Ο μύθος που ζει παντού!

 Πλήθος σχολίων, έχουν γραφτεί σε διάφορους ιστοτόπους, ακόμα και ολόκληρα άρθρα, τα οποία προσπαθούν να κατατάξουν τους στρατιωτικούς σε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων. Όχι με βάση την ζωή τους, τις πράξεις τους, τις δημοσιεύσεις τους ή τα πιστεύω τους, αλλά απλά με το γενικό όρο "αυτοί οι στρατιωτικοί".
Ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να κάνουμε ενώσεις. Ενώσεις, έξω και πέρα από την καθημερινότητα της δουλειάς μας. Θέλουμε να συναντιόμαστε, να συζητάμε, να λέμε τα προβλήματα και τα παράπονά μας, να προτείνουμε λύσεις και αν μπορούμε να δίνουμε λύσεις και βοήθεια. Και γι' αυτό λιδορούμαστε, κατηγορούμαστε ως ανατρεπτικοί, αριστεροί, συριζαίοι.
Είναι κομματικό το να έχεις προβλήματα ή ανθρώπινο;
Είναι κομματικό να θες να βρεις λύσεις ή ανθρώπινο;
Είναι ανατρεπτικό να θες να έχεις το δικαίωμα να λές τα προβλήματά σου ή δημοκρατικό δικαίωμα θεσπισμένο στο Σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο ορκιστήκαμε να υπακούουμε;
Είναι πολιτικό θέμα ή πολιτειακό το ότι οι γιατροί δεν συμβάλλουν πια με το ταμείο του Υπουργείου; ότι τα φαρμακεία δεν δέχονται τις εντολές περίθαλψης;, ότι πληρώνουμε με αναγκαστικές κρατήσεις περισσότερα από κάθε άλλον εργαζόμενο; ότι τα παιδιά μας σε κάθε μετάθεση τα αντιμετωπίζουν με εχθρότητα στο νέο σχολείο;;;

Διαβάστε περισσότερα στο  http://espepel.blogspot.com