Tου Αντιπυράρχου Γιάννη Σταμούλη, Ταμία του Δ.Σ. της Ένωσης Αξιωματικών Πυροσβεστικού Σώματος.
διαβάστε περισσότερα στο stamoylis.blogspot.com
Την αφορμή για τις παρακάνω σκέψεις
μου τις έδωσε ένας καλός φίλος, ο Κώστας ο Ήσυχος, χρόνια μαχητικός συνδικαλιστής στην Ο.Α. και τώρα υπεύθυνος για θέματα εξωτερικής πολιτικής του
ΣΥΝ που μου μετέφερε την παρακάτω ιστορία:
«Στην Ουρουγουάη την περίοδο της φρενίτιδας
των ιδιωτικοποιήσεων, 1999-2002, όπου το Δ.Ν.Τ, επέβαλε με την απόλυτη σύμφωνη
γνώμη της συντηρητικής κυβέρνησης Μπλάνκο ( 1999), την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας
εταιρίας ύδρευσης αλλά και ολοκλήρου του υδροφόρου ορίζοντα της χώρας.
Στην πόλη Μαλδονάδο, το 1998, κοντά στην
πρωτεύουσα Μοντεβιδέο, το δημοτικό σχολείο της, έμεινε χωρίς νερό για 9 μήνες, με μολύνσεις
και αρρώστιες να θερίζουν τους μικρούς μαθητές, μιας και το υπουργείο παιδείας αδυνατούσε να εξοφλήσει
τους υπέρογκους λογαριασμούς της ιδιωτικής εταιρίας ύδρευσης.
Ο επικεφαλής αξιωματικός της γειτονικής
στο σχολείο, τοπικής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, πήρε την πρωτοβουλία και με
«παράνομη» ύδρευση από τον πυροσβεστικό σταθμό, προμήθευε με νερό στο γειτονικό
σχολείο.
Όταν η ιδιωτική εταιρία διαπίστωσε την «παρανομία» ο συγκεκριμένος
αξιωματικός, οδηγήθηκε στο αυτόφωρο, αποτάχτηκε από το σώμα, και αφού δεν είχε
να πληρώσει τους συγκεκριμένους λογαριασμούς, οδηγήθηκε στην φυλακή.
διαβάστε περισσότερα στο stamoylis.blogspot.com