Η Ομιλία του Γιάννη Σταμούλη στο 17 Συνέδριο της ΕΑΠΣ

Κυρίες και Κύριοι  

Το συνέδριο μας γίνεται στην έναρξη μιας ακόμα μνημονιακής χρονιάς, στα πλαίσια μιας σκληρής άδικης και αντιλαϊκής πολιτικής  που έχει καταδικάσει τη ζωή μας σε  μια συνεχή και απελπιστικά σταθερής  πορείας προς την εξαθλίωση, φτωχοποιώντας πλέον το μεγαλύτερο ποσοστό του λαού μας.  Οι Πυροσβέστες, το υποτίθεται αγαπητό Σώμα της κοινωνίας, αλλά και της πολιτείας,  είδαμε το πενιχρό μας εισόδημα  να μειώνεται κατά μέσο όρο 35%, μέσω ενός ανελέητου και συνεχούς τσεκουρώματος του

«ειδικού μισθολογίου- φτωχολογίου μας».  

Ως ένστολοι,  ήμασταν οι  παρίες του δημοσίου τομέα, προ  του μνημονιακού τυφώνα, εγκλωβισμένοι σε ένα χαμηλό επιδοματικό μισθό, που δεν ανταποκρινόταν ούτε στην εκβιαζόμενη υπερεργασία μας, ούτε στις ιδιαίτερες συνθήκες του επαγγέλματός μας. Η κατάσταση μετά την τροΐκανή  επέλαση, μας βύθισε ταχύτατα στην εξαθλίωση. Από το 2009 μέχρι και σήμερα ο βασικός μας μισθός περικόπηκε έως και 20 %,  τα επιδόματα μας  μέχρι και 45%., ενώ εξαφανίστηκε το δασικό επίδομα. Ακόμα και το «δυσθεώρητο ποσό των  2,93 ευρώ» που αποζημιώνεται η νυχτερινή εργασία μας, μειώθηκε κατά 33 λεπτά.  Η άγρια περικοπή συμπληρώθηκε από την κατάργηση των δώρων εορτών, του   επιδόματος αδείας, του επιδόματος γάμου και την παροχή οικογενειακού επιδόματος μόνο για όσους έγγαμους διαθέτουν ανήλικα παιδιά.

 Δυστυχώς η όρεξη του λόμπι των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και των μερκελιστών δεν μειώνεται. Για το 2014 προετοιμάζεται μια ακόμη  άγρια περικοπή, που θα βασίζεται στη κατασκευή ενός νέου μισθολογίου ένστολων, που όπως φημολογείται θα καταργεί τις μισθολογικές προαγωγές.  Η πολιτική αυτή, μας έκανε να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά ότι  η Πολιτεία δεν δίνει καμιά σημασία στο έργο μας και αδιαφορεί επίσης παντελώς για την στοιχειώδη δυνατότητα διαβίωσης μας.   Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται και στον πυροσβεστικό οργανισμό, ο οποίος πέρα από τις σκληρές περικοπές, δοκιμάζεται από άστοχες και καιροσκοπικές πολιτικές επιλογές, όπως αυτής της τριχοτόμησης του προσωπικού, αλλά και την πορεία στο βάλτο των διαδικασιών, για τον εκσυγχρονισμό των εσωτερικών δομών του Π.Σ. (αναδιοργάνωση, εκπαίδευση, κρίσεις και προαγωγές, μεταθέσεις, βαθμολόγιο).  

Ως  Ένωση  από την πρώτη στιγμή της  νέας πολιτικής διακυβέρνησης,  υποβάλαμε τις θέσεις και τις απόψεις μας για το σύνολο των προβλημάτων του Π.Σ, τόσο προς την πολιτική ηγεσία όσο και προς το Συμβούλιο Επιτελικού Σχεδιασμού του Α..Π.Σ. το οποίο και θα πρέπει να αναφέρουμε ότι μετά από χρόνια, και αλλεπάλληλες  παρεμβάσεις μας  ξεκίνησε να λειτουργεί και να συνεδριάζει σε τακτά διαστήματα, επεξεργαζόμενο θέσεις και απόψεις για τα μείζονα ζητήματα του Π.Σ.. Διαδικασία που σαφώς και θα πρέπει να πιστώσουμε στις πρώτες θετικές επιλογές  του νέου Αρχηγού του Π.Σ. του κ. Γεωργακόπουλου.  Με την ίδια θετική απόκριση υποδεχτήκαμε την πρωτοβουλία που πήρε η πολιτική ηγεσία για  θεσμικές παρεμβάσεις με  σκοπό την αναδιοργάνωση – αναβάθμιση του Π.Σ.. Σε όλα τα στάδια υποβάλαμε ολοκληρωμένο πλαίσιο προτάσεων προς αυτή την κατεύθυνση , πιστεύοντας καλόπιστα, μέχρι στιγμής, ότι η πρωτοβουλία θέλει να είναι ουσιαστική και να κινηθεί  προς την κατεύθυνσης της επίλυσης των χρόνιων προβλημάτων.  Κύριε Γενικέ

Η νομοθετική πρωτοβουλία που  σχεδιάστηκε και βγήκε για διαβούλευση, θέλει ακόμα πολύ δρόμο για να δικαιώσει τον  σκοπό του «την αναβάθμιση του Π.Σ.  Στα θετικά του, είναι ότι  περιλαμβάνει  αρκετές από τις  πάγιες θέσεις της Ένωσής μας, όπως την ανάδειξη του Π.Σ. ως τον κύριο επιχειρησιακό βραχίονα της Πολ. Προστασίας, την ενοποίηση των συντονιστικών κέντρων Π. Π. και Π.Σ., την ίδρυση της Σχολής Πολ. Προστ. στην Πυροσβεστική Ακαδημία, την πιστοποίηση του συνόλου των Εθελοντών από το Π.Σ., και την επίλυση ως ένα σημείο της ασφαλιστικής τους κάλυψης.  Δυστυχώς όμως ο μνημονιακός τοποτηρητής  δεν θα μπορούσε να μην βάλει την πινελιά του  στο ν/ο.  Η περικοπή του καταληκτικού βαθμού των συναδέλφων, πλοηγών, πληροφορικής και υγειονομικών και  η  βαθμολογική υποβάθμιση των Γεν. Επιθεωρητών, σαφώς και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αναβάθμιση.

Το ζήτημα όμως που πράγματι αποτελεί για εμάς  κόκκινη γραμμή, είναι  η πρόβλεψη  για δημοτικούς πυροσβεστικούς σταθμούς, μέτρο επαναφερόμενο από τις αρχές του αιώνα, όταν η πυρόσβεση γινόταν με ιππήλατες  χειροκίνητες αντλίες.  Δεν θα αναφερθώ περισσότερα στο ν/ο, διατυπώσαμε  ήδη εμπεριστατωμένα. την κριτική μας και περιμένουμε ότι θα ληφθούν υπόψη πριν πάει στη βουλή.   Κύριε Γενικέ  Η πραγματική αναβάθμιση πέρα από τα παραπάνω,  χρειάζεται καίριες αποφάσεις.  Πρέπει σήμερα κιόλας να επιλυθεί η τριχοτόμηση του πυροσβεστικού προσωπικού, που καθιστά  επιχειρησιακά ανεκμετάλλευτο το 1/3 του προσωπικού. 

Πρέπει σήμερα κιόλας να επιλυθούν οι θεσμικές δυσλειτουργίες που επιτρέπουν να γίνονται «μη αξιοκρατικές κρίσεις» στελεχών και  άδικες μεταθέσεις.  Πρέπει να εκσυγχρονιστούν οι κανονισμοί εσωτερικής λειτουργίας που χρονολογούνται πλέον πολλών δεκαετιών, να θωρακιστεί θεσμικά η  διοικητική λειτουργία της πυροσβεστικής καθημερινότητας.  Περιμένουμε επιτέλους  μια ουσιαστική αναδιοργάνωση που θα καταστήσει το Π.Σ. σύγχρονο και επιχειρησιακά αποτελεσματικό. 

Περιμένουμε να αρχίζουν να πληρώνουν το κόστος της  πλήρους και αποκλειστικής εργασίας μας, οι  μεγάλες  ιδιωτικές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν το έργο μας ως παράγοντα κερδοφορίας τους (αεροδρόμια, λιμένες, ΠΑΘΕ, ΒΙΠΕ)  Περιμένουμε παράλληλα να διασφαλίστε τον κοινωνικό χαρακτήρα των υπηρεσιών μας προς τους δοκιμαζόμενους  Έλληνες πολίτες, απολαμβάνοντας  υψηλού επιπέδου υπηρεσίες προστασίας  τόσο της ζωής τους, όσο  και της εναπομείνασας περιουσίας τους από τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές.πολίτες.  Στις μέρες της τροικανής «επέμβασης» περιμένουμε από την Κυβέρνηση να προστατέψει το Πυροσβέστη, τον άγρυπνο φρουρό της πολιτικής προστασίας της χώρας μας, από την περαιτέρω εξαθλίωση.  Συνάδελφοι η εμπειρία έχει δείξει ότι  οι προσδοκίες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων  δεν χαρίζονται.  Κερδίζονται και κατακτώνται με συνεπή και συνεχή αγώνα. 

 Το συνδικαλιστικό κίνημα των ενστόλων με παρακαταθήκη την υπεύθυνη και δυναμική  του παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες μπορεί με τη μαζική συμμετοχή  των  ένστολων εργαζομένων να καταφέρει να σβήσει την πυρκαγιά που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια καίει τη ζωή μας. 

Είναι καθήκον μας και θα το τηρήσουμε.