Argo: Και το Όσκαρ πηγαίνει…στο Πεντάγωνο και στο ισραηλινό λόμπι

OmniaTv

Eίναι από καιρό γνωστό ότι το Χόλιγουντ αντικατοπτρίζει και προωθεί τις πολιτικές των ΗΠΑ (που με τη σειρά τους καθορίζονται από το Ισραήλ και τους υποστηρικτές του).

Για άλλη μια φορά αυτό συνέβη , όταν η Μισέλ Ομπάμα ανακοίνωσε το Όσκαρ για την νίκη του «Argo» – μια εξαιρετικά προπαγανδιστική, αντι-ιρανική ταινία. Μέσα στη λάμψη και τον ενθουσιασμό, το Χόλιγουντ και ο Λευκός Οίκος αποκαλύπτουν τη συμφωνία τους και στέλνουν το μήνυμά τους, εγκαίρως, πριν τις επερχόμενες συνομιλίες γύρω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Το Χόλυγουντ έχει μακρά ιστορία στην προώθηση της πολιτικής των ΗΠΑ. Το 1917, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Επιτροπή του προέδρου Woodrow Wilson για τη Δημόσια Πληροφόρηση, (CPI), ζήτησε τη βοήθεια της Αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας για να κάνει ταινίες εκπαίδευσης και χαρακτήρων που να υποστηρίζουν τον «σκοπό». Ο George Creel, πρόεδρος της CPI, πίστευε ότι ο ρόλος των ταινιών ήταν να «φέρουν το ευαγγέλιο του αμερικανισμού σε κάθε γωνιά του πλανήτη.»

Το συμβόλαιο έγινε ακόμα πιο ισχυρό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν, όπως γράφει ο ιστορικός Thomas Doherty: «To συμβόλαιο μεταξύ του Χόλιγουντ και της Ουάσινγκτον ήταν μια προφανής αμερικανική και δημοκρατική διευθέτηση, ένα πλέγμα δημόσιας πολιτικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η ανάγκη του κράτους και των επιχειρήσεων. Η συμβολή του Χόλιγουντ ήταν η παροχή της προπαγάνδας. Μετά τον πόλεμο, η Ουάσιγκτον ανταπέδωσε με τη χρήση επιδοτήσεων, ειδικών διατάξεων στο σχέδιο Μάρσαλ και γενική ισχύ για να ανοίξουν άμεσα οι ευρωπαϊκές αγορές κινηματογραφικών ταινιών που αντιστέκονταν.»

Το Χόλιγουντ έχει συχνά δανειστεί τις ιδέες των σεναρίων του από την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και τις έχει ενισχύσει. Τα σενάρια υπερπαραγωγών της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχουν ως θέμα τους τη σύγχρονη διεθνή τρομοκρατία. το Χόλιγουντ σπάνια άγγιζε το θέμα της τρομοκρατίας στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και του 1970, όταν το φαινόμενο δεν ήταν ψηλά στην ατζέντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, σε τίτλους ειδήσεων ή στην αμερικανική συνείδηση ​​του κοινού. Στη δεκαετία του 1980, στα χνάρια της πολιτικής της κυβέρνησης Ρήγκαν, η εμπορική κινηματογραφική βιομηχανία έφερε «τρομοκράτες» κακοποιούς στη μεγάλη οθόνη (μετά την κατάληψη της αμερικανικής πρεσβείας στην Τεχεράνη, που είναι το θέμα του ντοκιμαντέρ «Argo»), καθιστώντας την τρομοκρατία ένα προϊόν για υπερπαραγωγές στη δεκαετία του 1990 .

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι το Χόλιγουντ δεν είναι μόνο μιας βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά ότι είναι και ένα από τα πιο ισχυρά και παγκόσμια μέσα διάδοσης ιδεών μέσω της οπτικής προπαγάνδας. "Η προπαγάνδα ορίζεται ως ένας ορισμένος τύπος ςμηνυμάτων που εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό εξάπλωσης ή εμφύτευσης ενός συγκεκριμένου πολιτισμού, φιλοσοφίας, άποψης ή ακόμα και ενός συγκεκριμένου συνθήματος". Με αυτή τη δυνατότητα, το Χόλιγουντ κατέχει τον κόσμο των ιδεών σε μια κλίμακα πολύ μεγάλη και πολύ επικίνδυνη για να την αγνοούμε – δείτε αυτό το εξαιρετικό παράδειγμα απότον Gilad Atzmon – για το Χόλιγουντ και το παρελθόν.

Ο Atzmon γράφει:

«Η Ιστορία συνήθως θεωρείται ως μια προσπάθεια για να παραχθεί ένας δομημένος απολογισμός του παρελθόντος. Υποτίθεται ότι μας μαθαίνει αυτό που πραγματικά συνέβη, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ισχύει αυτό. Αντ' αυτού, προσπαθεί να κρύψει τη ντροπή μας αποκρύπτοντας διάφορα στοιχεία, γεγονότα και συμβάντα από το παρελθόν μας, τα οποία δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Έτσι, η Ιστορία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα σύστημα απόκρυψης. Κατά συνέπεια, ο ρόλος του ιστορικού είναι πραγματικά παρόμοιος με εκείνον του ψυχαναλυτή: και οι δύο στοχεύουν να αποκαλύψουν το απωθημένο. Για τον ψυχαναλυτή, είναι το ασυνείδητο. Για τον ιστορικό, είναι η συλλογική ντροπή μας.»

Καθώς το Χόλιγουντ και ο Λευκός Οίκος με ανυπομονησία αγκάλιαζαν το ντοκιμαντέρ «Argo» και το προπαγανδιστικό του μήνυμα, την ίδια στιγμή, ασύστολα και συνειδητά, κρύβουν μια κρίσιμη πτυχή αυτού του «ιστορικού» γεγονότος. Η λάμψη έθαψε το πολύ σημαντικό γεγονός ότι οι ιρανοί φοιτητές που κατέλαβαν την αμερικανική πρεσβεία στην Τεχεράνη, κατάφεραν να αποκαλύψουν στον κόσμο το σκοτεινό μυστικό του Ισραήλ.

Τα έγγραφα που χαρακτηρίζονταν ως «SECRET» αποκάλυψαν τις δραστηριότητες της LAKAM. Η LAKAM, που ιδρύθηκε το 1960, ήταν ένα ισραηλινό δίκτυο οικονομικής κατασκοπείας των ΗΠΑ με σκοπό τη «συλλογή επιστημονικών πληροφοριών στις ΗΠΑ για την αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ».

Όπως έχουν τα πράγματα, ο σκοπός της ταινίας και οι υποστηρικτές του ήταν να βάλουν τις αποκαλύψεις στο παρασκήνιο, στέλνοντας ένα οπτικό μήνυμα στο ανυποψίαστο κοινό – να επιρρίψει τις ευθύνες τής (μάλλον πιθανής) αποτυχίας των επικείμενων διαπραγματεύσεων για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, στους Ιρανούς – τους ένοπλους γενειοφόρους Ιρανούς χειριστές -όπλων του «Argo», οι οποίοι αξίζουν τη συλλογική τιμωρία της Αμερικής όπως και τις θανατηφόρες κυρώσεις.

(της Soraya Sepahpour-Ulrich, Μελετήτρια της Δημόσιας Διπλωματίας, ανεξάρτητη ερευνήτρια και συγγραφέας με έμφαση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και στο ρόλο του λόμπι.

Πηγή OmniaTv