3 'Άρθρο αναγνώστη ''Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα''

Ξεκίνησα την εθελοντική μου πορεία στο Πυροσβεστικό Σώμα στα 21 μου χρόνια με αφορμή ένα σποτ στην τηλεόραση για τον εθελοντή πυροσβέστη. Ανέκαθεν μου άρεσε η προσφορά και η δράση και ομολογώ ότι τότε έβλεπα το ΠΣ με το δέος και τον θαυμασμό που αντικρίζει κάποιος ένα τεράστιο οικοδόμημα. Παράλληλα όμως μου άρεσε να παρακολουθώ και τα κοινά. Να συζητώ και να ακούω κάθε πλευρά προσπαθώντας να αναπτύξω μια καλή κριτική σκέψη και να μην μασώ οτι μου σερβίρουν. Να προσπαθώ να δω τι υπάρχει πίσω από αυτό που βλέπω και πίσω από αυτό που λέγεται.

Σήμερα η χώρα μας ως γνωστό βρίσκεται σε μια παρά πολύ κρίσιμη κατάσταση, η ζωή μας έχει κατακλυστεί από πολιτικές και κομματικές εντάσεις, πολιτικές προδοσίες, εθνοσωτήρια «κινήματα» κτλ κτλ. Ότι ήταν μαύρο χθες σήμερα προσπαθούν να το παρουσιάσουν άσπρο και το αντίστροφο. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, του λαού, του έθνους, των πολιτών, των ανθρώπων (όπως θέλετε πείτε το) έχει «εξεγερθεί» προσπαθώντας να αντιταχθεί στους σύγχρονους Σκίρωνες και να αποφύγει τις «Προκρούστιες κλίνες». Το Πυροσβεστικό Σώμα ως μέρος του κράτους, που όπως λένε οι «ειδικοί» πρέπει να «συμμαζευτεί», μπήκε και αυτό δειλά δειλά από αρχές της νέας διακυβέρνησης στο στόχαστρο. Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πλούσια και οι πολιτικοί αρκετά έξυπνοι να την πλάσουν και έτσι πολύ άνετα να καταφέρουν να σου περάσουν αυτό που θέλουν. Έτσι μέσα σε όλα οι «φυλακές λαθρομεταναστών» γίνανε «χώροι φιλοξενίας» και το «πετσόκομμα» Υπηρεσιών έγινε αναδιάρθρωση, αναβάθμιση, εξορθολογισμός, αναδιοργάνωση κτλ. Είναι επίσης γνωστές και οι τακτικές που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των στόχων αυτών. Στροφή μιας μερίδας εργαζομένων εναντίων άλλων, κομματικός συνδικαλισμός, διαίρει και βασίλευε, σαλαμοποίηση, τακτικές «Χότζα» κτλ κτλ.

Με τον πυροσβεστικό «συνδικαλισμό» άρχισα να ασχολούμαι όντας μόνο 2 χρόνια στο Σώμα συμμετέχοντας στην ίδρυση της Ένωσης Εθελοντών Πυροσβεστών Αττικής. Ήταν μια ομάδα ανθρώπων που σαν σκοπό είχαν να αναδείξουν και να υπηρετήσουν την ιδέα του πυροσβεστικού εθελοντισμού. Κάθε αρχή και δύσκολη όπως λέει και ο λαός. Στην αρχή μικρά και δειλά βήματα, αργότερα μεγαλύτερα, λάθη, παραλείψεις, ανασυγκρότηση δυνάμεων, συζητήσεις, ζυμώσεις, επαφές και άλλες επαφές και ξανά συζητήσεις και ξανά επαφές ώσπου μετά από αρκετό κόπο βρήκαμε τον βηματισμό μας για έναν στόχο και έναν σκοπό που ευτυχώς στην πορεία δεν χάσαμε. Και η Ένωση Εθελοντών Πυροσβεστών Αττικής μεγάλωσε και έγινε Πανελλήνια Ένωση Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος. Οι εθελοντές στο Πυροσβεστικό Σώμα είναι, όπως αρκετοί θα συμφωνείτε, ένα κομμάτι μιας «οικογένειας» και θα ήταν καταστροφικό λάθος ως Πανελλήνια Ένωση Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος ένα μέρος του ενδιαφέροντος να μην το δείχνει και για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας (έμμισθο προσωπικό) και συνολικά για το σπίτι της οικογένειας, γιατί πολύ απλά αν ο καθένας κοιτάει την «πάρτη» του τότε δεν υπάρχει οικογένεια και σπίτι. Τότε θα πάψεις να υπάρχεις και εσύ…

Είναι γεγονός αυτή μας την στάση και φιλοσοφία σχεδόν κανένας εκ των συνδικαλιστικών ενώσεων δεν την έχει και η κάθε μια περιορίζονταν σχεδόν στην διεκδίκηση για τα του οίκου της. Θα τολμήσω να πω ότι ουσιαστικά ήμασταν οι μόνοι που συχνά δηλώναμε την υποστήριξή μας στο μόνιμο και συμβασιούχο προσωπικό (παρόλο που μια μεγάλη μερίδα συμβασιούχων μας κυνήγησε σκληρά) παράλληλα με τον προβληματισμό μας για το μέλλον του Σώματος. Για αυτή μας την στάση κατηγορηθήκαμε και εκ των έσω και εκ των έξω-εθελοντικών κύκλων.  Ουκ ολίγες φορές μας είπαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο «να κοιτάτε τα δικά σας συμφέροντα» και οτι «δεν μπορείτε να έχετε άποψη και να κρίνετε». Αντίστοιχα εκ των έσω υπήρχαν φωνές το τύπου «γιατί πάμε σε διαμαρτυρίες μονίμων αφού δεν μας θέλουν» και άλλα σχετικά. Εμείς απαντούσαμε «είμαστε μέρος του Σώματος. Δεν μπορούμε να είμαστε απαθείς. Αν δεν υπάρχει Σώμα δεν θα υπάρχουμε και εμείς». Για να μας ξαναπούν «Καλά πιστεύετε οτι υπάρχει ποτέ περίπτωση να πειράξουν το Π.Σ.;».

Μέχρι που τον Ιούνιο άρχισαν να πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από αυτό, κάνοντας και τους πιο δύσπιστους να αρχίσουν να αναθεωρούν τις απόψεις τους αλλά και πάλι να μην θέλουν να το παραδεχτούν.

Μια τακτική που χρησιμοποιούν οι έχοντες την πολιτική εξουσία είναι… πετάμε κάτι, ζυγίζουμε αντιδράσεις και το ξαναμαζεύουμε λέγοντας τάχα μου δήθεν… άλλο εννοούσαμε… κτλ κτλ. Ήταν λοιπόν Ιούλιος 2012 όταν δια στόματος Υπουργού ακουστήκαν τα πρώτα λόγια περί χρέωσης του έργου, οτι το Π.Σ. κοστίζει πολύ, αργότερα ακούστηκε ότι οι πυροσβέστες είναι πάρα πολλοί και μέσα σε όλα αυτά ειπώθηκε και κάτι που εκ πρώτης όψεως για έναν που δεν είναι στα εθελοντικά πράγματα ακουγόταν καλό και μάλιστα κάποιοι είπανε και μπράβο. Τότε γράφανε οι εφημερίδες «Ακριβή και τελείως επαγγελματική βρίσκει την Πυροσβεστική ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Ν. Δένδιας. Ώς εκ τούτου εξετάζει "φθηνότερα" εθελοντικά μοντέλα με πρότυπα την Ελβετία και την Αυστρία, όπως είπε κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνάντησής του με τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους του υπουργείου,…» Κάνοντας μια πρώτη ανάγνωση θα έλεγε κάποιος μετριοπαθείς «ΟΚ! στροφή προς τον εθελοντισμό δεν είναι και τόσο κακό. Άλλωστε παντού έτσι γίνεται». Όπως ήταν αναμενόμενο δημιουργηθήκαν από κάποιους συνδικαλιστικού κύκλου κάποιες αντιδράσεις αλλά επί το πλείστον όλοι παραδεχόντουσαν ότι έπρεπε να υπάρξει κάποια στροφή στον εθελοντισμό. Ποιός όμως είχε την «διορατικότητα» να δει πίσω από αυτά που είχαν ειπωθεί?

Ενώ Θα περίμενε κανείς ότι κάτι τέτοιο ως ΠΕΕΠΣ θα μας έκανε τρισευτυχισμένους και χαρούμενους, αυτές οι κουβέντες ήταν που μας γέμισαν τεράστιο προβληματισμό τόσο για τον εθελοντισμό στο Σώμα αλλα κυρίως για την παρουσία-υπόσταση του ίδιου του Σώματος.

Έτσι στις 30 Ιουλίου η ΠΕΕΠΣ έστειλε μια επιστολή διαμαρτυρίας στον Υπουργό για τα όσα είχαν ειπωθεί τότε στην οποία μεταξύ άλλων σημείωνε… «Όσον αφορά το αναφερόμενο πυροσβεστικό μοντέλο σε Αυστρία και Ελβετία, πέραν του ότι αυτό στηρίζεται σε μία ευρύτερη εθελοντική παιδεία, που καλλιεργείται από τα σχολικά χρόνια, ως προς τη λειτουργία των υπηρεσιών το σύστημα είναι δομημένο πάνω σε Δημοτικές βάσεις και όχι Εθνικές, όπως ισχύει στην Ελλάδα, εκτός και αν υπάρχει η σκέψη, στο Υπουργείο, της κατάργησης του εθνικού χαρακτήρα του Πυροσβεστικού Σώματος και η μεταφορά των αρμοδιοτήτων του στην τοπική αυτοδιοίκηση.»

Τότε ήταν που αρκετοί μας αποκαλέσαν τρελούς, εκτός τόπου και χρόνου κτλ…τονίζοντας… «Δημοτικές πυροσβεστικές υπηρεσίες? Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα». Τότε ελάχιστοι ήταν αυτοί που μας πίστεψαν ή άρχισαν να προβληματίζονται. Άλλωστε ως εθελοντές δεν έχουμε κρίση και εμπειρία. Ακόμα και τώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο είμαι σίγουρος ότι κάποιοι λέτε τι είναι αυτά που λέω.

Πριν 2 μέρες βγήκε στην διαβούλευση το σχέδιο νόμου για την αναδιοργάνωση του ΠΣ. (Αλήθεια? κάθε 7-8 χρόνια αυτό το Σώμα θέλει αναδιοργάνωση? Δεν θα προσπαθήσω να το απαντήσω τώρα γιατί είναι μια ολόκληρη κουβέντα.)

Στο Άρθρο 20 «Διάρθρωση Υπηρεσιών Π.Σ.» λοιπόν διαβάζουμε… «Το άρθρο 4 του ν. 3511/2006 (ΦΕΚ 258Α΄) αντικαθίσταται ως εξής:……… 13. Με απόφαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορεί να ιδρύονται, μετά από πρόταση του αρμόδιου Δημάρχου και σύμφωνη γνώμη του Αρχηγού του Π.Σ., Δημοτικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί Α΄ ή Β΄ Τάξης και Κλιμάκια, όπου δεν υφίσταται επαγγελματική ή εθελοντική πυροσβεστική υπηρεσία ή κλιμάκιο και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 27 παρ. 5 του ν. 4029/2011 (ΦΕΚ 245 Α΄) αναλογικώς εφαρμοζόμενες. Η στελέχωση, η εκπαίδευση και η πιστοποίηση του προσωπικού από την Πυροσβεστική Ακαδημία καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια για τη λειτουργία των Δημοτικών Πυροσβεστικών Σταθμών ή Κλιμακίων προσδιορίζεται με την ανωτέρω υπουργική απόφαση. Οι Δημοτικοί Πυροσβεστικοί Σταθμοί και Κλιμάκια υπάγονται επιχειρησιακά στον αντίστοιχο Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Νομού και τη διοίκηση αυτών ασκεί, με απόφαση του Αρχηγού του Π.Σ., βαθμοφόρος του Π.Σ.»

Η απόλυτη δικαίωση!!!

Δεν θα μπω σε ανάλυση του άρθρου γιατί δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Θέλω όμως να προλάβω κάποιους που θα πουν ότι μέσα γραφεί: «όπου δεν υφίσταται επαγγελματική ή εθελοντική πυροσβεστική υπηρεσία ή κλιμάκιο. Σήμερα παντού σχεδόν έχει.» Και απαντώ: «Ναι, σήμερα υφίσταται. Αύριο τι μου λέει ότι δεν θα υφίσταται;»

Ας ξυπνήσουν λοιπόν συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από τον ύπνο του δικαίου και ας δουν και λίγο παραπέρα από το 24ωρο και τον κανονισμό μεταθέσεων προκειμένου να μην πούμε σε λίγα χρόνια «Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα».

Δημήτρης Ζέρβας

Εθελ. Αρχιπυροσβέστης

Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ένωσης Εθελοντών Πυροσβεστικού Σώματος