την επιλογή ενός τεχνοκράτη (οι ίδιοι πρότειναν τον πρώην υπουργό οικονομικών Πλάμεν Ορεσχάρσκι) που υποτίθεται ότι θα ξεκινήσει μια σταυροφορία για την αντιμετώπιση της διαφθοράς.
Με τον όρο «ευρύτερη δυνατή συμμαχία» οι σοσιαλιστές ξεκαθάρισαν ότι αναφέρονται και στο φασιστικό κόμμα Ατάκα – μια ηχηρή υπενθύμιση για το μέχρι που μπορούν να φτάσουν τα πάλαι ποτέ κόμματα εξουσίας προκειμένου να διατηρηθούν σε αυτήν.
Μέχρι τη στιγμή λοιπόν που γράφονταν αυτές οι γραμμές, και με δεδομένη την άρνηση των τριών τελευταίων κομμάτων να μην συνεργαστούν με τον Μπορίσοφ, σαν μοναδική βιώσιμη εναλλακτική φάνταζε η δημιουργία μια τρικομματικής κυβέρνησης με σοσιαλιστές, τουρκόφωνους μειονοτικούς και φασίστες.
Τη σύμπραξη με το Ατάκα ξεκίνησε βέβαια ο Μπορίσοφ η κυβέρνηση του οποίου στηριζόταν από το 2009 στη στήριξη της φιλοναζιστικής άκρας δεξιάς. Η στήριξη που παρείχαν οι φασίστες στην ακραία λιτότητα που επιβάλλει η ΕΕ και οι τοπικές οικονομικές ελίτ είχαν ως αποτέλεσμα το ποσοστό του κόμματος να πέσει στο 1%. Χρειάστηκε στροφή 180 μοιρών και υιοθέτηση σκληρής αντικυβερνητικής… ρητορικής ώστε το κόμμα να ξαναπατήσει στα πόδια του.
Παρά την τρομακτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πληθυσμός και το πολιτικό αδιέξοδο η περίπτωση της Βουλγαρίας μπορεί θεωρητικά να χαρακτηρίζεται σαν επιτυχία της ΕΕ και του ΔΝΤ. Με πρακτικά μηδενικό έλλειμμα κοντά στο 16% και μια από τις μικρότερες φορολογικές επιβαρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο η χώρα εκπλήρωσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της απέναντι στην οικονομική δικτατορία της Δύσης.
Το γεγονός βέβαια ότι ο κατώτατος μισθός έπεσε στα 123 ευρώ και πολίτες αυτοπυρπολούνται στους δρόμους είναι δευτερεύουσας σημασίας για τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον. Ενδεχομένως θα έπρεπε να τους απασχολεί τουλάχιστον το γεγονός ότι ακόμη και οι ξένες επενδύσεις, που φυσιολογικά θα έπρεπε να πλημμυρίσουν τη χώρα, μειώνονται με σταθερό ρυθμό, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα μετά την επιβολή της σκληρής λιτότητας.
Αφορμή για την ανατροπή της κυβέρνησης Μπορίσοφ και των μαχητικών διαδηλώσεων που συνεχίστηκαν για τρεις μήνες μέχρι και τις εκλογές ήταν η εκτίναξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος – αποτέλεσμα του ληστρικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας σε ξένα αρπακτικά και τους Βούλγαρους υπεργολάβους τους.
Για την ιστορία η εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης ξεκίνησε και αυτή από την πόλη Βάρνα όταν διαδηλωτές στράφηκαν εναντίον της τσεχικής εταιρείας Energo-Pro που ελέγχει την παραγωγή και διανομή ρεύματος σε καθεστώς μονοπωλίου.
Οι ξένες πολυεθνικές λειτουργούν σε ένα καθεστώς απόλυτης ασυλίας αλλά και διαφθοράς που έχουν δημιουργήσει οι πολιτικοί της χώρας – αρκετοί από τους οποίους προέρχονται και οι ίδιοι από συμμορίες της νύχτας. Αρχέτυπο ενός τέτοιου πολιτικού ήταν και ο ίδιος ο Μπορίσοφ ο οποίος κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει από πορτιέρης νυχτερινού κλαμπ σε πρωθυπουργό.
Σε περιοχές όπως η Βάρνα, το οργανωμένο έγκλημα το οποίο αφού πέρασε από το στάδιο της «πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου» τώρα παρουσιάζεται σαν καθόλα νόμιμη επιχείρηση με την επωνυμία ΤΙΜ λειτουργεί σαν κράτος εν κράτη. Η ΤΙΜ απασχολεί σήμερα 30.000 υπαλλήλους, ελέγχει έξι τηλεοπτικούς σταθμούς, αρκετές εφημερίδες αλλά και εταιρείες πετρελαιοειδών – αγαπημένη απασχόληση των μαφιόζων απανταχού της Γης.
Το καθεστώς αυτό βέβαια δεν ενόχλησε καθόλου την Ευρωπαϊκή Ένωση να συμπεριλάβει τη Βουλγαρία στους κόλπους της και μάλιστα ταχύτερα απ’ ότι είχε αρχικά ανακοινωθεί. Σήμερα οι άνθρωποι των Βρυξελλών αρχίζουν να είναι εξίσου μισητοί με την ντόπια πολιτική ελίτ καθώς επέβαλαν την καταστροφική οικονομική τους πολιτική χωρίς να εξασφαλίσουν ούτε καν τα τυπικά δείγματα αστικής δημοκρατίας που είχαν προσφέρει σε άλλες χώρες μέλη.
Άρης Χατζηστεφάνου
ΠΡΙΝ 19/5/2013