Όταν οι εξουσίες επιβάλλονται με βία, έχουν χάσει τη λαϊκή τους στήριξη

Του Προέδρου του Δ.Σ. της ΕΑΠΣ Γιάννη Σταμούλη // 17-11-2012

Μέρες Νοέμβρη σαν και σήμερα, πριν τέσσερις κοντά δεκαετίες. Στο κέντρο της Αθήνας. Νέοι, φοιτητές σπουδαστές, μαθητές, αποφασίζουν ότι δεν βολεύονται άλλο πια, κάτω από ένα τυραννικό καθεστώς, που χρησιμοποιεί τη βία και την ισχύ των όπλων γα να διατηρεί τη νομιμοποίησή του.

Μια άνοιξη έρχεται στο κέντρο μιας σιδερόφρακτης πόλης. Χιλιάδες ψυχές ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών, στοιχίζονται στο Ε.Μ.Π. και διατρανώνουν την αντίθεσή τους στην τυραννία. Ψυχές και θελήσεις που ενώνονται σε  μία και ενιαία συλλογικότητα που θέτει πολιτικό στόχο την άμεση αλλαγή της τυραννίας, που απαιτεί άμεσα δημοκρατία, ελευθερία, σεβασμό στη λαϊκή βούληση.

Τα αιτήματα συμπυκνώνονται και αποτυπώνονται περιεκτικά ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Αποτυπώνουν σε  τρεις μόνο λέξεις την βιοθεωρία της δημοκρατικής και ουμανιστικής πολιτείας. Και το κυριότερο διατυπώνονται στην πόλη που ήταν η ίδια η μήτρα που γέννησε στον παγκόσμιο πολιτισμό την έννοια της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού.

Οι  διαμαρτυρόμενοι Έλληνες εκείνου του Νοέμβρη του ΄73 έπραξαν το απολύτως δημοκρατικό καθήκον τους. Κορύφωσαν με μια συγκλονιστική συλλογικότητα την συμμετοχή τους στα κοινά, θέτοντας την αρχή του τέλους των σφετεριστών της λαϊκής κυριαρχίας. Αψήφησαν τη βαρβαρότητα των δυνάμεων καταστολής της εξουσίας και  απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι η δύναμη είναι ο λαός.

Η αντιστασιακή δράση του  Πολυτεχνείου του 73 ήταν  πρωτοφανή, ήταν μια προωθημένη  έκφραση πολιτικής  άποψης και στάσης ζωής που στέλνει διαχρονικό  μήνυμα  ανατροπής των μεσαιωνικών πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων όποτε επανακάμπτουν. Σήμερα ο λαός μας έχει να αντιπαλέψει τη  τροικανή κατοχή που θέτει μνημόνια στη θέση του συντάγματος και των ελληνικών νόμων και  μερκελιστές τοποπαρατηρητές στη θέση των διαχειριστών της ελληνικής κοινωνίας.

Τα Πολυτεχνεία της γενιάς μας δείχνουν το δρόμο. Πήραμε τα ίδια όνειρα από τους αγωνιζόμενους φοιτητές του Νοέμβρη του ’73. Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε πως ζωή μας δεν μπορεί να είναι γαλέρα. Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε πως η ζωή μας μπορεί να είναι καλύτερη, πως μπορεί να είναι δίκαιη και ανθρώπινη, πως μπορεί να μην αντιστοιχεί νούμερο-άνθρωπος και λογιστικό ισοζύγιο.

Έγραφε με συγκλονιστικό τρόπο ο Λ. Σεπούλδεβα, Χιλιανός συγγραφέας, σε ένα κείμενό του για τα θύματα της Χιλιανής χούντας του Πινοσετ «…Ανδρώθηκαν στη χειρότερη εποχή και έκαναν ότι μπορούσαν για να την κάνουν καλύτερη. Ανακάλυψαν ότι η Ιστορία είναι μια απάτη και έγιναν σοφοί για να την ξαναγράψουν με την καλλιγραφία της αξιοπρέπειας. Ήταν προορισμένοι να θριαμβεύσουν και προτίμησαν να είναι μοναχικοί..»

ΠΗΓΗ: http://www.eaps.gr