Στη
ζούγκλα της Ελλάδας, όπου όλα αμφισβητούνται από όλους, τα τρωκτικά
παπαγαλίσκοι σκάνε μύτη από τα λαγούμια τους. Ξυπνάνε κατά περίπτωση από
τον ύπνο τους. Τους πετάνε τροφή, «ψαρώνουν», και αναπτύσσονται.
Μεταλλάσσονται. Αλλάζουν συχνά στρατόπεδα. Επιτίθενται. Θεωρούν ότι
έχουν το πάνω χέρι. Ελέγχουν την κατάσταση. Νομίζουν ότι θα κερδίσουν.
Ο
στρατιωτικός δεν φοβάται και δεν κρύβεται. Έχει επώνυμο και πρόσωπο.
Αναμένει. Αντιλαμβάνεται τις όποιες κινήσεις πριν καν σχεδιαστούν.
Σχεδιάζει, αλλάζει τακτική, ελίσσεται, ανάλογα με τις συνθήκες, και
σίγουρα βγαίνει νικητής. Η ιστορία βλέπετε.
Πατάει
πρωτ΄ απ΄ όλα στη νομιμότητα και όχι στη νομιμοφάνεια. Άλλωστε τα
τρωκτικά δεν ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν. Δεν έχουν καν μυαλό. Το
μαρουλοειδές τυρί κυνηγάνε και αυτοϊκανοποιούνται στιγμιαία. Και αν
νομίζουν τα τρωκτικά ότι με τον εκφοβισμό ο στρατιωτικός θα κάνει πίσω,
το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι: «κούνια που σας κούναγε».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.