Απόκριες. Οι ήρωες των παιδικών μας χρόνων.

Η αποδόμηση των κοινωνικών μας προτύπων.

Διανύουμε μέρες αποκριών και οι δρόμοι είναι γεμάτοι μεταμφιεσμένα πιτσιρίκια που πηγαίνουν με τη μαμά τους σε κάποιο παιδικό πάρτι. Στολές από φθηνά υφάσματα, πρόχειρα ραμμένες και τις περισσότερες φορές ''one size'', που σπάνια ταιριάζουν στο σωματότυπου του κάθε παιδιού. Παρόλαυτα τα βλέπεις να περπατάνε με τόσο καμάρι λες και ποζάρουν το ακριβότερο σχέδιο ενός Ιταλού μόδιστρου.
Τα κοριτσάκια συνήθως ενσαρκώνουν μικρές γλυκές πριγκίπησσες ή καλοσυνάτες νεραϊδες και τα αγοράκια ατρόμητους καουμπόη, γενναίους αστυνομικούς ή υπερήρωες κινουμένων σχεδίων. 
Συνήθως οι μικρές πριγκίπησσες κουβαλάνε ένα στέμμα, οι νεράιδες  ένα ραβδάκι, ο καουμπόη και ο αστυνομικός ένα πλαστικό πιστόλι και οι ήρωες  μια μπέρτα ''απογείωσης''.
Όλοι οι χαρακτήρες έχουν και από ένα πλεονέκτημα κάτι που τους κάνει  να υπερέχουν από ένα  απλό άνθρωπο. Κάτι που τους δίνει τη δύναμη να αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων.
Με τα χρόνια αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία που τους παραχωρείται δε θα κρατήσει για πολύ και ότι ο πρόσκαιρος παιδικός αλτρουισμος τους δεν αρκεί για να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.
Όταν πλέον μεγαλώσουν διαπιστώνουν ότι τελικά δεν ήταν και τόσο εύκολο ένας κούκος να φέρει την άνοιξη. Κοιτάνε στο παρόν και βλέπουν ότι από όλες αυτές τις μάχες που έδωσαν στα παιδικά τους χρόνια τους έμεινε μόνο το ''στέμμα'', το ''ραβδάκι'',το πλαστικό πιστόλι'' και η ''μπέρτα''. Μονάχα αυτά τα αντικείμενα εξουσίας τους έμειναν ως αντάλλαγμα από την απόφαση τους να παραιτηθούν απο τη μάχη.
Δεν έχουν νόημα πλεόν όλα αυτά. Είναι σοβαροί και καθώς πρέπει ενήλικες. Άλλωστε η πριγκίπησσα είναι ένα αξιώμα της μοναρχίας, η νεράϊδα θρύλος ενώ οι ήρωες των αγοριών αστικοί μύθοι, σύμβολα καταστολής ή παρωχημένα πρότυπα. 

Μαύρος στυλό