ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ* ζωγράφος, επ. καθηγητής ΕΜΠ dsevastakis@arch.ntua.gr
Διαβάστε περισσότερα στην www.avgi.gr
Η
Αριστερά θα 'πρεπε να συγκεντρώνει και να μετουσιώνει τη χαμηλή
αυτοεκτίμηση, την παραίτηση, την απότομη και συνήθως άσφαιρη τσαντίλα,
σε κάτι πιο λόγιο, περισσότερο διαρκές, λιγότερο ναρκισσιστικό, βαθύτερα
πολιτικό
Κι όμως οι εκλογές δεν
μεταβάλλουν και πολλά στη μικρή μέρα, τη μέρα του φτωχού. Δεν
τροποποιούν τις φαντασιώσεις του μαζικού, χαμηλού ανθρώπου που χωρίς
σοβαρά συναισθηματικά επιχειρήματα κοιτάζει προσεκτικά τις κρεμασμένες
εφημερίδες, τις ημερομηνίες λήξης στα ράφια, κάνει αργά και διστακτικά
κάθε αγορά, τρίβει σφιχτά τα ελάχιστα χαρτονομίσματα, ιδρώνει τα
ψηφοδέλτια. Αυτού του πολίτη που όλα του φαίνονται τεράστια και
ιλιγγιώδη: η μέρα, τα ψώνια, οι μετακινήσεις. Αυτού του τελειωμένου
κατοίκου της πόλης που είναι εύθραυστος, που δεν τα πήρε απάνω του όταν
οι πασόκοι κανιβάλιζαν με τις τοπικές, τους δήμους, τις υπηρεσίες και
τις εργολαβίες, όταν οι νεοδημοκράτες τσαλαβουτούσαν στερημένοι και
άστατοι, όταν οι χειρότεροι από όλους, οι καιροσκόποι, έχωναν το
λαδωμένο χέρι τους παντού, στις τσέπες και στις ηθικές. Αυτού του πολίτη
που δεν του περισσεύει να συμπονέσει, να συγκινηθεί, να δει τον άλλον,
να σκεφτεί τον νέο. Οι εκλογές δεν αγγίζουν τον στεγνωμένο, μικρό,
φοβισμένο, που προσπαθεί να θυμηθεί όχι για να ιστορηθεί αλλά μόνο για
να δραπετεύσει, για να μη ζήσει την αδιακύμαντη ημερήσια οδύνη.
Διαβάστε περισσότερα στην www.avgi.gr