Τουλάχιστον 1.722 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο το 2012, ενώ 58 χώρες χρησιμοποιούν ακόμα την θανατική ποινή
Αν και στις περισσότερες χώρες του κόσμου η θανατική ποινή
έχει καταργηθεί ,υπάρχουν περιοχές που κρατούν ακόμα ζωντανό τον θεσμό.
Τελευταίες στατιστικές δείχνουν ότι η Κίνα εκτελεί χιλιάδες
κάθε χρόνο, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία στην έκθεσή της για τη θανατική
ποινή σε όλο τον κόσμο. Αμνηστία δεν παρέχει έναν ακριβή αριθμό των
εκτελέσεων στην Κίνα, καθώς το Πεκίνο διατηρεί κρυφά τέτοια στοιχεία.
Η Κίνα,οι ΗΠΑ, το Ιράν και η Υεμένη πραγματοποίησαν τις περισσότερες εκτελέσεις το προηγούμενο έτος. Εξαιρουμένης της Κίνας, η έκθεση αναφέρει:Τουλάχιστον 1.722 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο σε 58 χώρες το 2012. Παρατηρείται μια μείωση από το 2010-2011.Το 2010 τουλάχιστον 1.923 άνθρωποι είναι γνωστό ότι καταδικάστηκαν σε 63 χώρες σε όλο τον κόσμο, ενώ το 2010 υπήρξαν 2.024 θανατικές καταδίκε σε 67 χώρες.
Το 2012 η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε εκτελέσεις σε 21 χώρες. Το ποσοστό αυτό αντικατοπτρίζει μια σημαντική μείωση στο σύνολο των θανατικών ποινών της προηγούμενης δεκαετίας, όταν το 2003 πραγματοποιούσαν εκτελέσεις 28 χώρες.
εξαιρώντας την Κίνα, η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι το περασμένο έτος τουλάχιστον 680 εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν μόνο από τέσσερις χώρες. Συγκεκριμένα 314 έλαβαν χώρα στο Ιράν, 129 στο Ιράκ, 79 στη Σαουδική Αραβία και 43 στις ΗΠΑ.
Στη Μέση Ανατολή πραγματοποιήθηκαν 557 εκτελέσεις σε έξι χώρες, ενώ στην Τυνησία, η ποινή 125 θανατοποινιτών μετατράπηκε σε ισόβια από τη μεταβατική κυβέρνηση.
Οι μέθοδοι εκτέλεσης συνήθως είναι ο αποκεφαλισμός, η ηλεκτροπληξία, απαγχονισμός, θανατηφόρος ένεση και διάφορα είδη σκοποβολής (σε εκτελεστικό απόσπασμα,από κοντινή απόσταση με στόχο την καρδιά ή το κεφάλι). Δημόσιες εκτελέσεις είναι γνωστό ότι έχουν γίνει στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, τη Σαουδική Αραβία και τη Σομαλία. Στη Σαουδική Αραβία, οι εκτελέσεις είναι συνήθως αποκεφαλισμός με σπαθί. Μάλιστα η Αμνηστία έχει καταγράψει μία περίπτωση,ενός Σουδανόυ, που αφού αποκεφαλίστηκε,το κεφάλι στου διαπομπευθηκε και κρεμάστηκε σε δημόσιο χώρο.
«Υπάρχει παύση των εκτελέσεων στο Βιετνάμ το 2012, γιατί πριν το 2012 είχαν καταφέρει να παίρνουν όλα τα φάρμακα για τις εκτελέσεις από χώρες της ΕΕ και η απαγόρευση των εξαγωγών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στις εκτελέσεις τέθηκε σε εφαρμογή το 2012 στην ΕΕ», δήλωσε ο Ντέιβιντ Νίκολς της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η Λευκορωσία είναι η μόνη χώρα εντός Ευρώπης που διατηρεί ακόμα τη θανατική ποινή. Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι εκτελέστηκαν τον προηγούμενο χρόνο, παρά τις διεθνείς πιέσεις.
«Υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό διεθνών πιέσεων στη Λευκορωσία αυτή τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένων του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων πρώην σοβιετικών χωρών. Αλλά δε φαίνεται να γίνεται κάτι. Έχουν εκτελέσει ανθρώπους υπό άκρα μυστικότητα».
Η θανατική ποινή χρησιμοποιείται κυρίως για καταστολή, όπως για παράδειγμα στο Ιράν εναντίον συγκεκριμένων αραβικών μειονοτήτων.
Ο Καμίλ Αλμποσόκα, που αναγκάστηκε να φύγει από το Ιράν και να πάει στο Λονδίνο για να αποφύγει τη θανατική ποινή, μίλησε στο Euronews.
Η θανατική ποινή, όπως έχει αναφερθεί ήδη, υπήρχε στη χώρα μας ήδη από τα αρχαία χρόνια. Ο Δρακόντειος νόμος, η ατίμωση του προδότη της "πόλις", η θεωρία της ανταπόδοσης, και άλλα γεγονότα, οδηγούσαν πολλούς πολίτες στο θάνατο και τη δημόσια ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία σε σχέση με τη μετέπειτα χρήση της θανατικής ποινής στη χώρα. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η θανατική ποινή ήταν σε ισχύ μέχρι το 1973 οπότε και έγινε η τελευταία εκτέλεση. Σε ισχύ παρέμεινε τυπικά μέχρι το 1993 οπότε και χρησιμοποιούταν μόνο για περιπτώσεις εσχάτης προδοσίας, και τελικά, καταργήθηκε πλήρως για όλα τα εγκλήματα ανεξαιρέτως το 2004 με την επικύρωση του 13ου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στην Ελλάδα η πρώτη γυναίκα ου καταδικάστηκε με θανατική ποινή για ποινικό αδίκημα ήταν η «μαύρη χήρα» που ονομαζόταν Σταυρούλα Γκουρούση και ήταν η μία απο τις τέσσερις γυναίκες στις οποίες εφαρμόστηκε η θανατική ποινή στην Ελλάδα.
πηγές:euronews,guardian
Η Κίνα,οι ΗΠΑ, το Ιράν και η Υεμένη πραγματοποίησαν τις περισσότερες εκτελέσεις το προηγούμενο έτος. Εξαιρουμένης της Κίνας, η έκθεση αναφέρει:Τουλάχιστον 1.722 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο σε 58 χώρες το 2012. Παρατηρείται μια μείωση από το 2010-2011.Το 2010 τουλάχιστον 1.923 άνθρωποι είναι γνωστό ότι καταδικάστηκαν σε 63 χώρες σε όλο τον κόσμο, ενώ το 2010 υπήρξαν 2.024 θανατικές καταδίκε σε 67 χώρες.
Το 2012 η Διεθνής Αμνηστία κατέγραψε εκτελέσεις σε 21 χώρες. Το ποσοστό αυτό αντικατοπτρίζει μια σημαντική μείωση στο σύνολο των θανατικών ποινών της προηγούμενης δεκαετίας, όταν το 2003 πραγματοποιούσαν εκτελέσεις 28 χώρες.
εξαιρώντας την Κίνα, η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι το περασμένο έτος τουλάχιστον 680 εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν μόνο από τέσσερις χώρες. Συγκεκριμένα 314 έλαβαν χώρα στο Ιράν, 129 στο Ιράκ, 79 στη Σαουδική Αραβία και 43 στις ΗΠΑ.
Στη Μέση Ανατολή πραγματοποιήθηκαν 557 εκτελέσεις σε έξι χώρες, ενώ στην Τυνησία, η ποινή 125 θανατοποινιτών μετατράπηκε σε ισόβια από τη μεταβατική κυβέρνηση.
Οι μέθοδοι εκτέλεσης συνήθως είναι ο αποκεφαλισμός, η ηλεκτροπληξία, απαγχονισμός, θανατηφόρος ένεση και διάφορα είδη σκοποβολής (σε εκτελεστικό απόσπασμα,από κοντινή απόσταση με στόχο την καρδιά ή το κεφάλι). Δημόσιες εκτελέσεις είναι γνωστό ότι έχουν γίνει στο Ιράν, τη Βόρεια Κορέα, τη Σαουδική Αραβία και τη Σομαλία. Στη Σαουδική Αραβία, οι εκτελέσεις είναι συνήθως αποκεφαλισμός με σπαθί. Μάλιστα η Αμνηστία έχει καταγράψει μία περίπτωση,ενός Σουδανόυ, που αφού αποκεφαλίστηκε,το κεφάλι στου διαπομπευθηκε και κρεμάστηκε σε δημόσιο χώρο.
«Υπάρχει παύση των εκτελέσεων στο Βιετνάμ το 2012, γιατί πριν το 2012 είχαν καταφέρει να παίρνουν όλα τα φάρμακα για τις εκτελέσεις από χώρες της ΕΕ και η απαγόρευση των εξαγωγών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στις εκτελέσεις τέθηκε σε εφαρμογή το 2012 στην ΕΕ», δήλωσε ο Ντέιβιντ Νίκολς της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η Λευκορωσία είναι η μόνη χώρα εντός Ευρώπης που διατηρεί ακόμα τη θανατική ποινή. Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι εκτελέστηκαν τον προηγούμενο χρόνο, παρά τις διεθνείς πιέσεις.
«Υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό διεθνών πιέσεων στη Λευκορωσία αυτή τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένων του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων πρώην σοβιετικών χωρών. Αλλά δε φαίνεται να γίνεται κάτι. Έχουν εκτελέσει ανθρώπους υπό άκρα μυστικότητα».
Η θανατική ποινή χρησιμοποιείται κυρίως για καταστολή, όπως για παράδειγμα στο Ιράν εναντίον συγκεκριμένων αραβικών μειονοτήτων.
Ο Καμίλ Αλμποσόκα, που αναγκάστηκε να φύγει από το Ιράν και να πάει στο Λονδίνο για να αποφύγει τη θανατική ποινή, μίλησε στο Euronews.
Η θανατική ποινή, όπως έχει αναφερθεί ήδη, υπήρχε στη χώρα μας ήδη από τα αρχαία χρόνια. Ο Δρακόντειος νόμος, η ατίμωση του προδότη της "πόλις", η θεωρία της ανταπόδοσης, και άλλα γεγονότα, οδηγούσαν πολλούς πολίτες στο θάνατο και τη δημόσια ταπείνωση.
Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία σε σχέση με τη μετέπειτα χρήση της θανατικής ποινής στη χώρα. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η θανατική ποινή ήταν σε ισχύ μέχρι το 1973 οπότε και έγινε η τελευταία εκτέλεση. Σε ισχύ παρέμεινε τυπικά μέχρι το 1993 οπότε και χρησιμοποιούταν μόνο για περιπτώσεις εσχάτης προδοσίας, και τελικά, καταργήθηκε πλήρως για όλα τα εγκλήματα ανεξαιρέτως το 2004 με την επικύρωση του 13ου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στην Ελλάδα η πρώτη γυναίκα ου καταδικάστηκε με θανατική ποινή για ποινικό αδίκημα ήταν η «μαύρη χήρα» που ονομαζόταν Σταυρούλα Γκουρούση και ήταν η μία απο τις τέσσερις γυναίκες στις οποίες εφαρμόστηκε η θανατική ποινή στην Ελλάδα.
πηγές:euronews,guardian
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.