Δήλωση του Δημήτρη Τσουκαλά, Βουλευτή Επικρατείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Υπεύθυνου Τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη

                                                                   ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα της άγριας καταστολής που εξαπoλύθηκε. Αντί για τον εκδημοκρατισμό της, η ΕΛ.ΑΣ. χρησιμοποιείται εναντίον του λαού σε στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις. Η καταστολή, τα βασανιστήρια, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι το όχημα ολοκλήρωσης της αντιλαϊκής πολιτικής της Κυβέρνησης.
            Η ανθρώπινη ζωή, όπως αποδεικνύεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους, έχει μηδενική αξία. Τα τάγματα εφόδου δεν υπάρχουν ανεξέλεγκτα μόνο στους δρόμους. Η ιδεολογική τους βάση βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης.
Ο ακροδεξιός λόγος έχει πλέον θεσμοποιηθεί και έχει πάρει κρατική υπόσταση.
Η επίθεση στη Νεολαία ήταν ο φυσιολογικός κατήφορος της Κυβέρνησης. Το  νεοφιλελεύθερο κατεστημένο πάντα φοβάται τους νέους, γιατί δεν τους μοιάζει. Οι νέοι άνθρωποι είναι η ελπίδα της κοινωνίας, είναι αυτοί που μπαίνουν πάντα μπροστά. Είναι αυτοί που έδιωξαν κατακτητές, γκρέμισαν χούντες ,δεν λιποψύχησαν και δεν παραδόθηκαν στη μοίρα τους.
            Αποκαλύπτουμε το σχέδιο της Κυβέρνησης που με την απαράδεκτη διχαστική ανακοίνωσή της παρέχει την κάλυψη για παρακρατικές δράσεις και πρακτικές με στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού από τα προβλήματά του, τη φτώχεια και την απόγνωση που του έχουν σωρεύσει.

Για να μπορέσουν ανενόχλητοι να του αφαιρέσουν ό,τι έχει απομείνει από σύνταξη μισθούς, περίθαλψη, ανατροφή των παιδιών του, με τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που ετοιμάζουν, όπως το νέο φορολογικό.

Ο λαός σας γνωρίζει πια, σας έχει νιώσει στο πετσί του, δεν σας φοβάται.

Σας συμβουλεύουμε, δε, να αφήσετε έξω από τα εξουσιαστικά σας παιχνίδια τον Έλληνα αστυνομικό και να μην τον ωθείτε, μετά και τη νέα λεηλασία των απολαβών του υπέρ των τοκογλύφων, να στρέφεται κατά της οικογένειας του, γιατί ο κάθε αστυνομικός έχει γονείς, αδέρφια, παιδιά άνεργα. Γονείς - αδέρφια - παιδιά που τους έχετε ρημάξει τη ζωή με την αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική σας.

Η σημερινή μέρα είναι μέρα μνήμης, περισυλλογής και αγώνα. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας με τη νεολαία και αγωνιζόμαστε για την ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών που αφανίζουν την κοινωνία μας.

Δεκέμβρης 2008: Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες (left.gr)

6 Δεκέμβρη 2008, βράδυ Σαββάτου, Εξάρχεια, οδός Μεσολογγίου, 9μμ. Πυροβολισμός, περιπολικό, νεκρός 15χρονος, φωνές. Τα υπόλοιπα έγιναν γρήγορα και γεμάτα οργή. Και τέσσερα χρόνια μετά, αύριο στις 11.00 και στις 17.00 μαζευόμαστε ξανά να δώσουμε νέα χαρακτηριστικά στη δική μας εξέγερση.

 Το χρονικό μιας δολοφονίας...

Το 2008, πριν τη λήξη του, σημαδεύτηκε από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από αστυνομικούς. Στα Εξάρχεια. Στην αρχή ήταν εξοστρακισμός, μετά ήταν σχεδόν "άμυνα", στο τέλος είπαν αυτό που ξέραμε όλοι: ήταν δολοφονία. Εκείνο το βράδυ μια παρέα μαθητών ήταν στον πεζόδρομο της Μεσολογγίου, πέρασε περιπολικό, τα παιδιά αντέδρασαν, το περιπολικό γυρίζει πίσω, δύο αστυνομικοί πεζοί κατευθύνονται προς τα παιδιά, ο ένας σηκώνει το χέρι του, σημαδεύει και βρίσκει στόχο. Ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας και ο αυτόπτης μάρτυρας συνάδελφός του, Σαραλιώτης γυρίζουν πίσω, μπαίνουν στο περιπολικό και απομακρύνονται. Ο Γρηγορόπουλος μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό. Είναι νεκρός.

  

Εκείνο το βράδυ ο τότε Υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης ενημερώνεται για τη δολοφονία του ανήλικου μαθητή στα... μπουζούκια. Την επομένη πηγαίνει γήπεδο.

... και το χρονικό μιας εξέγερσης

Εκείνο το βράδυ το νέο δεν έφτασε στον κόσμο από τα ΜΜΕ, παρά μόνο πολύ αργότερα. Το νέο μεταφέρθηκε από στόμα σε στόμα κι όσοι μπορούσαν έφτασαν στα Εξάρχεια. Ήταν ίσως από τις λίγες φορές που γίνονταν όλοι ένας άνθρωπος: κάθονταν παρέες-παρέες, γνωστοί ή άγνωστοι, σε παγκάκια, στο δρόμο, παντού και κλαίγανε, βρίζανε, μιλούσαν. Μια συγκλονιστική στιγμή, τρεις μικροί μαθητές, γύρω στα 15, κάθισαν στην είσοδο μιας πολυκατοικίας κι ήταν έτοιμοι να φτιάξουν μολότωφ. Σταμάτησαν, όμως, κατέβασαν για λίγο τα κεφάλια τους και άρχισαν να κλαίνε...

 Από τρία σημεία ξεκίνησε μια μεγάλη επιτόπια πορεία: Στέκι Μεταναστών, πλατεία και Χαριλάου Τρικούπη. "Νεκρός δεκαπεντάχρονος το μίσος μεγαλώνει". Στη μέση της πορεία, σπάνε τα μπλόκς με δακρυγόνα. Είναι η πρώτη φάση της καταστολής που θα ακολουθούσε. Γίνεται η κατάληψη της Νομικής, που μετατρέπεται σε κέντρο αγώνα. Ελάχιστοι κατευθύνονται προς το Πολυτεχνείο.

 Από την Κυριακή και μετά οι δρόμοι ήταν πλημμυρισμένοι από κόσμο, όλων των ηλικιών. Οι μαθητές, όμως, περισσότερο απ'όλους έδιναν το στίγμα. "Εμάς σκοτώσατε ρε! Εμάς".

  Η Αθήνα καιγόταν και δεν καιγόταν. Καίγονταν οι κάδοι της για να πάει πάνω το δακρυγόνο, καίγονταν τα οδοφράγματα στους δρόμους της, κάηκε το δέντρο στο Σύνταγμα. "Φέτος δεν έχει Χριστούγεννα. Έχουμε πένθος."

 Τα ΜΜΕ μετέδιδαν πως καιγόταν η Νομική, η Εθνική Βιβλιοθήκη, ό,τι υπήρχε. 

 "Στις τράπεζες λεφτά, στη Νεολαία σφαίρες". Μέσα στην μάχη της Αθήνας και τόσων άλλων πόλεων, η κυβέρνηση Καραμανλή κάνει "δώρο" στις τράπεζες 28δις ευρώ. Για μερικούς, ήταν η αρχή της σημερινής κρίσης. "Ας σπάνε τις τράπεζες, καλά τους κάνουν", έλεγε τότε ο κόσμος. Είχαμε νεκρό.

 "Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες". Η Νομική ήταν κέντρο αγώνα. Στον πρώτο όροφο είχαν συνέλευση τα συνδικάτα, στον πέμπτο οι φοιτητές, στον τελευταίο οι μαθητές και όλοι που ήμασταν μέσα, ανεβοκατεβαίναμε για να μιλήσουμε σ'εκείνη την σπάνια ευκαιρία να  βρεθούμε όλοι μαζί. Τα βράδια πολλοί έμεναν μέσα. Υπήρχε παντού η αίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο.

Μόνο το ΚΚΕ και τα αστικά κόμματα δεν το πίστεψαν. "Στο σοσιαλισμό δε θα σπάσει ούτε βιτρίνα". Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αποστασιοποιήθηκε όσο περισσότερο μπορούσε, έριξε τις ευθύνες στον ΣΥΡΙΖΑ που "χαϊδεύει τ'αφτιά των κουκουλοφόρων" και απομακρύνθηκε, αφού δεν κατάφερε να ελέγχξει" από τη εξέγερση που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά.

Ήταν τελικά εξέγερση;

Ναι, ήταν. Όχι επειδή γύρισε τον κόσμο ανάποδα, αυτό δεν το κατάφερε. Ούτε επειδή έφερε την παραίτηση δύο Υπουργών, του υπ.Παιδείας και του Παυλόπουλου, που ήταν υπ. Δημόσιας Τάξης. 

 Ο Δεκέμβρης ήταν εξέγερση επειδή τότε είχε για πρώτη φορά δοθεί η αίσθηση πως κάτι θα άλλαζε για πάντα. Επειδή, εκτός από αυτό, μια γενιά νέων ζυμώθηκε στην ιδέα αυτής ακριβώς της αλλαγής και ακόμα δεν έχει πάει σπίτι της. Επειδή μιλούσαμε, συζητούσαμε, διαφωνούσαμε, αλλά μάθαμε ότι στο δρόμο, απέναντι στην καταστολή, τη βία και το θάνατο, εμείς θα απλώναμε το χέρι μας να σηκώσουμε αυτόν που είχε πέσει κάτω και δε θ'αφήναμε κανέναν μόνο του. Γιατί τότε μάθαμε πόσο εύκολο είναι να πεθάνει κάποιος. "Το κράτος δολοφονεί".

 Αυτό το κείμενο είναι γραμμένο σε πρώτο πληθυντικό γιατί ήμασταν όλοι εκεί, είτε μαθητές, είτε φοιτητές, είτε νέοι, είτε γονείς. Γιατί ακόμα κι αν δεν αλλάξαμε τον κόσμο, γίναμε ένα μαζί του. Ήμασταν άνθρωποι οργισμένοι, αποφασισμένοι. "Η λάμψη της εξέγερσης δε θα σβήσει ποτέ".

Ανακοίνωση Νεολαίας Συνασπισμού για τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη:

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ! Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται αύριο, από τη μέρα που ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, έπεσε νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού της ΕΛ.ΑΣ. Το ξέσπασμα της κοινωνίας με πρωταγωνιστή τη μαθητιώσα νεολαία, ήταν η οργισμένη απάντηση μιας ολόκληρης γενιάς στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της βίας. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ήταν ο αγώνας για ελπίδα και δικαίωμα στη ζωή. Σήμερα, που η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας, που οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης συνιστούν πλέον καθεστώς και η ανεργία καλπάζει, ο αγώνας για ελπίδα και κοινωνική χειραφέτηση αποτελούν πλέον μονόδρομο. Δεν περιμένουμε πλέον κάποια αφορμή. Η ξοφλημένη μνημονιακή συγκυβέρνηση, πρέπει να ανατραπεί εδώ και τώρα. Όλοι και όλες στις διαδηλώσεις 11.00 και 17.00 στην Αθήνα στα Προπύλαια, και στις συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Να τους κάνουμε παρελθόν!