Η πρώτη απεργία αστυνομικών που έγινε στον κόσμο, έλαβε χώρα στην Αγγλία το 1918. Η σημαντικότητα της ήταν τεράστια, αφού οι αστυνομικοί κατόρθωσαν να βρουν υποστηρικτές σε ολόκληρη την κοινωνία.
Στα ηνία της χώρας βρισκόταν τότε ο David Lloyd George. Το 1918 λοιπόν η αποκαλούμενη ως Πνεύμα της Πετρούπολης Sylvia Pankhurst, ξαφνιάστηκε όταν άκουσε ότι κάποιοι από τους βασανιστές της που άνηκαν στην αστυνομική δύναμη της βρετανικής αστυνομίας είχαν ''αλλαξοπιστήσει'' και βρισκόταν και εκείνοι στο πλευρό των απεργών αστυνομικών. "Η αστυνομία του Λονδίνου κήρυξε απεργία; Μετά από αυτό, όλα μπορούν να συμβούν», είπε.
Εκείνη τη χρονιά ο μισθός ενός αστυνομικού κυμαινόταν στα ίδια ή χαμηλότερα επίπεδα με το μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη. Ενώ το κόστος ζωής είχε υπερδιπλασιαστεί κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, η αστυνομία είχε λάβει αύξηση μισθού 3 σελίνια από το 1914!
''Ο κατώτερος μισθός ενός νέου ανειδίκευτου εργάτη είναι μεγαλύτερος απο το δικό μας και αυτό μας πληγώνει'' δήλωσε αστυνομικός κατά τη διάρκεια της απεργίας.
Ένας ακόμη λόγος ήταν η επιστράτευση των αστυνομικών. Οι περισσότεροι είχαν αποχωρήσει για το μέτωπο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αφήνοντας δημιουργώντας τεράστια κενά και ελλείψεις. Οι αστυνομικοί που έμμειναν πίσω αναγκαζόταν να εργάζονταν 96 ώρες την εβδομάδα με ένα ρεπό το δεκαπενθήμερο.
Το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στις τάξεις των αστυνομικών ήταν αρκετά βαρύ και όσο διαρκούσε ο πόλεμος γιγαντώνονταν τα προβλήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει η πρώτη απεργία των αστυνομικών, μόλις 2 μήνες πρίν το τέλος του πολέμου.
Στις 30 Αυγούστου 1918 περίπου 12.000 άτομα διαδήλωσαν στη λεωφόροWhitehall. Την επόμενη ημέρα πορεία αστυνομικών κατευθύνθηκε προς την Downing Street, παρόλο που σε αυτό το δρόμο είχε αποκλείσει τη διέλευση τους η επίσημη αστυνομία, λόγω πορείας για τα δικαιώματα της γυναίκας. Ένας αξιωματούχος της Scotland Yard που παρακολουθούσε την κατεύθυνση της πορείας ενημέρωσε ότι ''οι αστυνομικοί πραγματοποιούν στάση ενώπιον του εχθρού''!
Η κυβέρνηση αδυνατούσε να το πιστέψει. Η λαϊκή δυσαρέσκεια είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την εργατική τάξη και ακόμη και εκείνοι που θα τους προστάτευαν, ενώθηκαν με τους διαδηλωτές.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι η εφημερίδα Quardian αποκάλεσε τους αστυνομικούς ''Μπολσεβίκους Bobbies'' !
Την επόμενη ημέρα ο David Lloyd George επιστρέφει εσπευσμένα από τη Γαλλία όπου βρισκόταν για να λήξει υπό όρους βέβαια την απεργία. Το 1919 όμως, οι δυσαρέσκεια των αστυνομικών του Λίβερπουλ θα γεννήσει ακόμη μια απεργία των αστυνομικών. Αυτή τη φορά όμως είχε τα χαρακτηριστικά εξέγερσης. Ξεσπούν εκτεταμένα επεισόδια τα οποία διαρκούν 4 ημέρες.
Οι όροι που τέθηκαν το 1918 ήταν οι σπόροι για τη δημιουργία Ομοσπονδιακής Αστυνομίας και η διάλυση της Ένωσης Αστυνομικών. Η Ομοσπονδιακή Αστυνομία δεσμεύεται από το καταστατικό της να μην δίνει το δικαίωμα στους αστυνομικούς να απεργούν. Παρόλο που οι κυβερνήσεις που πέρασαν σχεδόν για 100 χρόνια γνωρίζουν καλό ότι αυτό επαφίεται καθαρά στο φιλότιμο των αστυνομικών. Έκτοτε το ζήτημα της απεργίας τέθηκε ξανά τη δεκαετία του 1970 όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν ο Τζέιμς Κάλαχαν. Σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα ο Κάλαχαν είχε ενημερώσει τη προσωπική γραμματέα του ότι υπό την απειλή μιας απεργίας αστυνομικών θα προτιμούσε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία της χώρας.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Robert Reiner του LSE, οι απεργίες των αστυνομικών το 1918-1919 παρήγαγαν σημαντικά συμπεράσματα. Οι αστυνομικοί δεν θέλουν να απεργούν γιατί αυτό θα έκανε τους πολίτες να νιώσουν ανασφάλεια. Βέβαια αυτό είναι σχετικό. Η απεργία του 1918 δεν είχε σημαντικές επιδράσεις στην αύξηση της εγκληματικότητας. Αντίθετα η απεργία του 1919 προκάλεσε γενικευμένες ταραχές. enstoloi.gr
Στα ηνία της χώρας βρισκόταν τότε ο David Lloyd George. Το 1918 λοιπόν η αποκαλούμενη ως Πνεύμα της Πετρούπολης Sylvia Pankhurst, ξαφνιάστηκε όταν άκουσε ότι κάποιοι από τους βασανιστές της που άνηκαν στην αστυνομική δύναμη της βρετανικής αστυνομίας είχαν ''αλλαξοπιστήσει'' και βρισκόταν και εκείνοι στο πλευρό των απεργών αστυνομικών. "Η αστυνομία του Λονδίνου κήρυξε απεργία; Μετά από αυτό, όλα μπορούν να συμβούν», είπε.
Εκείνη τη χρονιά ο μισθός ενός αστυνομικού κυμαινόταν στα ίδια ή χαμηλότερα επίπεδα με το μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη. Ενώ το κόστος ζωής είχε υπερδιπλασιαστεί κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, η αστυνομία είχε λάβει αύξηση μισθού 3 σελίνια από το 1914!
''Ο κατώτερος μισθός ενός νέου ανειδίκευτου εργάτη είναι μεγαλύτερος απο το δικό μας και αυτό μας πληγώνει'' δήλωσε αστυνομικός κατά τη διάρκεια της απεργίας.
Ένας ακόμη λόγος ήταν η επιστράτευση των αστυνομικών. Οι περισσότεροι είχαν αποχωρήσει για το μέτωπο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αφήνοντας δημιουργώντας τεράστια κενά και ελλείψεις. Οι αστυνομικοί που έμμειναν πίσω αναγκαζόταν να εργάζονταν 96 ώρες την εβδομάδα με ένα ρεπό το δεκαπενθήμερο.
Το κλίμα που είχε δημιουργηθεί στις τάξεις των αστυνομικών ήταν αρκετά βαρύ και όσο διαρκούσε ο πόλεμος γιγαντώνονταν τα προβλήματα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει η πρώτη απεργία των αστυνομικών, μόλις 2 μήνες πρίν το τέλος του πολέμου.
Στις 30 Αυγούστου 1918 περίπου 12.000 άτομα διαδήλωσαν στη λεωφόροWhitehall. Την επόμενη ημέρα πορεία αστυνομικών κατευθύνθηκε προς την Downing Street, παρόλο που σε αυτό το δρόμο είχε αποκλείσει τη διέλευση τους η επίσημη αστυνομία, λόγω πορείας για τα δικαιώματα της γυναίκας. Ένας αξιωματούχος της Scotland Yard που παρακολουθούσε την κατεύθυνση της πορείας ενημέρωσε ότι ''οι αστυνομικοί πραγματοποιούν στάση ενώπιον του εχθρού''!
Η κυβέρνηση αδυνατούσε να το πιστέψει. Η λαϊκή δυσαρέσκεια είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την εργατική τάξη και ακόμη και εκείνοι που θα τους προστάτευαν, ενώθηκαν με τους διαδηλωτές.
Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι η εφημερίδα Quardian αποκάλεσε τους αστυνομικούς ''Μπολσεβίκους Bobbies'' !
Την επόμενη ημέρα ο David Lloyd George επιστρέφει εσπευσμένα από τη Γαλλία όπου βρισκόταν για να λήξει υπό όρους βέβαια την απεργία. Το 1919 όμως, οι δυσαρέσκεια των αστυνομικών του Λίβερπουλ θα γεννήσει ακόμη μια απεργία των αστυνομικών. Αυτή τη φορά όμως είχε τα χαρακτηριστικά εξέγερσης. Ξεσπούν εκτεταμένα επεισόδια τα οποία διαρκούν 4 ημέρες.
Οι όροι που τέθηκαν το 1918 ήταν οι σπόροι για τη δημιουργία Ομοσπονδιακής Αστυνομίας και η διάλυση της Ένωσης Αστυνομικών. Η Ομοσπονδιακή Αστυνομία δεσμεύεται από το καταστατικό της να μην δίνει το δικαίωμα στους αστυνομικούς να απεργούν. Παρόλο που οι κυβερνήσεις που πέρασαν σχεδόν για 100 χρόνια γνωρίζουν καλό ότι αυτό επαφίεται καθαρά στο φιλότιμο των αστυνομικών. Έκτοτε το ζήτημα της απεργίας τέθηκε ξανά τη δεκαετία του 1970 όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν ο Τζέιμς Κάλαχαν. Σύμφωνα με έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα ο Κάλαχαν είχε ενημερώσει τη προσωπική γραμματέα του ότι υπό την απειλή μιας απεργίας αστυνομικών θα προτιμούσε να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία της χώρας.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Robert Reiner του LSE, οι απεργίες των αστυνομικών το 1918-1919 παρήγαγαν σημαντικά συμπεράσματα. Οι αστυνομικοί δεν θέλουν να απεργούν γιατί αυτό θα έκανε τους πολίτες να νιώσουν ανασφάλεια. Βέβαια αυτό είναι σχετικό. Η απεργία του 1918 δεν είχε σημαντικές επιδράσεις στην αύξηση της εγκληματικότητας. Αντίθετα η απεργία του 1919 προκάλεσε γενικευμένες ταραχές. enstoloi.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.