κουσα
ποικίλα σχόλια από ορισμένους και συνάντησα αμήχανες, ουδέτερες έως
ζηλόφθονες αντιδράσεις στα πρόσωπα πάρα πολλών συνανθρώπων μου για
«νέους 45-άρηδες» συνταξιούχους στρατιωτικούς που δεν εργάζονται και
«κάθονται» ενώ είναι εργασιακά ενεργητικοί και προκλητικά μικροί για
συνταξιοδότηση…! Επειδή ουδείς -κατά τα φαινόμενα- εννοεί την πεμπτουσία
και κρίνει επιφανειακά… Επειδή με ξεζούμισαν και μετά με πετάνε σαν
στυμμένη λεμονόκουπα… Επειδή με έμαθαν και έμαθα να «πολεμάω» και να
αντιμετωπίζω με θάρρος τα πάντα…
Δηλώνω ευθαρσώς:
Ø Όταν
άφησα το Λύκειο στην ηλικία των 17 και εν έτει 1986, εισακτέος επιτυχώς
στη ΣΜΥ, όταν η Ελλάδα ζούσε στην ευμάρειά της (!), η συντριπτική
πλειοψηφία των συμμαθητών και φίλων μου, σάστισαν, χλεύασαν επικριτικά
και αναρωτιόντουσαν με ένα μίγμα περιέργειας και καχυποψίας αν έπραττα
ορθώς: «Που πάει αυτός τώρα στη ΣΜΥ». Παρόλ’ αυτά, το Σύνταγμα, η
Υπηρεσία και η προκήρυξη, με δέχτηκαν στην ηλικία των 17…
-Recovered.png)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.