Η εκφραστική δεινότητα αποτελεί αναμφίβολα προσόν, αλλά συνάμα και πυρήνα της δημοκρατίας, καθόσον παρέχει την ικανότητα να εκφράζονται πλείστες όσες απόψεις μέσα από τη διαδικασία της διαλεκτικής συζήτησης.
Βέβαια ο πολίτης -δέκτης που προσπαθεί να συγκεράσει τις απόψεις αυτές
που αποτελούν και παράλληλα εκφράσεις του ιδίου θέματος, βρίσκεται σε σύγχυση
αποπροσανατολίζεται και έτσι δημιουργείται μια κοινωνί με έντονο αποπροσανατολισμό
και ενίοτε με θυμηδία.
Η ευελιξία της γλώσσας μας είναι παροιμιώδης και ανταποκρίνεται στην όποια απαίτηση, η πολιτική γλώσσα όμως πρέπει να εξυπηρετεί ένα κοινό σκοπό και στόχο, σαφώς καθορισμένο από την κεντρική φιλοσοφία του πολιτικού φορέα, ώστε ο πολίτης να γνωρίζει επακριβώς τι θα περιμένει στο μετεκλογικό επίπεδο της πολιτικής πράξης πλεόν.
Ειδικά από τους πολιτικούς σχηματισμούς με δυνατότητες διακυβέρνησης, αυτό είναι αναγκαίο μιας και η έκφραση διαφορετικών απόψεων, περνάει από το διαθλαστικό γιαλί των Μ.Μ.Ε. και γίνεται εύκολη λεία παραπληροφορητικών προσπαθειών.
Οι μέρες που ζούμε παράγουν ιστορία. Η πολιτική σαφώς και δεν διαμορφώνεται στην βαρωνία των Μέσων.
Οι πολίτες διαμορφώνουμε την νέα μεταπολίτευση, με δράσεις, επιλογές και πολιτικές θέσεις, με την παρουσία μας σε κοινωνικούς αγώνες, και συνδιακλιστικές διεκδικήσεις.
Οι υπερασπιστές της μνημονιακής τυρρανίας ψυχοραγούν και προσπαθούν με "τρύπια λόγια" να μπαλώσουν τα εγκληματικά τους έργα απέναντι στο λαό.
Μικρό το φράγμα που στήνουν για το ποτάμι της ανατροπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.