Η ευθύνη πλέον είναι ατομική!

Γραμματέας ΓυναικώνΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Μαρία 

  Όποιος νομίζει ότι η παρουσία της ΠΟΑΣΥ είναι λίγη ή αδικαιολόγητη, τον καλώ να μου δείξει τις πράξεις του, δήλωσε η Γραμματέας Γυναικών κ. Μαρία Γιαννακοπούλου, παρουσιάζοντας τα αιτήματα και τις προτάσεις για την ανακούφιση της αστυνομικής οικογένειας

  Την άμεση στήριξη της Γραμματείας Γυναικών από άνδρες και γυναίκες ζήτησε με κάθε ειλικρίνεια για έναν διαρκή αγώνα για τα προβλήματα της αστυνομικής οικογένειας, η γραμματέας της Γραμματείας Γυναικών της ΠΟΑΣΥ κ. Μαρία Γιαννακοπούλου. Μιλώντας στους εκπροσώπους των Πρωτοβαθμίων Οργανώσεων και στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που συμμετείχαν στο Γενικό Συμβούλιο, τους κάλεσε να υπερασπιστούν το λειτούργημα του αστυνομικού, τονίζοντας μεταξύ άλλών:

  Συνάδελφοι, έχω μιλήσει με όλους τους Προέδρους ή τους Γενικούς Γραμματείς σχεδόν όλων των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων. Ζήτησα τη βοήθειά σας, προκειμένου να συσταθεί η Γραμματεία Γυναικών σε όλες τις ενώσεις. Δεν το ζητάω, επειδή θέλω να έχω ρόλο. Γιατί το ζητάω; Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη οι συνδικαλιστικοί φορείς να υπάρχουν εξ' ολοκλήρου. Όπως προβλέπεται από το καταστατικό της Ομοσπονδίας. Πώς ανεχόμαστε να μην υπάρχει ένα φορέας στην ένωσή μας, κι ας είναι η Γραμματεία Γυναικών; Γίνεται να μην υπάρχει Πρόεδρος ή Γραμματέας; Δέχεστε να μην υπάρχει Πρόεδρος; Όχι! Γιατί δέχεστε να μην υπάρχει Γραμματεία; Είναι επιτακτική ανάγκη να θωρακίσουμε όσο πιο στεγανά μπορούμε το συνδικαλιστικό μας κίνημα.

  Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες απώλειας κεκτημένων μας δικαιωμάτων. Σας καλώ με ομόνοια, αποφασιστικότητα και ομοφωνία, πάνω απ' όλα ομοφωνία, να κάνουμε αυτό, για το οποίο μας επέλεξαν. Να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας. Είμαστε υπόλογοι της πράξης ή της απραξίας μας απέναντι σε αυτούς που μας εμπιστεύτηκαν και μας έστειλαν εδώ. Πενήντα χιλιάδες αστυνομικοί! Δεν νομίζω, ότι είναι μικρός αριθμός. Η ευθύνη πλέον είναι ατομική. Αφορά ξεχωριστά τον καθένα από εμάς. Κάποιοι Πρόεδροι μου έκαναν παράπονα, υπήρχαν κάποιοι που θεωρούσαν την παρουσία της Ομοσπονδίας λίγη και αδικαιολόγητη. Εδώ είμαστε. Όποιος νομίζει ότι η παρουσία είναι λίγη ή αδικαιολόγητη, τον καλώ να μου δείξει τις πράξεις του. Με την απραξία του δεν μπορεί να μιλάει.

  Επιτελούμε Λειτούργημα. Δεν νομίζω να αισθάνεστε το αντίθετο. Γιατί; Πρώτον, δεν πληρωνόμαστε. Πήρε κανείς από εσάς τον τελευταίο διάστημα μισθό; Εγώ πήρα «επίδομα», όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοι. Αφού, λοιπόν, δεν λάβαμε μισθό για τις Υπηρεσίες που προσφέρουμε, επιτελούμε Λειτούργημα. Και για ένα ακόμα λόγο: Η Αστυνομία, το να είσαι Αστυνομικός αποτελεί τρόπο ζωής και για μας τους ίδιους και για τις οικογένειές μας. Μπαίνουμε σε μια διαδικασία να σκεφτόμαστε, να ενεργούμε, να υπάρχουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Για κάποιον που έχει τρόπο ζωής τη δουλειά του, που δεν αμείβεται γι' αυτό, ΕΠΙΤΕΛΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ. Καλώ, λοιπόν, όλους σας να υπερασπιστείτε το Λειτούργημά μας!

Καταστρατηγείται η «Κανονιστική 11»

  Καταγγέλλω την καταστρατήγηση κεκτημένων δικαιωμάτων. Αναφέρω ενδεικτικά την Κανονιστική 11, που αφορά τα δικαιώματα των γυναικών αστυνομικών, όχι για να ζητήσω να εξαιρεθούμε από Υπηρεσίες. Απαιτούμε την ισότητα σε όλα τα επίπεδα. Όμως, μετά από επαναλαμβανόμενες καταγγελίες συναδελφισσών που υπηρετούν κυρίως στη ΓΑΔΑ, καταστρατηγείται το άρθρο 5 της προαναφερόμενης κανονιστικής. Διατάσσονται να εκτελέσουν νυχτερινή υπηρεσία εκτός της Υπηρεσίας, όπου οργανικά ανήκουν, χωρίς πρόβλεψη για την οικογένεια. Το γεγονός καταγγέλλουν και άνδρες συνάδελφοι, που διατάσσονται να εκτελέσουν υπηρεσίες, ταυτόχρονα με τις συζύγους τους αστυνομικούς. Τα οικονομικά της αστυνομικής οικογένειας δεν επιτρέπουν νταντά για τα παιδιά. Έχουμε στείλει σχετικό έγγραφο στην Ομοσπονδία. Καταθέτω στο Προεδρείο την Κανονιστική 11 και παρακαλώ όπως παραδοθεί στον Αρχηγό συμβολικά κατά την άφιξή του.

  Διεκδικούμε την εφαρμογή του Ν. 3865/2010 και στο Αστυνομικό Προσωπικό. Εκφράζεται, δε, η ανησυχία των γυναικών κυρίως συναδέλφων, που εισήχθησαν στο Σώμα κατά τα έτη 1991-1992.

  Θέλω, επίσης, να σας κάνω γνωστό ότι η Γραμματεία Γυναικών, εκτός του ελέγχου των καταγγελλομένων που φτάνουν σε αυτή, έχει σκοπό να αναδείξει τον ανθρωπιστικό ρόλο που μπορεί να έχει η Αστυνομία. Πιστεύουμε ότι ο Αστυνομικός ανήκει στην Κοινωνία, αφού από αυτή προέρχεται. Συγκεκριμένα:

1) Ζητάμε την επέκταση της αιμοδοτικής άδειας και για την παροχή αιμοπεταλίων.

2) Σε συνεργασία με το νοσοκομείο «Γεννηματάς» εξετάζουμε τη δυνατότητα και τη διαδικασία προσφοράς νωτιαίου μυελού από τα μέλη μας.

3) Ζητούμε συνάντηση με τον Πρόεδρο της IPA, από τον οποίο θα αιτηθούμε την παραχώρηση των ξενώνων της ΙΡΑ για συναδέλφους από την επαρχία, που μεταβαίνουν στην Αθήνα, για λόγος υγείας.

  Τέλος, ζητώ τη βοήθεια όλων των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων. Θέλουμε τη φωνή σας, θέλουμε τις ιδέες σας και τους προβληματισμούς σας. Να ξέρετε ότι θα είμαι στη διάθεσή σας.

  «Δεν είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι τις φωνές σου»

  Η Γραμματέας Γυναικών, με αφορμή εξάλλου την όξυνση που σημειώθηκε όσον αφορά τη ροή της συνεδρίασης από συγκεκριμένο συνάδελφο, ενώ μιλούσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, τόνισε όσον αφορά τη δική της αντίδραση:

  «Η Ιστορία του καθενός γράφεται από τον ίδιο, από την πορεία της ζωής του, το ήθος του, τα ιδανικά του, ακόμα και όταν αυτός θέλει να είναι Απών από αυτή. Η ιστορία μας γράφεται και μας συνοδεύει. Και πρέπει, συνάδελφε, να σου πω ότι όσο και να φώναζες κανείς δεν άκουγε. Ούτε πρόκειται να ακούσει, εκτός εάν τούτο ή κάτι άλλο ανάλογο είναι αυτό που επιζητάς. Να μην σε ακούμε.

  Πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι και δεν θα γίνω θεατής των δρώμενων. Είμαι νέα. Δεκαπέντε χρόνια υπηρεσίας, ενώ με το συνδικαλισμό ασχολούμαι από το 2002. Έχω απαιτήσεις από εσένα, που είσαι παλιός και έχεις απαιτήσεις από εμένα, που είμαι νέα. Έχω την προσδοκία και την απαίτηση να μου διδάξεις το συνδικαλιστικό ιδεώδες, να μου διδάξεις αξίες και ιδανικά για την συνδικαλιστική ζωή και δεν είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι τις φωνές σου. Για όποιον λόγο κι αν υπάρχουν. Θέλω να πιστεύω ότι για τα ιδανικά σου αγωνίστηκες και σπατάλησες μία ολόκληρη συνδικαλιστική ζωή, και όχι για τις φωνές σου».

  «Δεν βρισκόσουν ως γυναίκα εκεί...»

  Για τη δίωξη της προέδρου της Ροδόπης κ. Σταυρούλας Τζατζανά, είπε: Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν εκείνο που έπραξε η κυρία Τζατζανά, η Σταυρούλα, το Δ.Σ. της Ένωσής της, ο συνάδελφος από την ΠΟΑΞΙΑ, κι αποτέλεσε πειθαρχικό παράπτωμα. Μάλλον είμαι αδαής Σταυρούλα, συγχώρεσέ με. Δεν πρόκειται, βέβαια, να υπερασπιστώ τη γυναίκα Σταυρούλα, γιατί εκεί δεν βρισκόταν ως γυναίκα. Δεν κάναμε καμία τοποθέτηση συμπαράστασης ως Γραμματεία Γυναικών, γιατί δεν οφείλαμε. Δεν βρισκόσουν ως γυναίκα εκεί. Θα σε υποτιμούσα παρά πολύ, και εγώ και οι άλλες τέσσερις. Και γι' αυτό δεν το κάναμε. Ήσουν εκεί ως συνδικαλίστρια, ως αγωνίστρια. Και δεν ήσουν μόνη. Ήμαστε όλοι μαζί και συνεχίζουμε να είμαστε μαζί σου. Δεν θα υποτιμήσω τη συνάδελφο να της δώσω συγχαρητήρια για τον αγώνα της. Η Σταυρούλα δεν έγινε γνωστή από το «ατυχές» συμβάν στην Ροδόπη. Η Σταυρούλα είναι γνωστή, γιατί είναι αγωνίστρια, όπως και κάθε ένας από εμάς. Στην ταλαιπωρία της διοικητικής που διενεργείται, ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη σου. Είμαστε όλοι εμείς, η Γραμματεία Γυναικών, η Ομοσπονδία, οι Πρόεδροι και Γενικοί Γραμματείς των τοπικών ενώσεων, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι. Σταυρούλα, ξέρεις ότι από την Σχολή της Κομοτηνής εξήλθα το 2001. Η Σχολή της Κομοτηνής αποτελούσε Κόσμημα για την πόλη. Και είναι και Θεσμός, που απειλείται κάθε μέρα.