Τοποθέτηση προέδρου Π.Ο.ΑΣ.Υ στην διαβούλευση του ΣΥΡΙΖΑ

 Ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ μέσα από μία αναδρομή στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος των αστυνομικών, αναδεικνύει την αναγκαιότητα της απλής αναλογικής στην εκλογή των συνδικαλιστικών οργάνων και τη σκοπιμότητα

που εξυπηρετεί η επιχειρούμενη κατάργησή της.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων ιδρύθηκε το 1989 με βάση τις διατάξεις του Νόμου 1264/1982.   

Το Καταστατικό ίδρυσής της εγκρίθηκε με την υπ’  αριθ. 3797/1989 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με πρωτοβουλία αστυνομικών τόσο της  Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Νομού Πέλλας και της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών Νομού Ξάνθης, τα Καταστατικά των οποίων είχαν αναγνωριστεί εξαρχής με βάση το Ν. 1264/82, όσο και αστυνομικών από άλλα σωματεία, που είχαν ιδρυθεί την ίδια χρονική περίοδο ανά νομό της χώρας, με βάση τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα. Η αίτηση για την έγκριση του Καταστατικού, υποβλήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθήνας από τον σημερινό υπουργό Δικαιοσύνης  κ. Αντώνη Ρουπακιώτη και συζητήθηκε στις 5/5/1989. Από τα δύο προαναφερόμενα Σωματεία προέκυψε, ως ήταν επόμενο, και η Προσωρινή Διοίκηση της ΠΟΑΣΥ, η οποία και διοίκησε την Ομοσπονδία μέχρι το Α΄ Πανελλαδικό Συνέδριο, την 17-5-1990.   

Οι πρωτοπόροι συνδικαλιστές, όπως είναι γνωστό, υπέστησαν διώξεις για την εμμονή τους να λειτουργήσουν συνδικαλιστικά σωματεία με πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις και όχι όπως ήθελε η τότε υπηρεσιακή και πολιτική ηγεσία, ως σύλλογοι αστικού τύπου, με «ελεγχόμενο» ρόλο, μειωμένη συμμετοχή και περιορισμένη εκπροσώπηση. 

Το 1994 τελικά, μετά από σκληρούς αγώνες και δοκιμασίες, το όραμα των Αστυνομικών γίνεται πραγματικότητα. Κατοχυρώνονται πλέον θεσμικά οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των αστυνομικών με την ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων του Ν. 2265/1994 (ΦΕΚ Α-209).   

Οι Πρωτοβάθμιες Οργανώσεις, όπου λειτουργούσαν με βάση τον Αστικό Κώδικα, προσαρμόζουν τα Καταστατικά τους στις νέες διατάξεις του Νόμου 2265, προχωρούν σε αρχαιρεσίες με ενιαία ψηφοδέλτια και εντάσσονται στο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό τους όργανο, την ΠΟΑΣΥ. Το πάγιο αίτημα της Ομοσπονδίας για το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής δεν υιοθετήθηκε, αλλά το συνδικαλιστικό κίνημα αποδέχτηκε τότε τη νομοθετική ρύθμιση, ως είχε, επειδή αποτελούσε μια ισχυρή βάση de facto  νομιμοποίησης της λειτουργίας του και τερματισμού των διώξεων των στελεχών του.  

Η Ομοσπονδία, όπως και τα κόμματα της Αριστεράς, εκείνη την περίοδο, είχε διατυπώσει επίσης τις επιφυλάξεις της, όσον αφορά τον τρόπο οργάνωσης  και ειδικότερα το δικαίωμα που παρέχει ο νόμος στους αξιωματικούς (από το βαθμό του Aνθυπαστυνόμου και πάνω) να ιδρύουν ξεχωριστά σωματεία και Ομοσπονδία (ΠΟΑΞΙΑ) εφόσον δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στα ενιαία πρωτοβάθμια σωματεία - μέλη της ΠΟΑΣΥ.  Άποψή μας ήταν ότι πρέπει να μην παρεμβαίνει ο νομοθέτης σε θέματα οργάνωσης των εργαζομένων.  

Με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν όμως και οι πρώτες αρνητικές συνέπειες των διατάξεων του Ν. 2265/1994 και τούτο σε δυο βασικά σημεία: Στον τρόπο ανάδειξης των οργάνων με ενιαίο ψηφοδέλτιο όσο και στη λειτουργία σωματείων ανά νομό. Φαινόμενα πελατειακών σχέσεων, παραγοντισμού, αποκλεισμών, διαγραφών συναδέλφων κλπ, μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα, είναι η ενίσχυση της δημοκρατικής μας λειτουργίας. Αφενός με τη διεκδίκηση της απλής αναλογικής ως ενός γνήσιου – αντιπροσωπευτικού συστήματος εκλογής των οργάνων, αφετέρου δε με τη δημιουργία περισσότερων σωματείων, ιδίως σε μεγάλες γεωγραφικές περιοχές, όπου υπήρχε μικρή συμμετοχή στα κοινά και μη επαρκής εκπροσώπηση στα συνδικαλιστικά όργανα.   

Η σταδιακή απογοήτευση και η διάψευση των ελπίδων χιλιάδων συναδέλφων μας για υγιή συνδικαλιστική λειτουργία, σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και την απόρριψη βασικών αιτημάτων μας εκ μέρους των εκάστοτε κυβερνήσεων, οδήγησαν στον κλονισμό της εμπιστοσύνης των συναδέλφων προς τα συνδικαλιστικά όργανα και συνακόλουθα στον αποσυνδικαλισμό, στην αδιαφορία και στη μη συμμετοχή στα συνδικαλιστικά δρώμενα, ενώ την ίδια ώρα έβρισκαν πρόσφορο έδαφος ομαδοποιήσεις και προσωπικές «στρατηγικές» από συναδέλφους που υπόσχονταν δήθεν «λύσεις» στα προβλήματα, χάριν της προσωπικής τους και μόνον «αίγλης».  

Για όλους αυτούς τους λόγους από το 11ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας (2.000), τίθεται ξεκάθαρα πλέον και ως αίτημα του ανώτατου συνδικαλιστικού μας οργάνου, η τροποποίηση του Ν. 2265/1994. 

Τελικώς, το 2011, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υιοθετεί τις προτάσεις μας και προβαίνει στην αλλαγή του Ν. 2265/1994 με την ψήφιση του άρθρου 18 του Νόμου 3938/2011 (ΦΕΚ 61 από 31.3.2011), το οποίο καθιερώνει την απλή αναλογική ως σύστημα εκλογής των οργάνων, προσδιορίζοντας ταυτόχρονα τα όρια λειτουργίας των σωματείων όχι «ανά νομό», που δεν υφίσταται πλέον με τη νέα διοικητική διαίρεση της χώρας, αλλά σε επίπεδο Αστυνομικής Διεύθυνσης ή Διεύθυνσης Αστυνομίας. Έτσι, στην Αττική προβλέπεται η λειτουργία περισσότερων σωματείων (Αθήνα, Πειραιάς, Βορειοανατολική Αττική, Νοτιοανατολική Αττική και Δυτική Αττική), καθώς επίσης και στον Έβρο, στην Αιτωλοακαρνανία και στα Δωδεκάνησα, όπου έχουν ήδη ιδρυθεί και λειτουργούν νέα σωματεία.  

Η καθιέρωση της απλής αναλογικής, που σημειωτέον εφαρμόζεται από τους πυροσβέστες και τους λιμενικούς πολύ πριν από το 1994 χωρίς να έχει τεθεί ποτέ ζήτημα «κομματικοποίησης» των συναδέλφων, έγινε δεκτή με ανακούφιση από τη συντριπτική πλειοψηφία των σωματείων μας. Μάλιστα, στο πρώτο εκλογοαπολογιστικό συνέδριο της Ομοσπονδίας μετά την εφαρμογή του Νόμου 3938/2011, στο 22ο συνέδριό μας, το 2012 στη Θεσσαλονίκη, εξελέγη πανηγυρικά η ενεστώσα διοίκηση της ΠΟΑΣΥ, χωρίς απολύτως κανένα πρόβλημα. Υπήρξαν τρία ψηφοδέλτια και ο σχηματισμός τόσο του Δ.Σ. όσο και του προεδρείου, έγιναν με πνεύμα ενότητας και καλής πίστης.   

Όσοι εγείρουν επομένως εκ των υστέρων ζήτημα δήθεν «κομματικοποίησης», πιστεύουμε ακράδαντα ότι κινούνται εκ του πονηρού, διότι αποσιωπούν την ρητή συνταγματική πρόβλεψη για τον ακομμάτιστο χαρακτήρα του συνδικαλιστικού μας κινήματος, αφετέρου δε δεν απαντούν στο καίριο ερώτημα αν είναι δημοκρατική λειτουργία και προάγει τον συνδικαλιστικό και αστυνομικό θεσμό η τακτική των αποκλεισμών, της φίμωσης της αντίθετης άποψης και της εμφάνισης μιας εικονικής ομοφωνίας  με πλειοψηφίες του τύπου 99,9%, που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.  

Όπως φάνηκε και από τις εμπειρίες μας τα δυο χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την ψήφιση του νέου νόμου, ο συνδικαλισμός μας θωρακίζεται με τη δημόσια έκφραση ξεκάθαρων θέσεων και με την προσήλωση στην τήρηση των δημοκρατικών διαδικασιών και όχι με κινήσεις στο παρασκήνιο και το μαύρο σκοτάδι.  Η δημοκρατία, ο έλεγχος και η διαφάνεια σε έναν ευαίσθητο χώρο, όπως είναι η Ελληνική Αστυνομία, μόνο ευεργετικά μπορούν να λειτουργήσουν, καθώς οι όποιες ανωριμότητες και οι όποιοι συνδικαλιστικοί αυθορμητισμοί, θα αποκαλύπτονται άμεσα και θα αντιμετωπίζονται στο πλαίσιο της δημοκρατικής λειτουργίας των οργάνων.  Η ενότητα και η αγωνιστικότητα, δεν οικοδομούνται μόνο στο όνομα των διαπροσωπικών σχέσεων, αλλά κυρίως με βάση τους κανόνες και τις αρχές, που θα είναι σεβαστές από όλους και θα αντέχουν σε βάθος χρόνου, ανεξάρτητα από πρόσωπα. Αντιθέτως, η υιοθέτηση έωλων επιχειρημάτων για την δήθεν αναγκαιότητα τροποποίησης του συνδικαλιστικού νόμου, πλήττει καταφανώς τις δημοκρατικές μας κατακτήσεις και εγκυμονεί νέους κινδύνους.  

Επομένως, οποιαδήποτε τυχόν απόπειρα επιστροφής σε πρακτικές του παρελθόντος, όχι μόνο υπονομεύει το συνδικαλιστικό μας κίνημα, αλλά πιστεύουμε ακράδαντα ότι εξυπηρετεί πρωτίστως προσωπικά συμφέροντα και υπόκειται σε κομματικές σκοπιμότητες που δεν συνάδουν με τους διακηρυγμένους στόχους μας, όπως αυτοί απορρέουν από το Ελληνικό Σύνταγμα, τους νόμους και το Καταστατικό λειτουργίας της Ομοσπονδίας μας.