Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012
ΟΤΑΝ ΚΡΕΜΑΣ ΤΗ ΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ...
Τα τελευταία 16 χρόνια που μετέχω του
συνδικαλιστικού κινήματος των ενστόλων, έζησα τη δυσκολία του
εγχειρήματος, να ισσοροπείς σε ένα περιβάλλον με απελπιστικά μειωμένα
εργασιακά δικαιώματα, αγκυλώσεις και απαγορεύσεις,όπου πρέπει να
διεκδικήσεις το δίκιο σου, να παλέψεις το άδικο και επίσης να καταφέρεις
να ξεπεράσεις τις εξίσου μεγάλες αγκυλώσεις της κοινωνίας, και των
υπόλοιπων εργαζομένων, που και "δικαίως" τις περισσότερες φορές, βλέπαν
σε εμάς το μακρύ χέρι τις εξουσίας, βλέποντας απέναντι τους στολές με
αριθμούς και όχι εργαζόμενους με στολή.
Στα
χρόνια αυτά, δόθηκε μεγάλος αγώνας να συμφιλιώσουμε το εργατικό κίνημα
με τον ένστολο συνδικαλισμό, ώστε να κατανοηθεί το αναπόσπαστο και
συναγωνιζόμενο.
Η συλλογικότητα
της κοινής προσπάθειας πυροσβεστών-αστυνομικών και λιμενικών μετά από
τόσα χρόνια έφερε αποτελέσματα, παραμέρισε εν πολλοίς τις αγκυλώσεις και
προσέδωσε την αποδοχή των αιτημάτων και του αγώνα μας από την κοινωνία.
Με το λαό η πάλη είναι μία
Το Προεδρείο
του Δ.Σ. της ΕΝΩΣΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ μαζί με τα υπόλοιπα της ΕΛ.ΑΣ και του Λ.Σ. τέθηκαν
στην κεφαλή της πορείας της ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ στην μεγάλη συγκέντρωση της
26-09-2012.
Οι ένστολοι, αναπόσπαστο κομμάτι της
εργατικής τάξης της πατρίδας μας, ενώνει την οργή και την αγανάκτηση
τους, κάνοντας τα αγώνα για το δίκιο και την αξιοπρεπή διαβίωση.
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά
Από
το 2005 (οπότε και έγιναν τα πρώτα δειλά βήματα), μέχρι και την
1-3-2012, ημερομηνία κατά την οποία ο Άρειος Πάγος με την υπ΄ αριθμ.
3/2012 οριστική και αμετάκλητη απόφασή του αποφάσισε ότι και ο Έλληνας
στρατιωτικός απολαμβάνει του Συνταγματικού δικαιώματος της ίδρυσης και
προσχώρησης σε σωματεία/ενώσεις, η ιστορία καταγράφει ανελλιπώς τα
πραγματικά περιστατικά, τις πράξεις αλλά και τα λόγια των παροικούντων
εντός και εκτός της Ιερουσαλήμ.
Σίγουρα
κάποιοι δεν μπορούν να καταλάβουν πώς συνέβη αυτό. Πώς χάνουν τη γη
κάτω από τα πόδια τους και πώς η συλλογική φωνή μπορεί να συνυπάρξει με
την αραχνιασμένη φωνή του μαύρου – σκοτεινού παρελθόντος, που ήθελε τους
στρατιωτικούς άβουλα όντα, ακούνητα και αμίλητα μολυβένια στρατιωτάκια.
Μα δεν μπορεί να συνυπάρξει. Η φωνή του γερασμένου παλαιολιθικού
ξεχασμένου παρελθόντος θα σβήσει. Και το κακό βέβαια για τους νοσταλγούς
είναι ότι θα σβήσει άδοξα, παρά τις όποιες απέλπιδες προσπάθειες να
συντηρηθεί με παράπλευρες νομιμοφανείς πατερίτσες.
Ο στρατιωτικός δεν φοβάται και δεν κρύβεται
Στη
ζούγκλα της Ελλάδας, όπου όλα αμφισβητούνται από όλους, τα τρωκτικά
παπαγαλίσκοι σκάνε μύτη από τα λαγούμια τους. Ξυπνάνε κατά περίπτωση από
τον ύπνο τους. Τους πετάνε τροφή, «ψαρώνουν», και αναπτύσσονται.
Μεταλλάσσονται. Αλλάζουν συχνά στρατόπεδα. Επιτίθενται. Θεωρούν ότι
έχουν το πάνω χέρι. Ελέγχουν την κατάσταση. Νομίζουν ότι θα κερδίσουν.
Ο
στρατιωτικός δεν φοβάται και δεν κρύβεται. Έχει επώνυμο και πρόσωπο.
Αναμένει. Αντιλαμβάνεται τις όποιες κινήσεις πριν καν σχεδιαστούν.
Σχεδιάζει, αλλάζει τακτική, ελίσσεται, ανάλογα με τις συνθήκες, και
σίγουρα βγαίνει νικητής. Η ιστορία βλέπετε.
Πατάει
πρωτ΄ απ΄ όλα στη νομιμότητα και όχι στη νομιμοφάνεια. Άλλωστε τα
τρωκτικά δεν ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν. Δεν έχουν καν μυαλό. Το
μαρουλοειδές τυρί κυνηγάνε και αυτοϊκανοποιούνται στιγμιαία. Και αν
νομίζουν τα τρωκτικά ότι με τον εκφοβισμό ο στρατιωτικός θα κάνει πίσω,
το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι: «κούνια που σας κούναγε».
Ξεσηκώθηκε η Αλεξαν/πολη από τις σφυρίχτρες!
Μετά απο
απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ομοσπονδίας το μεσημέρι της
27/9/2012, η Ομοσπονδία αποφάσισε την ένστολη διαμαρτυρία για την ίδια
ημέρα αμέσως μετά το πέρας του ανοικτού Διοικητικού συμβουλίου στο
αμφιθέατρο του Δημαρχείου της Αλεξανδρούπολης για να δώσει το στίγμα οτι
δεν θα μείνουμε απαθείς στην λαίλαπα των περικοπών που αποφάσισε η
Κυβέρνηση.
Διαβάστε περισσότερα
Διαβάστε περισσότερα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)