-Recovered.png)
Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου
Ερωτώμενος σχετικά με τις καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για υποθέσεις αστυνομικής βίας, ο κ. Δένδιας απάντησε στο περιοδικό Unfollow ως εξής: «η εξέλιξη της λειτουργίας του ΕΔΔΑ τα τελευταία χρόνια μάλλον ενυποθηκεύει [sic] παρά βοηθάει την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων … ο τρόπος επεκτατικής ερμηνείας των συνθηκών από ανθρώπους που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι επαγγελματίες νομικοί, δηλαδή η νομική τους κατάρτιση, όσον αφορά το θέμα της φιλοσοφίας του δικαίου, είναι σχετικά περιορισμένη, δημιουργεί τεράστια θέματα και στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό δίκαιο και στη βάση όλων αυτών, που είναι το ρωμαϊκό δίκαιο». Ενδιαφέρουσα αντίδραση από τον κατ’ εξοχήν αρμόδιο. Εκείνος που πρώτος απ’ όλους θα ώφειλε να παρακολουθεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για θέματα αστυνομικής βίας και να παραγγέλλει στους υφισταμένους του την εφαρμογή τους, εγκαλεί το δικαστήριο για «επεκτατική ερμηνεία».
Ευτυχώς για την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή έννομη τάξη, που ο λόγιος υπουργός δεν αρκείται σε αρνητικές επισημάνσεις, αλλά κατονομάζει και τη θεμελιώδη, αστείρευτη πηγή, από την οποία θα πρέπει εφεξής να εμπνέονται οι θεσμοί διεθνούς προστασίας. Ούτε, λοιπόν, οι επαναστατικές διακηρύξεις δικαιωμάτων, ούτε ο διαφωτισμός, ούτε καν ο χριστιανισμός: απλώς και μόνο «το ρωμαϊκό δίκαιο», διαχρονικά επίκαιρο και απολύτως κατάλληλο για τη ρύθμιση της αστυνομικής δράσης στον 21ο αιώνα. Το δίκαιο που διαβάθμιζε την αξία της ανθρώπινης ζωής, το δίκαιο που αναγνώριζε τα βασανιστήρια ως αποδεικτικό μέσο. Δεν προέβλεπε, βέβαια, κάτι ειδικότερο για τη χρήση πυροβόλων όπλων, και αυτό όμως το σημαντικό κενό μπορεί να καλυφθεί με υπουργική «επεκτατική ερμηνεία». Ας την εμπιστευθούμε.
Ερωτώμενος σχετικά με τις καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για υποθέσεις αστυνομικής βίας, ο κ. Δένδιας απάντησε στο περιοδικό Unfollow ως εξής: «η εξέλιξη της λειτουργίας του ΕΔΔΑ τα τελευταία χρόνια μάλλον ενυποθηκεύει [sic] παρά βοηθάει την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων … ο τρόπος επεκτατικής ερμηνείας των συνθηκών από ανθρώπους που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι επαγγελματίες νομικοί, δηλαδή η νομική τους κατάρτιση, όσον αφορά το θέμα της φιλοσοφίας του δικαίου, είναι σχετικά περιορισμένη, δημιουργεί τεράστια θέματα και στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό δίκαιο και στη βάση όλων αυτών, που είναι το ρωμαϊκό δίκαιο». Ενδιαφέρουσα αντίδραση από τον κατ’ εξοχήν αρμόδιο. Εκείνος που πρώτος απ’ όλους θα ώφειλε να παρακολουθεί τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για θέματα αστυνομικής βίας και να παραγγέλλει στους υφισταμένους του την εφαρμογή τους, εγκαλεί το δικαστήριο για «επεκτατική ερμηνεία».
Ευτυχώς για την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή έννομη τάξη, που ο λόγιος υπουργός δεν αρκείται σε αρνητικές επισημάνσεις, αλλά κατονομάζει και τη θεμελιώδη, αστείρευτη πηγή, από την οποία θα πρέπει εφεξής να εμπνέονται οι θεσμοί διεθνούς προστασίας. Ούτε, λοιπόν, οι επαναστατικές διακηρύξεις δικαιωμάτων, ούτε ο διαφωτισμός, ούτε καν ο χριστιανισμός: απλώς και μόνο «το ρωμαϊκό δίκαιο», διαχρονικά επίκαιρο και απολύτως κατάλληλο για τη ρύθμιση της αστυνομικής δράσης στον 21ο αιώνα. Το δίκαιο που διαβάθμιζε την αξία της ανθρώπινης ζωής, το δίκαιο που αναγνώριζε τα βασανιστήρια ως αποδεικτικό μέσο. Δεν προέβλεπε, βέβαια, κάτι ειδικότερο για τη χρήση πυροβόλων όπλων, και αυτό όμως το σημαντικό κενό μπορεί να καλυφθεί με υπουργική «επεκτατική ερμηνεία». Ας την εμπιστευθούμε.
