Από Εύελπις αντάρτης! Ο Β.Βενετσανόπουλος,μιλά στον Α.Κακαρά

Ο συγγραφέας Αντώνης Κακαράς μιλά με τον Βασίλη Βενετσανόπουλο (Β) ταξίαρχο ε.α. και τη σύζυγό του Μαρία Παπαδήμα (Μ) στις 13/1/02. Πρόκειται για μια ακόμη εξαιρετική συζήτηση-συνέντευξη του Αντώνη Κακαρά μέσα από την οποία αποκαλύπτονται ιστορικές αλήθειες εποχών δύσκολων για την χώρα.


Διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Β.Βενετσανόπουλου στον Αντώνη Κακαρά:

"Ο Ταξίαρχος ε.α. Βενετσανόπουλος είναι απόφοιτος τάξης 1931 της ΣΣΕ και από το 1941 μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε στην αντίσταση στη διάρκεια της κατοχής ως στέλεχος του ΕΛΑΣ, στις μάχες τον Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα και στον εμφύλιο. Στη συνέχεια είχε την ίδια πορεία με τα στελέχη του ΚΚΕ που έμειναν πιστά στην ιδεολογία και το Κόμμα τους.

Σύζυγός του η Μαρία Παπαδήμα με την οποία τέλεσε γάμο τέσσερις φορές στη διάρκεια της περιπλάνησής τους εκτός Ελλάδας!

Είναι ένας από τους τρεις αξιωματικούς ε.α. της ΣΣΕ που έδρασαν από τις γραμμές του ΚΚΕ και ζούσαν το χρόνο της συνέντευξης. Εκπαιδεύτηκε στην ΄΄Ανώτατη Κομματική Σχολή του ΚΚΣΕ΄΄ στη Μόσχα επί τριετία και για δύο χρόνια στη Στρατιωτική Ακαδημία Μόσχας ΄΄Βοροσίλοφ΄΄ (όπου επίσης έχουν φοιτήσει ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο ταξίαρχος ε.α. Στέφανος Παπαγιάννης).

Η Μαρία Παπαδήμα, που παίρνει μέρος επίσης στη συνέντευξη αυτή,  έχει φοιτήσει στη σχολή αξιωματικών του Δημοκρατικού Στρατού και κατέκτησε το βαθμό του ανθυπολοχαγού, συμμετέχοντας σε μάχες στη διάρκεια του εμφυλίου. Επισημαίνει πως « Είχαμε 10-15 αξιωματικούς και δεν αξιοποίησαν κανένα στο ποσοστό που του άξιζε… εκτιμούσα τις γνώσεις αυτών των ανθρώπων και έπρεπε να είναι σ’ εκείνες τις θέσεις».

Ο Βενετσανόπουλος εκτιμά πως με προέλευση τη ΣΣΕ εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και συγχρόνως στο ΚΚΕ περίπου είκοσι πέντε (25) στελέχη. Τελευταία εκδόθηκε το βιβλίο του για τα χρόνια της δικτατορίας Μεταξά και κύρια τη δεκαετία του ‘40 με αναμνήσεις και παρουσίαση-ανάλυση ντοκουμέντων και στοιχείων.[1]

Ο Γεροζήσης στην εργασία του για τους αξιωματικούς παρουσιάζει εντυπωσιακούς αριθμούς ενταγμένων στον ΕΛΑΣ με προέλευση τη ΣΣΕ[2]. Ενώ πολύ περισσότεροι ήταν οι προερχόμενοι εξ υπαξιωματικών ως και έφεδροι του μεσοπολέμου που εξελίχθηκαν στο στρατό ξηράς -.λ.π. Δεν θυμάται να συνάντησε αξιωματικό ή άλλο στέλεχος προερχόμενο από την πολεμική αεροπορία, ενώ από το ναυτικό έχει γνωρίσει τον Σόλωνα Γρηγοριάδη και τον Μεταξά.

Η συνέντευξη:


Β.         Σήμερα θα πούμε μια ιστορία. Στο στρατό αναδείχτηκε από τη βάση ένας Μπούκουρας, τον οποίον εκτελέσανε οι φασίστες. Ήταν στη Νάξο μαζί μου εξορία, δραπετεύσαμε μαζί, τον πιάσανε στην πορεία, τον εκτελέσανε αμέσως…
-.          Στη Λαμία….
Β.         Την ξέρετε την ιστορία…..
-.          Την ξέρω, την έχει γράψει ο σύντροφός σου ο Στέφανος.
Β.         Λοιπόν την ιστορία αυτή την έχω γράψει εγώ και θα κοιτάξω από εκεί να σου την πω καλά..
-.          Βασίλη, αν το έχεις γράψει αυτό θα δημοσιευτεί. Ξέρεις εγώ τι θέλω να μου πεις εσύ; Πως είδες και πως βλέπεις σήμερα τον αγώνα που κάνατε οι αξιωματικοί της Σχολής Ευελπίδων, είτε μέσα στο στρατό, στρατό εννοώ τον κυβερνητικό στρατό, όσο ήσασταν εκεί πριν τον πόλεμο, είτε μετά, στη διάρκεια του πολέμου και δη στην κατοχή. Πώς δηλαδή ο Έλληνας αξιωματικός και μάλιστα ο προοδευτικός, έδρασε εκείνα τα χρόνια; Ποια ήταν η λογική του; Ξεχώριζε αυτός ο αξιωματικός τότε ή δεν ξεχώριζε από τους άλλους συναδέλφους του; Τι ήταν δηλαδή εκείνο που έκανε τον προοδευτικό αξιωματικό να πάρει τα όπλα και να βγει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ; Και να μου πεις ό,τι θυμάσαι και ότι γνώμη έχεις γι’ αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων και για σένα βέβαια γιατί εσύ είσαι από τους λίγους που ζείτε σήμερα, τους αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων……
Β.         Ένας Κοκκινάκης ζει…
-.          Άλλος;
Β.         Δεν υπάρχει άλλος, οι άλλοι συμμαθητές μου έχουν πεθάνει, ο Κοκκινάκης ζει και βλεπόμαστε κιόλας.
-.          Ποιάς τάξης;
Β.         Της τάξης του 33, της δικής μου τάξης. Μαζί τελειώσαμε.
-.          Ο Παπαγιάννης ήταν μεγαλύτερος από εσάς;
Β.         Ο Παπαγιάννης ήταν του 30… Ο Κοκκινάκης από το 33 μαζί μπήκαμε, άλλοι από τους συμμαθητές μας δεν υπάρχουν… Κάποτε αυτοί πήραν την πρωτοβουλία, όσοι ζούσαμε, να βρεθούμε, στου Παπάγου τη συνοικία, και με κάλεσαν και εμένα. «Πολλές φορές» λέω «κάνατε τέτοιες….γιατί δεν με καλούσατε από την πρώτη φορά;». Μου λέει «να, τώρα η αντίσταση αναγνωρίστηκε, ας καλέσουμε και όσους ήταν στον ΕΛΑΣ».
-.          Ποια χρονιά έγινε αυτό;
Β.         Έγινε πριν τέσσερα χρόνια.
-.          Το 97-98.
Β.         Πήγα λοιπόν εγώ και ανταμώσαμε και από τους εκατό – ενενήντα πέντε που βγήκαν από τη Σχολή, ήταν παρόντες εκεί σαράντα τρεις.
-.          Πώς σου φερθήκαν;
Β.         Πολύ καλά. Ένας, ο αρχηγός της Σχολής, ο Μανέτας, ήμασταν φίλοι τότε, με δέχθηκε πολύ καλά, λέει «ήμασταν τα καλά παιδιά, όπως μας λέγαν τότε και ανταμώνουμε τώρα πάλι».
-.          Δηλαδή η τάξη της Σχολής Ευελπίδων του 1933 είχε εκατό;
Β.         Κάπου ενενήντα πέντε τελείωσαν.
-.          Ενενήντα πέντε τελείωσαν ευέλπιδες. Πέρασαν τα χρόνια και το 1997 μαζεύεστε γύρω στους σαράντα πέντε από τους οποίους ένας, εσύ δηλαδή ο Βασίλης ο Βενετσανόπουλος, ήσουν στον ΕΛΑΣ και στο ΕΑΜ, και οι υπόλοιποι σαράντα τόσοι ήταν του κυβερνητικού στρατού;
Β.         Ήταν και μερικοί ελασίτες μαζί με εμένα εκεί, ένας Νικολακάκης, ένας Σταματόπουλος, ζούσαν τότε, είχαν πάει … Αλλά από τότε μέχρι τώρα έχουν πεθάνει αρκετοί. Δεν υπάρχει παρά μόνο ο Κοκκινάκης, που βλεπόμαστε μέχρι τώρα και δεν ξέρω αν ζει κανένας άλλος, δεν υπάρχει. Άλλος ένας ζει αλλά δεν τα έχει καλά τα λογικά του, απλώς ζει.
-.          Από τους ενενήντα πέντε της τάξης του 33, στη δικτατορία του Μεταξά πόσοι ήσασταν στην οργάνωση εκείνη, πώς τη λέγατε, «Οι φίλοι του Λαού», πόσοι ήσασταν;
Β.         Εγώ θυμάμαι ότι ήμασταν περίπου σαράντα και ισάριθμοι ήταν οι συμπαθούντες.
-.          Οι συμπαθούντες την κίνηση αυτή. Δεν ήσασταν όμως όλοι συμμαθητές, και οι σαράντα;
Β.         Συμμαθητές ήμασταν.
-.          Σαράντα συμμαθητές;
Β.         Ναι ήταν πολλοί.
-.          Και το σύνολο αυτοί που ήταν οργανωμένοι σε αυτήν την οργάνωση πόσοι ήταν;
Β.         Στο σύνολο εννοώ τώρα, στο σύνολο σαράντα και ισάριθμοι συμπαθούντες.
-.          Άρα από την τάξη του 33 δεν θα ήταν και οι σαράντα, θα ήταν πολλοί λιγότεροι. Αυτοί τώρα οι «Φίλοι του Λαού» στη συνέχεια, περάσανε όλοι στο ΕΑΜ;
Β.         Περάσανε όλοι, εκτός από μερικούς που φύγανε, που τους ξέρουμε ποιοι φύγανε, κουράστηκαν και έφυγαν. Ας πούμε ένας που έφυγε, ήταν ο Δημητριάδης Κώστας, λοχαγός του πυροβολικού. Όταν ήρθε η περίπτωση το Δεκέμβρη να δράσουμε υπέρ του ΕΑΜ, ο Δημητριάδης δεν δέχτηκε και έμεινε στον κυβερνητικό στρατό.
-.          Ενώ όλοι οι υπόλοιποι είχατε οργανωθεί στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ;
Β.         Είχαμε οργανωθεί και στον ΕΛΑΣ και πήραμε μέρος εναντίον των Εγγλέζων…
-.          Στις επιχειρήσεις το Δεκέμβρη του 44;
Β.         Συνέβη το εξής, εμένα με στείλανε να καταλάβω την Εφορία Υλικού Πολέμου, ήταν ένα συγκρότημα απέναντι στον Ευαγγελισμό, που είναι τώρα το Μουσείο Μπενάκη, και είχε μέσα πυροβόλα και συνεργεία που επισκεύαζαν τα κανόνια. Εγώ πήγα εκεί με το τμήμα μου, ήμουν διοικητής συντάγματος το Δεκέμβρη, πήγα και το κατέλαβα και μάλιστα ήμουν έτοιμος να στείλω περιπολίες στο Κολωνάκι, να πάρουμε μερικά σπίτια. Εκεί παίρνω διαταγή να αποσυρθώ και να εγκαταλείψω την αποστολή μου. Τι να κάνω εγώ, αποσύρθηκα και γύρισα πίσω. «Γιατί με αποσύρατε;», «είχανε» λέει «στην Εφορία Υλικού Πολέμου ορισμένα λάστιχα αυτοκινήτων οι Εγγλέζοι, για να μην έχουμε ιστορίες μετά…», «μα οι Εγγλέζοι μας επιτίθενται …». Έδειχναν την αδιάφορη στάση που είχε το ΕΑΜ τότε, είχε ερμαφρόδιτη …δηλαδή μας κάναν επίθεση οι Εγγλέζοι, εμείς αντεπιτιθέμεθα, αλλά πάλι είχαμε αμφιβολίες μήπως μας κάνουν ιστορίες οι Εγγλέζοι.
-.          Εννοείς ερμαφρόδιτη στάση, δεν ήταν αποφασιστική η στάση του ΕΑΜ απέναντι στους Εγγλέζους;
Β.         Ναι. Μετά λοιπόν ανταμώνω στο δρόμο το Δημητριάδη αυτόν και μου λέει «τι πάθατε και φύγατε από εκεί, από την Εφορία Υλικού Πολέμου που την είχατε καταλάβει;», «που το ξέρεις;», μου λέει «εγώ ήμουν εκεί και υπεράσπιζα. Όταν την είχατε καταλάβει αναγκάστηκα και αποκλείστηκα εκεί σε ένα υπόγειο μαζί με τους…..και όταν…λέω ‘μη φοβάστε, είναι ένας φίλος μου καλός, Βενετσανόπουλος, και δεν έχουμε να πάθουμε τίποτα», και μου λέει «γιατί φύγατε;», τι να του πω; Δεν είχα να του πω τίποτα. Έτσι το θυμόμαστε το επεισόδιο με το Δημητριάδη…
-.          Το συμμαθητή σου;
Β.         Ναι, είχαμε διαχωριστεί και ήμαστε αντίπαλοι πια εκεί. Αυτός ήταν καταλυμένος από τη θέση τη δικιά μας και απόρησε, που με είδε και εμένα διοικητή και έφευγα.
-.          Εκτός από την ένταξη στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, αυτοί οι αξιωματικοί που ήσασταν στους «Φίλους του λαού», με το Κομμουνιστικό Κόμμα, που κυριαρχούσε τότε και τα οργάνωνε όλα αυτά, τι σχέση είχατε;
Β.         Εμείς κοίταξε λεγόμασταν ΄΄κομμουνιστική κίνηση΄΄, εγώ την ονόμαζα «κομμουνιστική», ο Παπαγιάννης τη γράφει στο βιβλίο του, την ονομάζει «αντιφασιστική κίνηση», «αντιφασιστική ομάδα αξιωματικών». Εγώ πάλι με δική μου πρωτοβουλία την ονομάζω «αντιφασιστική κομμουνιστική κίνηση».
-.          Ήταν κομμουνιστική;
Β.         Ήταν.
-.          Αντιφασιστική ήταν σίγουρα.
Β.         Και κομμουνιστική γιατί όλοι ήμασταν φίλοι με το Κόμμα και στο τέλος αυτή προσχώρησε και στο Κόμμα.
-.          Σαν κίνηση; Ή μερικοί από εσάς προσχωρήσατε και στο Κόμμα;
Β.         Σαν κίνηση. Μερικοί από αυτούς βέβαια τώρα φύγανε. Θυμάμαι έναν σαν μαζευτήκαμε σε ένα σπίτι στην Αγία Παρασκευή, Μιχάλης Στεφάνου λεγόταν. Πήγαμε εκεί, μαζευτήκαμε και αποφασίσαμε να πάρουμε επαφή με το Κομμουνιστικό Κόμμα σαν κίνηση.
-.          Πότε έγινε αυτό Βασίλη;
Β.         Έγινε το 1943.
-.          Άρα κάπου εκεί στο 1943 εντάσσεστε και στο κομμουνιστικό Κόμμα ενεργά ως μέλη.
Β.         Πήραμε επαφή με το Κόμμα, μας σύνδεσε ο Γιάννης ο Παλάσκας, ο οποίος είχε πάει στην Αλβανία, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της κίνησης. Ήταν στην Αλβανία και μετά την Αλβανία πήγε στην  Εύβοια μόνιμα, επειδή προπολεμικά είχε υπηρετήσει εκεί.
-.          Στην Αλβανία ο Παλάσκας γιατί πήγε; Πότε εννοείς;
Β.         Όταν έγινε ο πόλεμος υπήρχε η κίνηση αυτή…
-.          Υπήρχε βέβαια, από Μεταξά υπήρχε.
Β.         Πήγε ……στο στρατό υπηρετούσε.
-.          Εννοείς στον πόλεμο κατά των Ιταλών;
Β.         Ναι. Εγώ δεν πήγα γιατί ήμουν στη βασιλική φρουρά και με έγκριση της οργάνωσης το είχα πει και μου είπαν «μείνε εκεί, καλό είναι και για εμάς». Ο Στέφανος πήγε, ήταν στα οχυρά.
-.          Και περιμένω το βιβλίο σου. Σήμερα έχουμε 2002 και είναι 13 του Γενάρη, και είσαι Βασίλη 90 χρονών;
Β.         91. Θα παραδώσω το βιβλίο τώρα εδώ, ξέρουν αυτοί να το απαλλάξουν από κάθε περιττό, να το διαμορφώσουν και να το στείλουν στη Σύγχρονη Εποχή να το εκδώσουν.
-.          Θέλω να μου πεις για τους αξιωματικούς της Σχολής ευελπίδων και αν θυμάσαι για τους αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού, της σχολής Δοκίμων και της Αεροπορίας, των Ικάρων δηλαδή, πόσοι νομίζεις εσύ από αυτούς τους αξιωματικούς, τα στελέχη δηλαδή, αλλά και τους υπαξιωματικούς τους μονίμους, ότι ήταν στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ; Πόσοι νομίζεις ότι εντάχθηκαν στην κατοχή και βγήκαν …
Β.         Από τους της Σχολής Ευελπίδων; Από αυτούς μπορώ να σου πω, από τους άλλους έχω λίγα στοιχεία, τους Ικάρους κλπ. Τους Ικάρους ξέρω, ο Πάγκαλος, ο πατέρας αυτού του…
-.          Του Θόδωρου.
Β.         Ναι, ο οποίος ήταν τότε της ίδιας της χρονιάς μ’ εμάς, κάναν τότε κοινές ασκήσεις οι ίκαροι οι δόκιμοι και οι ευέλπιδες…εκεί λοιπόν με τον Πάγκαλο γνωριστήκαμε και ξέρω μετά που έφυγε…
-.          Της αεροπορίας ήταν ο Πάγκαλος;
Β.         Ναι, στη Λοζάννη έμενε και εκεί πήγε και ο γιος του και σπούδασε στη Γαλλία, ο κατόπιν υπουργός του ΠΑΣΟ-. Ο Πάγκαλος αυτός ήταν καλό στοιχείο, ο πατέρας του δηλαδή, τον θεωρούσαμε τότε, και εκ των υστέρων καλός ήταν.
-.          Της Σχολής Ικάρων λοιπόν αυτός. Άλλους δεν ξέρεις από την Ικάρων;
Β.         Όχι δεν ξέρω.
-.          Από το ναυτικό;
Β.         Από το ναυτικό πάλι ξέρω έναν. Ο Σόλων Γργηγοριάδης ήταν και αυτός στην κίνηση τη δική μας. Αυτός με πήρε μια μέρα και πήγαμε στο στόλο. Εκεί πρώτα φορά πήγα εγώ, ανέβηκα πάνω, μας χαιρετούσαν, μου λέει αυτός «έλα, πάμε στη σημαία», τότε κάτι μου… και εκεί μου γνώρισε έναν αξιωματικό ο οποίος είπε ότι ήταν Ύπαρχος. Ύπαρχος λεγόταν;
-.          Ύπαρχος, σωστά.
Β.         Καθώς δε …δε θυμάμαι καλά, λεγόταν Μετζελόπουλος…
-.          Μελετόπουλος μήπως;
Β.         Μελετόπουλος. Αυτός ήταν συμπαθών με το κίνημα, απ’ ότι μου έλεγε ο Σόλωνας.
-.          Βασίλη αυτά επί Μεταξά, θυμάσαι ποια χρονιά; Ο Σόλων ο Γρηγοριάδης ήταν και αυτός της Σχολής Δοκίμων;
Β.         Ναι, μάλιστα ήταν και ο πρώτος της Σχολής Δοκίμων, είχε βγει …αλλά τον διώξανε μετά, δεν ξέρω για ποιους λόγους. Ήταν ο Χατζηκυριάκος τότε υπουργός ναυτικών και πήγε ο πατέρας του τότε και ρώτησε «γιατί τον διώξανε το γιο μου;» και του είπαν τους λόγους και ρώτησαν «εσύ τι θα έκανες;», «θα τον έδιωχνα και εγώ» λέει. Αυτά μου τα είχε πει ο Σόλωνας αλλά δεν μου είχε πει γιατί τον διώξανε, δεν θυμάμαι. Μάλλον είχε δημοσιεύσει κάτι για τον Αβράμ, που ήταν υπουργός ναυτικών, ότι ήταν κάτι, «πούστης», στην εφημερίδα και μετά τον διώξανε.
-.          Από αυτούς στον ΕΛΑΝ, στον αντίστοιχο ΕΛΑΣ ναυτικού, δεν θυμάσαι ποιοι ήταν;
Β.         Όχι.Εγώ είχα κάτι στοιχεία από κάποιον που ήταν στο Βόλο, δεν ξέρω αν θα τα θυμηθώ… για το Βόλο δεν τα έχω γράψει.
-.          Από τη Σχολή Ευελπίδων πόσοι νομίζεις εσύ ότι ήταν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και πόσοι στον ΕΛΑΣ;
Β.         Από τη Σχολή Ευελπίδων πρέπει να ήταν, συνολικά δηλαδή, περί τους τριάντα και από τους συμπαθούντες ισάριθμοι.
-.          Στους «Φίλους του Λαού» εννοείς.
Β.         Όχι, δεν τους λέγαμε «Φίλους του Λαού», υπήρχε ένα διάστημα που ειπωθήκαν «Φίλοι του Λαού» αλλά μετά σκόρπισε η ονομασία…..
-.          Να μην τη λέμε έτσι;
Β.         Ναι. Την είχε κάποιος, ο Μάθεσης, ο οποίος δεν σύνδεε τους «Φίλους του Λαού» με το Κόμμα.
-.          Ο Μάθεσης της Κεντρικής Επιτροπής που υπάρχει και ερωτηματικό γι’ αυτόν;
Β.         Ναι, ναι. Και μείς, εγώ και ο Στέφανος βασικά τον ρωτούσαμε «γιατί δεν μας συνδέεις;», «σας έχω συνδέσει». Ψέματα. Και του δίναμε λεφτά, συνδρομές, ενίσχυση, τις έδινε αυτός και δημοσίευε στο Ριζοσπάστη που έβγαζε η Κεντρική Επιτροπή παλιά, με τα στοιχεία που δίναμε εμείς. Και μείς νομίζαμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Αλλά όταν μετά καταλάβαμε, γιατί μας είπε ο Πολύδωρας ότι «δεν είστε συνδεδεμένοι», του είπαμε του Μάθεση «γιατί δε μας συνδέεις;» και είπε «εγώ έχω ευθύνη απέναντι στη Διεθνή» και φύγαμε από τότε εμείς.
-.          Δηλαδή ο Μάθεσης, μέλος τότε της παλιάς Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, κρατούσε την ομάδα αυτή των αντιφασιστών αντιδικτατορικών κομμουνιστών αξιωματικών για δικούς του λόγους και δεν σας συνέδεε με το Κόμμα;
Β.         Ναι.
-.          Αυτά μέχρι το 1940…
Β.         Και το 1943…
-.          Που πήρατε απόφαση μόνοι σας να πάτε να συνδεθείτε;
Β.         Ναι.
-.          Η οργάνωσή σας των αντιστασιακών αξιωματικών, πώς τη λένε; πρέπει να τα έχει αυτά τα στοιχεία.
Β.         Να τα έχει είναι…..ήταν ο Στέφανος, εγώ, ο Παλάσκας, δεν κρατάγαμε αρχεία, με το μυαλό μας. Ότι έχει γράψει ο Στέφανος και ότι έχω γράψει εγώ. Και ο Παλάσκας, πέθανε κιόλας και αυτός ήταν ο μοχλός, η διάνοια της αντίστασης…
-.          Κρατούσε αρχείο ο Γιάννης; Μήπως έχει;
Β.         Δεν έχει. Εγώ κρατάω με τη γυναίκα του επαφή, δεν έχει.
-.          Κρίμα. Άρα λες ότι γύρω στους 30 με 35 αξιωματικούς της Σχολής Ευελπίδων ήταν μετά που στελεχώσατε τον ΕΛΑΣ;
Β.         Ναι.
-.          Και από αυτούς τους αξιωματικούς μια ακόμα μικρότερη μερίδα, μείνατε μέσα στο κομμουνιστικό Κόμμα, ταλαιπωρηθήκατε, διωχτήκατε;
Β.         Ναι.

ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

onalert