ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1. Τουυ Κώστα Ήσυχου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτ. πολιτική και άμυνα.
   
   

   Η συνεχής διαστρέβλωση και μεθοδευόμενη παραμόρφωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας έχουν μπει στο στόχαστρο των μνημονιακών δυνάμεων και των κυριάρχων ΜΜΕ.
   Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει η κοινωνική γενοκτονία του λαού είναι το ζητούμενο σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα που μάχεται. Ο πυρήνας των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην ακύρωση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι έωλη και απομονωνόμενη χωρίς αυτή να συνοδεύεται από μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που πραγματικά υπερασπίζεται την εθνική και λαϊκή κυριαρχία στη βάση του διεθνούς δικαίου και των συμφερόντων του Ελληνικού λαού. Η γεωστρατηγική, οι γεωπολιτικές εξελίξεις, η οικονομική διπλωματία, η ενεργειακή πολιτική της χώρας, η διατροφική αυτάρκεια σε βασικά είδη διατροφής, η πλήρης ανάπτυξη όλων των οικονομικών πλεονεκτημάτων που διαθέτουμε, οι αναγκαίες διακρατικές συμβάσεις με μια σειρά από χώρες εντός και εκτός Ε.Ε. αποτελούν με τίτλους, τα βασικά πολιτικά στοιχήματα για μια κυβέρνηση της αριστεράς. Η ανάγκη η χώρα μας να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες της σημερινής παγκόσμιας συγκυρίας για άνοιγμα τέτοιων διακρατικών και πολυμερών συνεργασιών με χώρες από την Λατινική Αμερική, την Αφρική, τον Αραβικό κόσμο και την Ευρασία είναι μονόδρομος στις σημερινές συνθήκες.
   Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας με το αναγκαίο δημόσιο κυρίαρχο ρόλο σε εναρμόνιση με την περιβαλλοντική προστασία, αναφέρονται στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως εναρμονίζονται με την διαχρονική πολιτική και κινηματική του πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές περιθωριοποίησης και αφανισμού του ΙΓΜΕ, της ΔΕΠΑ, των δημοσίων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που θα εξασφαλίζουν τα οικονομικά εργαλεία ανάπτυξης του πολυποίκιλου πλούτου της χώρας μας.
   Οι ΑΟΖ, οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι στην Ανατολική Μεσόγειο, οι περιφερειακοί ανταγωνισμοί και η θέση της Ελλάδας είναι στον πύρινα των επεξεργασμένων θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για μια πολυδιάστατη, ενεργητική εξωτερική φιλειρηνική πολιτική, έξω από Νατοϊκούς τυχοδιωκτισμούς που απομονώνουν τη χώρα μας και την στερούν από παραδοσιακές καλές σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο και άλλες χώρες της Μ. Ανατολής και του Περσικού κόλπου.
   Το γεγονός το ότι η χώρα μας στερείτε στρατηγική στην διεκδικήσει του διεθνούς δικαίου, αφήνει μεγάλα περιθώρια αμφισβητήσεων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας σήμερα από την Τουρκία, αύριο, ίσως και από άλλες γειτονικές χώρες . Τώρα που το διεθνές δίκαιο καταρρακώνετε και ο ΟΗΕ παρακμάζει σύμφωνα με τον καταστατικό του χάρτη, αφού δεν ανταποκρίνεται στους σημερινούς γεωπολιτικούς και διεθνείς συσχετισμούς, η πολιτική των «κανονιοφόρων» δυναμώνει στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.
   Η σταθερή μας προσήλωση στις ειρηνικές, διαπραγματεύσεις βασισμένες αποκλειστικά στο διεθνές δίκαιο, με την διεθνοποίηση των θέσεων αυτών σε κάθε διεθνή οργανισμό είναι η μόνη διέξοδος που θα μας βγάλει από ελεγχόμενες η μη, στρατιωτικές εμπλοκές, επεισόδια και εντάσεις. Μόνο τα αστικά κόμματα έχουν να κερδίσουν από μια τέτοια δοκιμασμένη αδιέξοδη στρατηγική. Ιδιαίτερα εκείνα τα κόμματα που κατά κόρον χρησιμοποιούν τον όρο «πατριωτισμό» ( ενώ έχουν υπογράψει την νέο- αποικιοποιήση της Ελλάδας) και δεν έννουν τον νέο διεθνισμό και πατριωτισμό με ταξικές αναφορές και αναλύσεις όπως κάνουμε εμείς.
   Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι μια συνεπής δύναμη σταθερής προσήλωσης στην ειρηνική διευθέτηση των όποιων προβλημάτων αντιμετωπίζει η χώρα μας. Πρέπει να είναι και μια δύναμη που υπερασπίζεται σθεναρά και αμετάκλητα το διεθνές δίκαιο, τι διεθνές δίκαιο της θάλασσας, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τις διεθνείς συνθήκες, αξιοποιώντας με κάθε ευκαιρία στον δημόσιο λόγο του.
   Πιο συγκεκριμένα η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, την Λιβύη, την Αίγυπτο, σε πρώτη φάση, ώστε η ανακήρυξη ΑΟΖ να έχει ως επακόλουθο την οριοθέτηση ΑΟΖ, γιατί αλλιώς, μονομερής ανακήρυξη χωρίς τις προηγούμενες διαπραγμάτευσης για κοινή οριοθέτηση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, οδηγούν τις υποθέσεις αυτές στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
   Η περίπτωση της Τουρκίας για την οριοθέτηση πρέπει να σχεδιαστεί διπλωματικά, έτσι, ώστε, για αυτονόητους λόγους, αφού πρώτα η χώρα μας έχει ολοκληρώσει επιτυχώς και την οριοθέτηση με όλες τις άλλες όμορες χώρες ΑΟΖ. Μια τέτοια διπλωματική προσέγγιση θα «αφοπλίσει» το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο τις Τουρκίας σε πλήρη διεθνή απομόνωση, στην περίπτωση που θα επιλέξει την πολιτική της έντασης.
   
   Αμερικανό-νατοϊκή στρατηγική, Ισραηλινός οικονομικός, ενεργειακός και γεωπολιτικός κλοιός σε βάρος της Ελλάδας και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ.
   Οι κινήσεις από την πλευρά του Ισραήλ σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο αλλά και την ίδια την Κύπρο, είναι για τους εξής ιδιοτελείς λόγους:
   Πρώτον: Διότι αυτή η οριοθέτηση είναι απόλυτα αναγκαία ώστε το Τελ Αβίβ να αντλήσει και να μεταφέρει νόμιμα και με ασφάλεια το φυσικό αέριο από τα θαλάσσια σύνορά του και πιο συγκεκριμένα από το πλούσιο εντοπισμένο κοίτασμα "Λεβιάθαν".
   Δεύτερον: Διότι το Ισραήλ είναι αρνητικά προδιατεθειμένο απέναντι στην Τουρκία και προφανώς θέλει να καταδείξει ότι η αντιπαράθεση της Άγκυρας στην επεκτατική πολιτική του, μπορεί να αποβεί άκρως ζημιογόνα για τα συμφέροντά της.
   Τρίτον: Διότι με την κίνηση του αυτή το Τελ Αβίβ καταδεικνύει πόσο "χρήσιμο" μπορεί να αποβεί σε Ελλάδα και Κύπρο και επομένως πόσο επωφελής θα μπορεί να καταλήξει η "δορυφοροποίηση" των δύο τελευταίων στην Ισραηλινή στρατηγική.
   Αν αυτοί, ή περίπου αυτοί, είναι οι σχεδιασμοί του Ισραήλ, τι θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα;
   Να ακολουθήσει πολιτική περαιτέρω "δορυφοροποίησης" απέναντι στο Ισραήλ, όπως έκανε η παραδομένη αμερικανό έμπνευστη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου;
   Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει ούτε "δορυφόρος" του Ισραήλ, ούτε να συνεχίζει μια πολιτική "κατευνασμού" απέναντι στις απαράδεκτες βλέψεις της Άγκυρας.
   Η χώρα μας, αντίθετα, πρέπει να προσανατολισθεί σε μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική έξω και πέρα από τα Αμερικανό- ατλαντικά πλαίσια.
   Μια ανεξάρτητη και πολυδιάστατη πολιτική που θα αξιοποιεί στη βάση αρχών δυνατότητες, ευκαιρίες και συμπτώσεις συμφερόντων με οποιαδήποτε γειτονική χώρα που εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο, χωρίς να υποκύπτει ούτε στις Ισραηλινές θηριωδίες και βαρβαρότητες ούτε στις Τουρκικές βλέψεις, που παρακάμπτουν σε Αιγαίο και Κύπρο τη διεθνή νομιμότητα είναι ένας σύνθετος αλλά ελπιδοφόρος δρόμος για μια πραγματικά κυρίαρχη εξωτερική πολιτική.