του Γ.Ανδρανιστάκη
«Όσα συνέβησαν εδώ  δεν έχουν καμία σχέση με την ευρύτερη κουλτούρα του ελληνικού λαού», δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδιας από την
Μανωλάδα και εμένα του κακούργου μου ήρθε ενστικτωδώς στο νου το Γκεμπελικό (κάποιοι το αποδίδουν και στον Χέρμαν Γκαίρινγκ ή τον Ρούντολφ Ες) «όταν ακούω κουλτούρα, τραβάω πιστόλι». Άπαγε της βλασφημίας! Ουδεμία σχέση ο Νικόλαος με τον Γιόζεφ, το πιστόλι πάντως τραβήχτηκε και ήταν και καραμπίνα.

 Ο κ. Δένδιας μίλησε για κουλτούρα, δηλαδή για καλλιέργεια, μέσα από τα φραουλοχώραφα και τούτο, όσο να 'ναι, αξίζει τον έπαινό μας, παρόλο που κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα λογοπαίγνια είναι οι πόρνες του χιούμορ. Επί της ουσίας όμως, ο κ. υπουργός δεν δικαιούται δια να ομιλεί, πόσο μας λείπει ο Μένιος αυτές τις δύσκολeς ώρες, για την κουλτούρα του ελληνικού λαού, ούτε την ευρύτερη ούτε την στενότερη. Εκτός κι αν εννοεί τα υποδείγματα κουλτούρας που παράγει ο ίδιος, ως εντολοδόχος της κυβέρνησης, εννοείται, στους  δέκα μήνες που είναι υπουργός.

 Από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Από τα βασανιστήρια τύπου Άμπου Γράιμπ που μας έχουνε κάνει ρεζίλι σε όλο τον πλανήτη, από τον ξυλοδαρμό των διαδηλωτών, από τα χημικά, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα οποία μαντρώνονται μετανάστες, ναρκομανείς και άστεγοι, από τους ασφαλίτες που ελέγχουν τα στοιχεία των πολιτών, από το μοντάζ στις φωτογραφίες των βασανισθέντων του Βελβενδού, από τις επιδρομές σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, από την ανοχή προς τους χρυσαυγίτες των ειδικών δυνάμεων, από την διακηρυγμένη πρόθεσή του να βάλει τέλος στα κουσούρια της μεταπολίτευσης, από τη στοχοποίηση της Αριστεράς, που παρουσιάζεται περίπου ως συνοδοιπόρος των τρομοκρατών; Πόσες και πόσες ιστορίες, πόσες και πόσες αμαρτίες.

 Αυτή είναι η κουλτούρα του κ. Δένδια, η κουλτούρα της κυβέρνησης Σαμαρά. Και που να πέσει φωτιά να με κάψει, δεν διαφέρει και πολύ από την κουλτούρα των φραουλάδων  που σήκωσαν τις καραμπίνες.  Αν εξαιρέσεις  βέβαια τη γραβάτα.

 Από την Αυγή